Volleybalvereniging Springendal Set-Up ’65 staat weer eens met twee jeugdteams in de finale van de Volleybaldirect Open. Het zijn meisjes A en B, die beide na een bloedstollende kruisfinale de eindrondes wisten te halen. Voor M6 (CMV-jeugd) bleek de halve finale het eindstation. De jongste meiden van Springendal Set-Up ’65 speelden in de Lutte, verloren geen enkele wedstrijd, maar eindigden toch als derde in de poule door een slechter setsaldo. M6 won de eerste wedstrijd van Flash Veendam en speelde gelijk tegen Krekkers en Apollo. Laatstgenoemde twee clubs kenden dus een beter saldo en plaatsten zich daardoor voor de kruisfinales. De beide trainers Rick Brouwer en René van Kuilenburg konden achteraf wel leven met de uitschakeling. “De meiden hebben er hard voor geknokt, echt hun best gedaan en het is zuur om er op deze manier uit te moeten gaan. Het is echter wel terecht, al zaten we er heel dichtbij.”
Halve finale NOJK Springendal Set-Up’65 MB
Afgelopen zaterdag 23 februari was het voor de meiden A, B en CMV van Springendal Set-Up’65 zover: de halve finale van de NOJK, ook wel bekend als de Open Club. Terwijl MA in Ootmarsum mocht blijven en CMV naar De Lutte moest afreizen, vertrok MB richting de nieuwe sporthal in Nieuwleusen. Na wat miscalculaties over het vervoer, waarbij we eerst een auto teveel hadden, totdat op de avond van tevoren bleek dat we eigenlijk toch een auto te weinig zouden hebben, konden we uiteindelijk toch met 12 meiden, twee trainers en een aantal supporters afreizen naar Nieuwleusen.
Eenmaal aangekomen bleek al snel dat deze ronde ons waarschijnlijk niet zo makkelijk af zou gaan als de voorronde. In de voorronde zijn wij als eerste team in de poule doorgegaan naar de halve finale, zonder een kruisfinale te spelen. Om vandaag door te stoten naar de finaleronde, moesten we in een poule met grote namen als Lycurgus, VC Sneek, Halley en Olhaco de eerste of tweede plek zien te bemachtigen om überhaupt nog een kruisfinale te spelen tegen de nummer één of twee uit de andere poule (Emmen ’95 of Alterno Apeldoorn) waarbij alleen de winnaars van de kruisfinale mochten doorstoten naar de finaleronde op 30 maart in Amersfoort. We begonnen de dag in de tweede ronde tegen Lycurgus. We begonnen met veel energie aan deze wedstrijd, maar dit was niet voldoende terug te zien in ons spel. Voornamelijk veel eigen fouten zorgden ervoor dat Lycurgus de eerste set binnen kon slepen. Voor de tweede set hebben we afgesproken dat wij meer zouden geven en ondanks dat het nog niet altijd geweldig was, hebben wij deze set kunnen winnen. Zo werden de punten verdeeld, maar hadden wij een beter setgemiddelde ten opzichte van Lycurgus en we wisten dat dit aan het eind van de dag nog weleens het verschil kon maken.
De volgende twee wedstrijden waren tegen Halley en Olhaco. Deze werden beide betrekkelijk makkelijk gewonnen en zo hebben we ons setgemiddelde nog wat verder op weten te krikken. Zodoende stond Lycurgus op zes punten terwijl Sneek en wij beide met vijf punten de laatste wedstrijd in gingen. Dit was de wedstrijd waar alles om draaide. De winnaar zou eerste en de verliezer zou derde in de poule worden. Een gelijkspel zou betekenen dat zowel Lycurgus, Sneek als Set-Up’65 op zes punten kwamen en alles afhankelijk zou worden van het setgemiddelde. Vanaf het eerste punt stonden bij ons alle neuzen weer dezelfde kant op, we moesten en zouden in elk geval één set van deze erg goede tegenstander pakken. De eerste set ging erg gelijk op, totdat wij middels een zeer sterke service een voorsprong konden opbouwen. Door het goede spel van Sneek werd deze voorsprong al gauw teniet gedaan en kon Sneek uiteindelijk de set pakken. Wij wilden nog niet naar huis en zouden alles geven om de laatste set nog eenmaal te vlammen. Het erg goede spel van beide partijen zal nog menigeen bij blijven, maar wederom door een zeer sterke service konden wij een voorsprong opbouwen. Sneek kwam echter alweer snel terug en maakte het ons wel erg lastig. Sneek kwam zelfs nog op matchpoint en na een lange rally dachten wij weer gelijk te maken. De scheidsrechter dacht daar echter anders over en wou het punt aan Sneek geven. Wij werden natuurlijk erg boos, maar gelukkig had de tweede scheidsrechter het wel juist gezien.
Na een kort overleg was het punt toch voor ons en was de stand weer gelijk. De volgende twee punten wisten wij te scoren en zodoende kwamen Lycurgus, Sneek en wij op gelijke hoogte. Het was wachten op het verlossende woord vanuit het wedstrijdsecretariaat. Deze kwam al snel en hieruit bleek dat het setgemiddelde ervoor had gezorgd dat wij zelfs eerste in de poule waren geworden!! Lycurgus werd tweede en zodoende werd een geweldige ploeg als die van Sneek derde en hield hun avontuur op. Na de wedstrijd kregen wij veel complimenten van velen uit het publiek, de wedstrijdleiding en zelfs tegenstanders over het niveau dat werd aangetikt in de laatste wedstrijd. Er werd in het voorbijgaan zelfs nog uitgesproken door een scheidsrechter dat hij van harte hoopte dat wij het niveau wisten door te trekken in de kruisfinale en zodoende een plek in de finale zouden bemachtigen.
De kruisfinale werd gespeeld tegen Emmen ’95, die ons natuurlijk wel kennen vanwege het feit dat het kindje van hun club tegenwoordig onze hoofdtrainer van Dames 1 is. Wij kenden deze ploeg ook en wisten dat zij een erg gewaagde tegenstander zou zijn. De eerste set begon niet zoals wij wilden, een aantal fouten teveel van onze kant en het goede verdedigen van de andere kant zorgden ervoor dat de eerste set naar onze tegenstander ging. De tweede set had alweer een ander beeld en liet voornamelijk goed spel van onze kant zien. De set werd gewonnen en zodoende was de stand weer gelijk en zou een derde set tot de vijftien punten moeten beslissen wie door zou stoten naar de finaleronde. Vanaf punt één waren wij heer en meester en konden wederom door een zeer sterke service een grote voorsprong opbouwen. Emmen ’95 wou echter ook graag door en knokte zich terug tot een stand van 14-13 in ons voordeel. De laatste service kwam van hun kant en daar had onze passlijn erg veel moeite mee. Met moeite werd de bal nog in de lucht gehouden, waarna Noëlle de set-up mocht overnemen en Emily de bal mocht oplossen. Deze ‘oplosbal’ viel per ongeluk op de grond bij de tegenstander, waardoor wij officieel hadden gewonnen! De vreugde was bij speelsters, staf, publiek en tellers uitzinnig en dit was nog erg lang te merken. Wij hebben vooral ook genoten van het feit dat in Ootmarsum ook werd meegenoten en meegeleefd door middel van een livestream, waardoor ook daar vreugde heerste. Toen wij vervolgens te horen kregen dat MA ook nog eens door is gestoten naar de finaleronde, waren wij zeer tevreden.
Wij, Steven Eertman en Jon Oortmann, zijn als trainers nu al erg trots op deze meiden, die met attractief en goed gevarieerd volleybal constant weer een hoog niveau kunnen neerzetten. Dit resultaat zorgt ervoor dat er op zondag nog altijd niet uitgeslapen kan worden, maar dat hebben wij er heel graag voor over om ons optimaal voor te bereiden voor de finaleronde op zaterdag 30 maart. Wij hopen dat zoveel mogelijk supporters met ons mee zullen reizen naar Amersfoort en de sporthal daar geel & blauw zal kleuren. We zullen alle support nodig hebben om op deze dag zo goed als mogelijk voor de dag te komen!
MA door het oog van de naald, maar wel in de finale
Springendal Set-Up ’65 meisjes A speelde in de poule ijzersterk. Met goed spel werden achtereenvolgens Tornado Geesteren, EVV en Apollo met 2-0 verslagen en daarmee plaatste het A-team zich glansrijk voor de kruisfinale. De tegenstander was Rivo uit Rijssen. Het werd een bloedstollende wedstrijd. Springendal Set-Up ’65, met onder meer de dames 1 speelsters Evy van Kerkvoorde en Wies Bekhuis in de gelederen, had in de eerste set te weinig grip op de linkshandige aanvalster van Rivo, die keer op keer het gat in de verdediging wist te vinden.
Maar ook de Ootmarsumse meiden lieten zich niet onbetuigd en dat zorgde voor een heen en weer gaand scoreverloop. Dan weer was het Set-Up ’65 dat aan de goede kant van de score stond en vervolgens wist Rivo weer een aantal punten te maken. Het was een echte finalewedstrijd met twee teams, die bleven strijden voor elke bal. In de eindfase bleek Rivo net iets slimmer en maakte Springendal Set-Up ’65 een aantal inschattingsfouten. Met 25-23 was de eerste klap voor het team uit Rijssen. De tweede set werd uiteindelijk een regelrechte thriller. De thuisploeg moest winnen, terwijl Rivo bij winst zich kwalificeerde voor de eindronde van de Open Club. Tot 24-24 kon het alle kanten op. Springendal Set-Up ’65 pakte een aantal setpoints, Rivo zelfs matchpoints, maar geen van beide benutte de kansen. Evy van Kerkvoorde blokte een aantal keren de gevaarlijke linkshandige subliem af en Pien Vos bleef aanvallend koel en scoorde belangrijke punten. Met 31-29 was de set voor Springendal Set-Up ’65 en de ontlading was erg groot. In de derde set gaf Rivo het op. De Ootmarsumse meiden speelden een gewonnen wedstrijd, maakten nauwelijks meer fouten en klaarden het karwei met 15-8 en dus geplaatst voor de finale. Het was in ieder geval een wedstrijd, die nog lang bleef nadreunen in sporthal de Schalm.
