Hittebestendig zijn onze wandelende Siepels in Nijmegen. Dat kan niet anders, want waar in Ootmarsum je het zweet al uitbreekt van het niets doen, daar lopen de deelnemers aan de vierdaagse met ogenschijnlijk gemak van start tot en met finish. Thuis, transpirerend voor de televisie, zien we de uitzendingen met springende, zingende, vrolijke, onuitputtelijke wandelaars. Heel verschillend is de berichtgeving tussen AD en Telegraaf enerzijds en de NOS anderzijds. De eerste twee hebben het over ambulances en reanimatie, terwijl de publieke omroep de lopers laten vertellen dat ze door de geweldige sfeer als het ware ‘over de heuvels worden gedragen’. Maar dit terzijde……
De verslaglegging vanuit het Ootmarsumse kamp is op zijn ‘Siepels’. Ook daar is best wel wat gebeurd, maar de draai is positief. Een ongelukkige Lieke Bruns als Grillmeisterin loopt er de volgende dag weer en onze wereldberoemde Mieke Boerrigter ‘ziet een colonne over het hoofd of de colonne ziet haar over het hoofd’. In ieder geval met soldaten valt nog steeds niet te spotten, maar ze gaat volgend jaar voor de 19e keer meedoen en ter geruststelling, haar gouden schoenen blinken nog als ……….
Op de Wedren was er trouwens na de etappe op Witte Donderdag een heus Klein Oatmössche feest georganiseerd. Niet in een trailer, maar onder een grote schaduwrijke eikenboom. Rob en Joke Barenbrug en Dinie en John Gellekink waren ook op zoek naar deze Siepelenclave. Joke en Dinie liepen er nog wat kilometers bij door een paar keer de Wedren te doorkruisen, maar wisten dit Ootmarsumse wandelbolwerk niet te vinden. De organisatie van het Nijmeegse Klein Oatmössche heeft geprobeerd telefonisch contact te zoeken, maar op zo’n moment willen meer dan 40.000 wandelaars ook bellen, appen of wat dan ook, dus geen verbinding. Ook hier geen nood. Onder de eik was het gezellig en
samen met het kwartet Joke, Dinie, Rob en John op een andere plek op de Wedren zetten zij Ootmarsum op de kaart in Nijmegen.
Nog één dag te gaan en dan is het tijd voor de bloemen en wordt er vast nog wel een feestje gevierd. Succes allemaal en hieronder natuurlijk de impressie van de roze woensdag en de witte donderdag van onze helden in en om Nijmegen!!
Impressie van de wandelende Ootmarsumse tak
Woensdagmorgen zijn wij op tijd vertrokken. Het was half 5, want door de verwachte tropische hitte is de start met een half uur vervroegd. Die hitte viel overigens mee, beter dan de dinsdag, en dat had toch te maken dat er een stevige wind stond, die de gevoelstemperatuur wat temperde. De tweede dag is trouwens een prachtige dag. Een mooie route en veel te zien onderweg vanwege de sfeer, interessante toeschouwers en uitgedoste wandelaars. Het is roze woensdag, dan komt witte donderdag en tot slot goede vrijdag! Pasen laat in Nijmegen wat langer op zich wachten!!!
Wychen is een toplocatie, afgeladen vol en een feest dat te vergelijken is met carnaval. Via Beuningen weer terug richting de Wedren. Toon en Ans Bruns hadden naderhand een perfecte barbecue geregeld voor een kleine 20 hongerige wolven! Dat verliep heel gezellig, lekker eten en een locatie om ‘U’ tegen te zeggen. Tot het moment dat er een Hamburger in Nijmegen ontplofte in de skottelbraai. Grillmeisterin Lieke Bruns kreeg een volle laag heet vet over haar benen met als gevolg een eerste en tweedegraads verbranding. Haar benen zijn volledig afgeplakt met second skin. Het gaat goed met Lieke, ze was er vandaag weer, gelukkig.
Zelfs Willibrord Frequin kon dat bevestigen, want hij sloot haar samen met zus Eline in de armen We hebben, op één ontplofte Hamburger na, nog wel alle barbecuevlees opgegeten die avond.
De Zeven Heuvelloop
Vandaag was het de Zeven Heuvelloop rondom Groesbeek. Veel Ootmarsummers gezien en dat verhoogt alleen maar de sfeer. Via Berg en Dal weer richting Nijmegen, ook hier een echt feest en daar zijn de Siepels niet vies van. Vanaf drie uur hadden we onder een grote eikenboom een feestje: ‘Klein Ootmarsum’. 50 personen zijn er geweest en hebben “de Wedren” een beetje op stelten gezet. Dat gebeurde met muziek, een beetje bier en Ootmarsumse humor. Ootmarsum staat in Nijmegen weer op de kaart. Leuk dan ook dat mevrouw Polman en dochter even langskomen en dat ze vol trots zegt dat ze voor de 13e keer de vierdaagse heeft gelopen. Prachtig en ook met Wim Polman in onze herinnering. Mieke Boerrigter, met de gouden schoenen, kwam ook nog langs en onder het genot van een glaasje wijn hebben we haar laatste verhaal aangehoord. Ze is gevallen tijdens de wandeling vandaag. Ze kwam in aanraking met een militaire colonne. Gelukkig bleef het bij een blauw oog, een geschaafde knie en een kromme bril, maar dat was voor Mieke geen probleem. “Na de 18e keer wordt het de 19e keer, ” zei ze zonder twijfel. “Komt allemaal goed! De gouden schoenen, één van de honderd paar, halen de eindstreep.”
Opvallend was ook dat Stijn Feldman heel erg genoot tijdens Klein Ootmarsum en dat liet vergezellen met de nodige glazen bier. Vader Ruud keek wat sipjes en nipte aan het bier en dat is wat ongebruikelijk. Het blijkt dus dat Stijn is uitgevallen met een knieblessure. Die liep Feldman junior ’s morgens om 11.00 uur op en ’s middags om 17.00 uur werd hij pas opgehaald door het Rode Kruis. Maar onder die grote eik was hij het allemaal snel vergeten. Ruud moest dus verder zonder zijn maatje, maar gelukkig ben je tijdens deze Vierdaagse nooit alleen.
Al met al was het een warme dag, met een mooie afsluiting. De laatste dag komt eraan, een mooi afsluitingsfeestje en we halen het allemaal, zeker weten, volgens de geleerden. En die hebben er verstand van.
Met dank voor de foto’s aan Paul, Marijke, Tom en Els Barenbrug
