Tijs Harmsen en Susan Brugging zijn in Malawi aangekomen. Ruim 600 dagen geleden namen de beide tieners het besluit om naar dit Afrikaanse land af te reizen. Tijs en Susan sloten zich aan bij de organisatie ‘Worldmapping’ en verrichtten om de reis te kunnen bekostigen allerlei heitjes en karweitjes. Tevens ondernamen ze van alles door allerlei acties op touw te zetten en mede daardoor en natuurlijk met hulp van sponsors en donaties lukte het hen om het benodigde geld bij elkaar te krijgen. Vanaf dat moment begon het lange wachten, maar ook dat werd beloond, want Tijs en Susan stapten op zaterdag 25 juli juichend in Brussel op het vliegtuig om 13 uur later veilig te landen Blantyre. Hun droom komt uit, want nu zijn ze echt in Malawi om daar hulp te kunnen bieden aan de bevolking.
Op deze site hopen we regelmatig aandacht te kunnen besteden aan de ervaringen, die Susan Brugging en Tijs Harmsen ongetwijfeld opdoen in dit Afrikaanse land. Onlangs is er nog een ingrijpende uitzending van Peter R de Vries geweest over een deel van Malawi. Beelden om heel stil van te worden en juist in dat gedeelte verblijven Tijs en Susan. Hieronder een bijdrage van Tijs Harmsen, die vertelt over zijn passie en zijn motivatie om zich in te willen zetten voor andere mensen. Het is voor zijn vertrek, waarin de 15-jarige Tijs uit Hezingen zich openhartig uitlaat over zichzelf, maar vooral over zijn droom om de wereld te leren kennen en anderen te willen helpen.
De voorbereidingen
“Na te zijn begonnen met aftellen naar Malawi bij 600 dagen, zitten we nu te juichen omdat we straks in het vliegtuig zitten. We hebben de afgelopen tijd niet heel veel acties meer gehouden. We hebben voor de tweede keer op rij een paaseitjesactie gehouden en dat leverde zo’n 400 Euro op. Ik, (Tijs) heb de laatste tijd nog extra klusjes gedaan en ik heb er zelfs nog een baantje bijgekregen bij tankstation Boerrigter. De laatste weken hebben we eigenlijk vooral voorbereidingen getroffen. We zijn de stad in gegaan om geschikte kleding te halen, we hebben onze inentingen gehad, we hebben een grote rugzak en tas gekocht en we hebben Malaria pillen besteld en opgehaald. Ook gaan we komende week de grootste sponsors, sociaal en financieel, persoonlijk bedanken. Nu het al bijna zo ver is reageren meer en meer mensen met veel belangstelling en zo ontvangen we voor ons vertrek ook nog de laatste donaties. (Ik spreek nu als Tijs, Susan is op vakantie, maar ik denk dat ze er zeker net zo over denkt).
‘Van verlegen naar zelfbewust’
Ik heb me opgegeven voor de expeditie naar Malawi, omdat ik altijd al anderen wilde helpen en jongeren wil inspireren. Ik heb me opgegeven op 14- jarige leeftijd en ik ben een jongen met een grote belangstelling voor alles wat te maken heeft met cultuur en reizen. Toch was ik een onzekere, onbekende en verlegen jongen. Mensen kenden me als de zoon van, en niet als individu. Over het hele traject naar Malawi toe kan ik al zeggen dat ik erg veranderd ben, dit hoor ik veel van anderen en als ik er zelf over nadenk klopt het ook.
Het vooruitzicht om een droom in vervulling te laten gaan, geeft je een soort boost. Een boost om je droom echt waar te maken en hier ook zo hard en goed mogelijk naar toe werken. Mijn hele persoonlijkheid is sinds anderhalf jaar gegroeid. Ik was een verlegen jongen en nu ben ik iemand met een duidelijk doel voor mezelf en de wereld. Ik weet wat ik wil doen en wat ik wil bereiken. Ik heb afgelopen anderhalf jaar mensen ontmoet, die ik anders nooit had leren kennen en zo heb ik er ook een paar hele goede vrienden bij gekregen. Alle positieve reacties, die ik krijg, maken me blij en trots. Door het opzetten van acties en het organiseren op markten ben ik ook een stuk zelfstandiger geworden en ik durf veel meer: mensen aanspreken en gesprekken beginnen en voeren. Je kunt dus wel zeggen dat het voor mijzelf persoonlijk al een heel leerzaam traject is.”
‘Er zijn voor een ander’
‘We kunnen niet iedereen helpen, maar iedereen kan wel iemand helpen.’ ”Deze spreuk kreeg ik te horen van een groepsgenoot van mij en liet mij herinneren aan waar ik het allemaal voor doe. Ik kan geen landen vrij maken van armoede, ik kan niet alle zieke mensen genezen en ik kan geen scholen bouwen voor alle kinderen op de hele wereld al zou ik dat nog zo graag willen. Maar……………. al is het maar één glimlach waar je voor kunt zorgen, één persoon die je kunt troosten, maar één iemand die je kunt helpen. Stel je voor dat jij die ene persoon bent, wat zou jij het liefst hebben?” stelt Tijs een retorische vraag.
‘De reis en hun weblog’
“Maar nu genoeg over mij, want het dringt steeds meer tot mij door dat ik in het vliegtuig zit naar Malawi, het land waar ik misschien wel honderden keren over verteld heb, maar waar ik komisch genoeg nog nooit in de buurt ben geweest. Ik heb zoveel zin om me in Malawi nuttig te gaan maken en na de reis anderen te inspireren. Ons vliegtuig vertrekt vanaf Brussel om de volgende middag te landen in Blantyre, Malawi. We vliegen ongeveer 13 uur exclusief het overstappen. Maar ja, wat is nou 13 uur in een vliegtuig als je al 645 dagen wacht, totdat je op dat vliegtuig mag stappen. Een paar weken geleden ontvingen we het definitieve programma en informatie over de projecten die we gaan bezoeken.
En over het kunnen volgen van onze expeditie….. We zetten in eerste instantie onze blogs op onze facebookpagina’s. Op onze persoonlijke pagina, op onze gezamenlijke pagina en omdat mijn moeder erg veel mensen in haar kringen heeft, zetten we het ook op haar pagina. Toch zullen er ook mensen zijn die geen Facebook hebben maar ons misschien wel willen volgen. Daarom zullen we ook allebei onze Worldmapping weblog bijhouden,” sluit Tijs dit boeiende relaas af.
Facebookpagina’s:
https://www.facebook.com/tijs.harmsen
http://blog.worldmapping.nl/tijsharmsen
http://blog.worldmapping.nl/susanbrugging
