Waar word je op een gala welkom geheten door een aantal enthousiaste zangeressen? In Agelo dus, waar de Keisteenzangeressen de bezoekers enthousiast begroeten met een prachtig lied. Het tekent direct de sfeer van dit gala, want het is ons kent ons, niet moeilijk doen en vooral genieten wat er op het podium gebeurt.
Daarnaast heeft carnavalsvereniging de Keistenen misschien wel de beste president in huis uit de Twentse carnavalsregio, want Theo Scholte Lubberink kent na 36 jaar het klappen van de zweep en weet exact hoe artiesten zich voelen, maar ook bespeelt hij het publiek op een ongedwongen, temporijke wijze en dat geeft heel veel schwung aan drie prachtige avonden in Aogel. Theo verwelkomde natuurlijk de toeschouwers, waaronder ook de vertegenwoordiging van het college en dat waren dit keer Ilse Duursma en Alfons Steggink. “Goh Alfons, wat is er an de haand, geen Loes maar Ilse. Is dat een nieje twee-eenheid?”
Het is krap in de kantine van camping de Haer. Niemand die daar echter om zeurt en ook het personeel doet zijn geweldige best om iedereen van een hapje en drankje te voorzien. Dat zorgt mede voor die bijzondere sfeer in Agelo. Niet voor niets staan Ootmarsummers 12 tot 13 uur in de rij om een kaartje te bemachtigen en dat zegt wel iets over de uitstraling van dit Keistenengala. Dat zorgt ook voor extra adrenaline bij de organisatie en de artiesten en dus is iedereen al maanden van te voren super gemotiveerd om er iets heel moois van te maken. Dat is hen opnieuw in 2018 zeker gelukt, want op het podium stond kwaliteit en wat ze lieten zien en horen verveelde geen moment.
Het programma startte met de ‘Ode aan de ridder’. Erik Damink en Gerard Schutte beten het spits af en met name Erik, die ook nog eens de regisseursrol invulde van dit Keistenengala toonde zich daar niet blij mee. “Als je aan het begin van het programma staat weet je dat het een soort van boetedoening is. Niemand die lacht, de sfeer zit nog niet in de zaal……….”, maar deze Damink bewees het tegendeel door met allerlei kwinkslagen de toon te zetten. “Als je met een Siepel begint, draait het altijd op huilen uit.” In hun ode ging het zeker niet alleen over de ridder Roy en zijn adjudant Leo, maar voor een groot gedeelte over hun vrouwen Kristl en Heidi Het werd op een ludieke en treffende wijze verwoord hoe de commissie ‘Op zoek naar een ridder’ bij deze beide hoogheden uiteindelijk het verlossende ja-woord kregen.
De zeskoppige Daanswichter brachten een wervelende show. Met in hun achterhoofd nog de derde plek in Fleringen waar ze gebruik mochten maken van een podium van 75 m2, in Agelo beperkt de ruimte zich tot pakweg 7 m2, maar er is niemand die daarover zeurt.
In ‘Aogel dreait deur’ zorgden René Stevelink met zijn nieuwe maatje Kees Schutte voor het volgende hoogtepunt. Ze besteedden terecht veel aandacht aan het feit dat de Keistenenbloazers inmiddels ook weer 33 jaar bestaan. Hun slagzin is tijdens het jaarlijkse ophalen van oud ijzer nog steeds niet veranderd. ‘Wees wijzer met oud ijzer, want daar zit muziek in’. Het duo nam de nodige Ageloërs op de korrel en genoten zelf ook zichtbaar van hun buut. René Schutte en Kees Stevelink, of is ’t andersom……….., oogstten veel lof met deze bijdrage vol spontaniteit.
De Keisteenzangeressen vertolkten in hun eerste optreden op bijzondere wijze het thema van de Keistenen ‘Happy Carwash’. Annemarie Stevelink, Rolinde Pikkemaat, Ellen Haarhuis en Nienke en Karlijn Scholte Lubberink zorgden er voor dat het publiek ademloos luisterde naar hun zang van een kwalitatief hoog gehalte.
Het publiek kreeg nauwelijks de tijd om dit prachtige optreden op zich te laten inwerken, want Erik Wiegink, Marcel Voshaar en Koen Damink brachten een bijzondere sketch met de naam Kim Yung Koen. Het begon allemaal nog heel vreedzaam bij de Mariakapel, maar dat beeld veranderde met de komst van de nieuwe Agelose leider Kim Yung Koen. Dat leidde tot een prachtig schietgebedje van Erik en Marcel als trouwe soldaten van leider Kim. Deze wilde Agelo zelfvoorzienend maken en zich laten afscheiden van al die andere Dinkellandse gemeentes. Daarna volgde een propagandafilm met Noord-Koreaanse beelden, die afgewisseld werden met het ‘materieel’ van Koen Damink. Volop genieten dus weer van deze sketch.
Uiteraard worden ook de ridder en zijn adjudant op het podium geroepen en zij herhaalden nog maar eens dat wethouders Ilse en Alfons toch een apart stelletje vormden. Geen Loes meer aan de zijde van Alfons.
Vervolgens kregen deze lokale politici een vriendschapsakte aangeboden met daarop onder meer de tekst ‘Hé leukerd, ga je mee lachen’ en deze poster was ondertekend met……Loesje. Ook schoolprins Dirk en zijn adjudant Jurre werden door de Keistenenhoogheden uitgenodigd om op het podium te komen. Zij maakten nog even als echte professionele reclame voor het Kiezelgala. Daarna volgde de loterij en ook dat is al een succes om dat ter volgen.
Oud ridder Tenniglo meende de hoofdprijs ‘een half varken’ gewonnen te hebben. Maar dit ‘haantjes’gedrag’ werd direct afgestraft, want hij had wel het juiste nummer, maar niet de juiste kleur. Uiteindelijk bleek de oma van de Schutte’s het halve varken te hebben gewonnen.
De Playbackboys zorgden voor een onvervalst stukje amusement. Sam ten Over, Jop Droste, Hein Arens, Sietse Arens en Boet Arens wervelden over het podium.
De complimenten gaan echter ook uit naar de regisseur van dit geheel en ook naar de schminckers, want de jonge artiesten zagen er geweldig uit. Ze waren prachtig uitgedost en met name the Bee Gees (de broer Arens) en Freddy Mercury gingen er in als koek. Het dak ging er af en de jongens zelf genoten enorm van de response uit de zaal.
Nog nooit eerder stonden er op de bühne een vader en een zoon tegelijkertijd op het podium. Het waren Jan en zoon Tim Stevelink. Laatstgenoemde kende al wat podiumervaring als Play back boy, maar stond u op eigen benen en werd in het verloop van deze sketch bijgestaan door vader Jan. Ongetwijfeld kan er in de komende jaren nog het één en ander aan dit unieke duo geschaafd worden, maar samen zorgden ze wel voor veel plezier in de zaal en de ‘skybox’. Ze bouwden een soort van biechtstoelimperium op en met name de biechter, die vertelde dat hij meerdere malen vreemd was gegaan, kreeg het deksel op de neus. “Je bent hier om te biechten en niet om te pochen.” Als Toon en Teunke kunnen ze nog jaren vooruit.
En dan komt ook nog eens Harry Arens. Goed afgetraind speelde hij de rol van Mozes, die ooit in een biezen mandje op het kanaal Almelo-Nordhorn is gezet. Hij kwam daarbij, richting Tilligte, langs bekende plekken met als doel om zijn papa te vinden. “Ik zag iemand enorm zijgen, en tot op de dag van vandaag noem ik hem meneer Plas. Ik kwam lans een steenrijke familie” en doelde daarbij op de familie van der Steen. Uiteindelijk was het hem duidelijk dat hij ‘gemaakt’ was tijdens of na de landbouw Rai. In ieder geval had zijn vader in een bus van ter Beek gezeten. “Ik werkte bij een spermabank om wat meer over mijn verleden te leren kennen. Daar kwamen ook bewoners uit Reutum, maar die waren zo pinnig dat ze hun eigen zaad meenamen.” De zaal lag na deze opmerking helemaal plat. Met Jan Schutte achter de piano wisselde Harry zijn teksten af met het ‘Loat me leev’n’ op de melodie van ‘Hallelujah’. Het zingen viel niet mee, maar de tekst en de melodie, en zeker met het refrein, massaal meegezongen door het publiek, zorgde voor een geweldige apotheose van deze sketch.
De Daansweechter traden na de pauze voor de tweede keer op en dat leidde opnieuw tot een wervelende show.
Muzikaal gezien was het tweede optreden van de Keisteenzangeressen een absoluut hoogtepunt. Wow wat was dit mooi.
De rillingen liepen het publiek over de rug, want dit was echt een absoluut hoogtepunt van dit Keistenengala. Het gebeurde a capella, de teksten waren authentiek en gericht op de ridders van de Agelose Carnavalsvereniging en dat allemaal met het achtergronddecor van een fietser, die Agelo verkend. Ongelooflijk mooi en aan alle details was gedacht, want de medailles van de ridders, die de zangeressen afzonderlijk bezongen, pasten helemaal bij de tekst. Medailles nog van keisteen gemaakt. Woorden komen tekort voor dit geweldige hoogtepunt van het gala.
En dan komt er nog zo’n hoogtepunt, want Bert en Rob Damink zorgden voor een fantastische slotbuut. ‘Zit je haircut’ speelde zich af in een kapsalon. Er ontspon zich een geweldige dialoog tussen de kapper en zijn klant. Zo werden bijvoorbeeld hardlopers op de korrel genomen: “We moeten jagers zijn en geen prooi”. “Jij bent geen sporter”. Het antwoord luidde: “Dat klopt wel, het is meer denksport of transport bij mij.” Die denksport leidde ook weer tot een lachsalvo. “Wat is het verkleinwoord van handboeien……..Een trouwring”. Een prachtige uitsmijter van een zeer onderhoudend gala van de Keistenen, die dit al 36 jaar volhouden en ook nog eens kunnen bouwen op een 33-jarige Keistenenkapel, die ook deze gala weer de ruimtes op muzikaal gebied voortreffelijk invulden.
De finale zorgde voor een daverend applaus voor alle medewerkenden. Het is geweldig om te zien hoe men elkaar voor en achter de schermen waardeert en dat geldt voor de geluidsmensen, de technici, de podiumbouwers, de schminckers, de artiesten, het personeel van de Haer en ook het publiek en iedereen die we misschien vergeten zijn. Een gala om nooit te vergeten en zeker niet als je getuige bent van het Agelose volkslied op de melodie van ‘Droomland’. Ook als Siepel heb je dan tranen in je ogen en daar hoef je je niet voor te schamen!!! Alaaf voor de Keistenen met dit geweldige gala!
De prachtige foto’s zijn van Thijs Lohuis CV De Keistenen
