Met gedichten, declamaties, zang en muziek stonden de leerlingen uit de groepen 8 van de Meander en ’n Baoken stil bij de bevrijding van Ootmarsum op 4 april 1945. 77 jaar geleden trokken pantservoertuigen het stadje binnen en in het centrum ontstond een groot feest. Ootmarsum bevrijd en jaarlijks is er een adoptieviering in de Protestantse kerk. Dit jaar misschien nog wel indrukwekkender dan andere jaren, want de oorlog in Oekraïne zorgt ook bij veel leerlingen voor onrustige gedachten. “Het houdt jullie bezig. Dat merk ik aan de gesprekken in de groep,” vertelt juf Caroline Brunninkhuis in haar woord van welkom. “Ook jullie maken je zorgen en dat is heel terecht. We hebben 77 jaar in vrijheid kunnen leven, maar nu voelt de oorlog heel dichtbij. Des te belangrijker is het dat we nu herdenken. Stil staan bij de oorlogsslachtoffers, maar ook dankbaar zijn dat we nog steeds in vrijheid kunnen leven.”
Juf Caroline vertelde ook over de heer Woudstra, die 14 voordeuren heeft gekend, in de periode dat hij ondergedoken zat. Deze 90-jarige heeft in de klassen verteld over die spannende tijd. “Jullie luisterden heel geboeid naar deze meneer en zijn leven in de Tweede Wereldoorlog maakte veel indruk op. Samen kwamen we toen wel tot de conclusie dat je vrijheid met elkaar maakt.”
Wethouder Ilse Duursma benadrukte hoe belangrijk het is om te blijven herdenken. “Je wenst niet dat kinderen een oorlog meemaken, maar helaas is dat lang niet altijd het geval. Er is altijd wel ergens een oorlog. De bevrijding van Ootmarsum zorgde voor veel feest en dan voel je wat vrijheid echt betekent. Die vrijheid moeten we altijd blijven herdenken.”
Prachtig waren de liederen, die de leerlingen zongen. De teksten zorgden voor kippenvel en pasten naadloos bij de adoptieviering, maar zeker ook bij de huidige oorlogsdreiging. “Ik heb gebeden dat wij eens moeten leren, dat wij de handen in elkaar moeten slaan.” Maar ook het lied over Anne Frank maakte diepe indruk. En het ‘Mag ik dan bij jou” van Claudia de Breij is in dit soort situaties altijd passend. Gastspreker Alphons Weierink stond stil bij het bekende verhaal van de drie bommen, die in de januarinacht in 1945 op het Bergplein vielen. Hij beschreef deze gebeurtenis en vertelde ook over de slachtoffers. Johan Heupink, nog maar 12 jaar oud, en onderwijzeres Femmetje Davids overleefden dit oorlogsdrama niet. Maar ook Johnny Sanders kan zich nog steeds deze nacht als de dag van gisteren herinneren. Als één van de overlevenden van dit drama zat Johnny in de kerk en hij knikte vaak instemmend als het woord herdenken viel.
Riet Koopmans-Heupink kon er helaas niet bij zijn, maar zij heeft haar broer Johan ieder jaar weer geëerd door op de dag van het bombardement bloemen te leggen en dat ook op 4 mei te doen als herinnering aan haar broer. Het oorlogsmonument is ‘haar monument’ geworden, omdat ze haar broer nooit zal vergeten. “Op de dag dat hij stierf in het ziekenhuis in Oldenzaal kregen we ontzettend veel steunbetuigingen. Hij lag opgebaard in een soort ‘cocon’ en heel Ootmarsum eerde hem en kwam langs. Dat heeft ons heel veel steun gegeven. Maar het verdriet bleef, het is wel gesleten, maar vergeten zullen we hem nooit,” laat Riet Koopmans weten in de bijdrage van Alphons Weierink.
Met declamaties, pianospel en gedichten kreeg de adoptieviering een bijzonder vervolg. Het doet ook goed dat de familie Menco aandacht kreeg, want dit Joodse gezin, opgepakt op een onderduikadres, heeft bijzonder geleden in de Tweede Wereldoorlog. Een deel van het gezin, vader en drie zonen, werd gefusilleerd en hoe mooi is het dat er een monument voor hen is geplaatst aan de weg naar Almelo.
Na de viering werden er kransen gelegd bij het oorlogsmonument aan het Bergplein en op de Nederlands Hervormde Begraafplaats. Daar zijn vier geallieerde piloten begraven. Op de plek waar in WO2 een vliegtuig neerstortte legden leerlingen van ’n Baoken een krans.
Op het Bergplein klonk trompetgeschal en werd de vlag halfstok gehesen als een prachtig eerbetoon aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, maar ook om de vrijheid te vieren. “We mogen nooit de namen vergeten, want anders bestaan ze niet meer. Daarom is het van groot belang om te blijven herdenken. Dank jullie wel allemaal om een bijdrage te leveren aan deze herdenking. Vrijheid maak je met elkaar,” besluit juf Caroline Brunninkhuis.
Foto’s Hanneke Spermon
