Het is inmiddels 79 jaar geleden dat Ootmarsum op 4 april 1945 is bevrijd. Al vele jaren staan leerlingen van de Meander en ’n Baoken stil bij deze bevrijding. Dat doen ze tijdens een indrukwekkende viering in de Protestantse kerk en het leggen van kransen bij het oorlogsmonument op het Bergplein, de oorlogsgraven op de Hervormde Begraafplaats en het monument in de Ageler Es op de Valkenberg waar een geallieerd vliegtuig is neergestort.
Juffrouw Caroline Brunninkhuis leidde de viering in de kerk. Zij memoreerde aan de oorlogstijd, maar zeker ook aan de huidige periode waar verschillende oorlogen een gevaar vormen voor de wereldvrede. De leerlingen zongen pakkende liederen, zorgden voor mooie gedichten en declamaties, memoreerden aan het aantal slachtoffers en zorgden met mooi piano – en klarinetspel voor een passende bijdrage tijdens deze viering. Heel bijzonder en pakkend was het verhaal van adjunct directeur Francy Wilthuis, die vertelde over haar ouderlijk huis in Deurningen. Deze was bijna vastgeplakt aan vliegveld Twente dat in de Tweede Wereldoorlog een belangrijke militaire luchthaven was voor de Duitsers. In de boerderij van haar opa waar haar vader opgroeide waren soldaten van het Duitse leger ondergebracht. “Mijn vader vertelde er naderhand weinig over of eigenlijk niets. Natuurlijk waren we geïnteresseerd en we wisten dat er een helm en laarzen achtergebleven waren. We vroegen er naar, maar kregen nooit antwoord. Op een bepaald moment waren de helm en de laarzen weg en tot op de dag van vandaag weten we niet waar mijn vader deze heeft ‘verstopt’. Het zegt heel veel over hoe mijn ouders deze oorlog hebben beleefd. Het zijn jaren vol spanning geweest en zeker naast een militair vliegveld. Die helm en die laarzen blijven altijd in mijn gedachten. Mijn vader sprak liever niet over die periode. Later besef je de impact van zijn zwijgen, want die oorlog is bedreigend en vol spanning geweest.”
Alphons Weierink verhaalde over de bom, die in januari 1945 ontplofte op het Bergplein. Het kostte twee inwoners van Ootmarsum hun leven. “Die namen, Femmie Davids en Johan Heupink, mogen nooit vergeten worden,” vertelt Weierink. “Ook de andere slachtoffers, die voor hun leven lang een blijvend litteken, met zich meedragen, willen we blijven gedenken. Niet voor niets is er op deze plek, waar de bom voor verwoesting zorgde, een monument opgericht. Tevens is er vier jaar geleden een plaquette onthuld met de namen van Femmie Davids en Johan Heupink. Zes buurtbewoners raakten zwaar gewond en de schade aan het Bergplein en de Ganzenmarkt was enorm. Jaarlijks staan we stil bij deze gebeurtenis en voor mij is het heel indrukwekkend hoe de zus van Johan Heupink, Riet Koopmans-Heupink vele jaren deze plek heeft onderhouden en ook bloemen legde op de dag dat de fatale bom ontplofte. Riet leeft niet meer, maar we moeten deze gebeurtenis blijven gedenken, want dat zijn we niet alleen aan haar verplicht, maar ook aan de slachtoffers en hun familieleden. We zullen hun namen blijven noemen. Doen we dat niet dan zijn ze voor altijd vergeten,” sluit Weierink zijn verhaal af.
Na de viering gaan alle leerlingen in de stromende regen naar het Bergplein om de vlag van halfstok tot in de top te hangen. Eer klinken trompetklanken en de leerlingen leggen daar een krans bij het Ootmarsumse oorlogsmonument. De leerlingen van de Meander leggen vervolgens een krans bij de graven van vier geallieerde bemanningsleden en de leerlingen van ’n Baoken leggen een krans op de Valkenberg. “Blijf de vrijheid vieren en dat kan alleen maar als we allemaal de vrede koesteren.”
