Het vriendelijke, vrolijke geluid van het klokje in de kloostertoren is weer op vaste tijden te horen. Daar tussendoor zal het klokje ook worden geluid, maar het belangrijkste tijdstip, ’s middags om 12.00 uur, is bij de inwoners van Ootmarsum en daarbuiten het meest welkom.
De huidige gebruikers van het klooster hebben, in samenwerking met de gemeente, voor restauratie van de apparatuur gezorgd.
De Zusters van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort kwamen in 1850 nar Ootmarsum, maar toen was er nog lang geen sprake van een toren, laat staan van een torenklok. Die kwam pas, nadat in 1936 het nieuwe klooster, het huidige pand was gebouwd. In 1938 werd het klokje geplaatst en kreeg de naam St. Joseph. Aanvankelijk werd het klokje handmatig geluid. Het touw daarvoor hing in de toren. Later werd alles geautomatiseerd.
In 1943 dreigde het klokje ten onder te gaan aan de roofzucht van de Duitse bezetter. Deze vorderde alle klokken in om ze om te smelten tot munitie. De klokken van de beide kerken waren al weggehaald en ook het kloosterklokje haalde men uit de toren. Daarop kwamen er veel protesten. Zo schreef burgemeester H.F.M. Baron Schimmelpenninck van der Oye een bezwaarschrift. De zusters zelf protesteerden op hun manier. Zij hielden een ononderbroken gebedszitting in de kapel. Welke manier het meeste hielp, is niet bekend, maar het klokje kwam in april van dat jaar al terug.
Tot aan hun vertrek in 2007 naar Bussum en Hilversum werd elke middag het Angelus Dominé, de Engel des Heren geluid. Het is een gebed, dat door de zusters trouw werd gebeden. Het is niet bekend of in Ootmarsum de inwoners ook op dat tijdstip datzelfde gebed opzegden.
Ben Morshuis
