In eigen huis wist KOSC E4 een prima prestatie neer te zetten. In een regenachtig decor werd de beker gewonnen en was het feest op ’n Tooslag. Nadat de kansen op het kampioenschap voor KOSC E4 in de voorjaarsreeks waren verkeken, werd alles op alles gezet voor de beker. Maar ook dat bleek nog geen eenvoudige opgave. Hierbij het verslag van KOSC E4 op weg naar het fraaie bekersucces.
Revanche
De halve finale tegen Vogido E7 was een beladen uitwedstrijd. Al eerder streden beide ploegen tegen elkaar in de najaarsreeks om het kampioenschap en dat werd toen een hele felle, spannende wedstrijd, die met een alleszeggende 4-4 eindstand werd afgesloten. Met een wat onbevredigend gevoel reden we terug naar Ootmarsum: waren we nu ontevreden over de uitslag, tevreden over het spel en weer ontevreden over de leidsman naar aanleiding van een paar discutabele beslissingen? Zeg het maar… Feit was dat we toch nog graag een keer sportieve revanche wilden nemen, ondanks het feit dat we aan het einde van de najaarscompetitie samen met Vogido kampioen waren geworden. Eigenlijk rekende er niemand meer op. We begonnen aan de nieuwe competitie, het bekertoernooi…, 1e ronde, 2e ronde, etc. En zowaar was daar na lang zwoegen de halve finale… tegen: Vogido E7!
Thriller
‘Midden in de nacht’ vertrek richting Enschede. Daar aangekomen is er niemand aanwezig, kleedkamers op slot, geen wc papier op het toilet. Geen scheids, tegenstander te laat, … allemaal intimidatiepogingen om onze mannen van slag te brengen. Echter, in ons technisch kwartet bleek genoeg ervaring om hier (schouderophalend) mee om te gaan. Nadat Vogido dat door had, werden alle pogingen gestaakt en kon de wedstrijd beginnen. Vanaf meet af aan een thriller, die alle kanten op kon. Het spel golfde heen en weer en kansen waren er aan beide kanten. Vogido de fysiek sterkere, KOSC E4 voetballend duidelijk de betere ploeg. Dat dit geen garanties biedt, bleek wel uit het feit dat we toch op achterstand kwamen. Het zou toch niet weer…Toch blijven voetballen en waar nodig op zien Aogels sleur’n en oarlog maak’n. Het harde werken werd beloond door onze eigen Dieter Hoennes (Das ungehuer) Daan Hulsmeyer, via verschillende schijven ( lees Stef, Markus, Hugo, Marten, Benthe, Jasper, Kars, Ingmar) belandde de bal voor het doel, uit de rookwolken die zich daar ontwikkelden kwam Daan als eerste juichend weer in beeld……..YES 1-1! Niet veel later het eindsignaal. De scheids had het niet meer …wat nu penalty’s, verlenging?
‘Heal as a team…’
De beste man moest eens ff goed nadenken, Bert was hem echter al voor en zei redelijk dwingend dat een verlenging gebruikelijk was. Het was erop of eronder. Of zoals een leider het zei: ‘Heal as a team or die as individuals’ (gejat van Al Pacino).
Om een lang verhaal toch even iets in te korten: KOSC E4 bleef voetballen en uiteindelijk hebben de mannen de tegenstander letterlijk kapot gespeeld, met als uiteindelijk resultaat een 1–2 overwinning voor KOSC E4. Daarna naar de Mac voor een heerlijke hamburger… Nuchter als onze mannen (en dame) zijn, weten ze echter dat de prijzen verdeeld worden in de finale. Maar deze wraak was zoet (de hamburger vet) en het succes smaakte naar meer. De spelers riepen : “En nu de finale!”
Grande finale
Zaterdag 16 mei was het eindelijk zover. De kaarten voor de finale waren al dagen van tevoren uitverkocht. Alle spelers hadden voor de verandering gesmeekt om de vrijdagavond ervoor heel vroeg naar bed te mogen, hetgeen de ouders hen uiteraard niet konden en wilden ontzeggen. En dus betrad op die druilerige zaterdagochtend een fanatiek en zeer gemotiveerd team het veld waar het moest gebeuren. De tegenstander was Heracles E7, al even uitgeslapen en gedreven en gesteund door een legertje vanuit Almelo meegereisde fanatieke fans. Maar ook de KOSC-aanhang liet zich niet van het veld blazen en liet gemotiveerd van zich horen. Al snel na de aftrap bleek dat het een mooie strijd zou worden: de teams waren aan elkaar gewaagd. KOSC E4 wist als eerste te scoren: Daan Hulsmeijers schoot trefzeker in het doel. Nog voor de rust wist KOSC de voorsprong uit te bouwen tot 2-0 met een voortreffelijk doelpunt van Markus Quattrone en een evenzo prachtige voorzet van Daan. De KOSC-machine kwam goed op dreef en aanvoerster Benthe Scholten Linde maakte na rust zelfs de 3-0. Maar Heracles gaf zich nog niet gewonnen. De ploeg kwam terug tot 3-1, een voor keeper Hugo aan de Stegge niet te houden schot en even gloorde er hoop voor de Almeloërs. Maar Stef Brons kende geen genade en maakte met 4-1 een einde aan de bekerillusie van Heracles E7. Dat Heracles een finale kandidaat waardig was, bleek wel toen de ploeg vlak voor het eindsignaal alsnog 4-2 wist te scoren, een knap staaltje vechtlust. Voor KOSC E4 was de beker toen echter al in bezit: een terechte winnaar. Met gedrevenheid, inzet en teamgeest wist de ploeg de enorme beker op te eisen. Zaterdag 16 mei 2015 is voor de spelers van dit team een onvergetelijke dag geworden!!!!
