De Amerikaanse president Trump haalde weer eens het nieuws met zijn uitspraak dat in de USA toch maar meer mensen met een geweer moesten rondlopen omdat dat veiliger zou zijn. Hij haalde daarbij de vreselijke aanslag in Parijs – Cinema Bataclan – aan, waarbij in de bioscoopzaal 89 mensen één voor één werden doodgeschoten in een tijdsbestek van een half uur. “ Als er maar één persoon in de zaal had gezeten met een pistool en de daders had doodgeschoten, waren er niet zoveel slachtoffers gevallen…..” aldus Trump. Heeft hij daarmee een punt ? In Parijs en met name de nabestaanden van de slachtoffers reageerden verontwaardigd en vonden de opmerking nergens op slaan.
Iedereen weet nog wel van vroeger, wanneer je van je broertje of zusje een duw kreeg, dan duwde je onmiddellijk terug of je ging zelfs verder. Vaak eindigde dat in een huilpartij en ruzie. Wanneer we door iemand beledigd worden dan staan we direct op onze achterste benen en nemen onze maatregelen. We schelden terug, zoeken naar misstappen van de aanvaller en zie daar : de strijd barst los. Wie is daar uiteindelijk mee gebaat ? Niemand dus. Ja, een aantal mensen die dit soort zaken in de sociale media geweldig vinden en er opgewonden van worden. De doorsnee – mens legt het naast zich neer. Maar moet je dan maar alles over z’n kant laten gaan ? Alles accepteren en niet reageren ? Stel je voor dat er in de bioscoopzaal in Parijs iemand had gezeten met een pistool en had die twee extremistische islamisten doodgeschoten en er zouden maar 40 doden zijn gevallen. Wat zou je zelf doen wanneer je een pistool bij je droeg, of wat zouden we allemaal hebben gedaan wanneer we allemaal ter verdediging een pistool bij ons droegen ? Een duivels dilemma.
In het verkeer hebben we verkeerslichten om de verkeersstroom te reguleren, We kennen zebrapaden om de voetgangers een kans te geven. We hebben meneer agent die ons een bekeuring geeft wanneer we in het donker zonder licht rijden. Maar dat zijn allemaal maatregelen die we met elkaar hebben afgesproken en waar we ons aan houden, omdat we inzien dat als iedereen maar doet wat hij wil, het een gigantische chaos gaat worden. Een afspraak maken dat diegenen die de orde moeten handhaven beter in moeten spelen op idioten die onze samenleving willen ontregelen om aandacht te krijgen, lijkt nog niet zo gek. Maar dan moeten we diegenen die dat mogen regelen niet alleen meer wapens geven maar ook het netwerk uitbreiden om de rotte appels op te sporen. Maar we zijn wel tegen de sleepwet, want we vertrouwen de overheid niet. Big Brother is meer en meer watching You en die gegevens kunnen ons als individu behoorlijk beangstigend in de knel brengen.
Geen kwaad met kwaad vergelden werd vroeger aangeduid met het spreekwoord “ Vurige kolen op zijn hoofd stapelen” . Dit was ontleend aan de oude manier om ijzer te winnen uit erts. Hete kolen er op en er onder, hierdoor smolt het harde metaal en kwam het vrij zonder onzuiverheden. Misschien is het wel goed ons te verdiepen in de daders, belangstelling te tonen en ze er van te overtuigen dat ze finaal op de verkeerde weg zijn.
Rob Meijer 2018
