Het is al vanaf 2014 een vast gegeven dat Lisette Scherpen vanaf half november tot en met begin januari met haar opa wekelijks van Schoonebeek naar Ootmarsum rijdt en weer terug. Iedere donderdag wordt daar in deze periode een cursus midwinterhoornblazen gegeven, die ze met ontzettend veel plezier volgt. Lisette Scherpen heeft meerdere redenen om in de winter vanuit haar woonplaats naar de Siepelstad te rijden. “De afstand valt wel mee hoor, het is ruim een half uur en we rijden via Duitsland. Ootmarsum is voor mij bekend, omdat ik daar ’s zomers op de camping stond. In de winter liepen we met onze familie, waaronder niet alleen mijn vader en moeder en broertje, maar ook opa en oma en een oom en tante steevast mee aan de Twentse midwinterhoornwandeltocht, die ook een aantal keren in Ootmarsum is gehouden. Als heel jong meisje vond ik het prachtig. Ik stond regelmatig stil bij de blazers om goed naar de midwinterhoorn te luisteren en te kijken. Het is een niet alledaags instrument, en de klanken en de vorm boeiden me mateloos. Zeker bij wat vorst is het prachtig om het geluid vanuit de verte te horen. Ik besloot om te gaan sparen om zo geld bijeen te krijgen om mijn eerste hoorn te kopen. Op 10-jarige leeftijd heb ik de eerste gekocht en wel in Ootmarsum,” lacht Lisette Scherpen.
Nu 10 jaar later is ze er nog steeds te vinden. “In Schoonebeek wordt ook wel geblazen, maar niet volgens de traditie en met minder respect dan hier in Twente. Op Facebook zagen we een keer een bericht langskomen over een cursus midwinterhoornblazen. Met mijn opa, met wie ik mede daardoor een hele speciale band heb, reed ik vanaf mijn veertiende naar Ootmarsum om daar les te krijgen in het midwinterhoornblazen. En die cursusavonden vervelen nooit. Het is er gezellig, de sfeer is goed en op deze cursus wordt geleerd hoe je moet blazen en ook wanneer. In Schoonebeek blazen ze regelmatig door elkaar heen, terwijl men in het Twenteland wacht om vervolgens te antwoorden. Verder leer je op deze cursus netjes en melodieus te blazen,” somt Lisette Scherpen een aantal redenen op waarom ze heel graag naar deze cursus komt.
Iedere avond dat ze er is leert ze wat bij en dus blijft het nog altijd de moeite waard om vanuit Drenthe naar Twente te rijden. “Het is gewoon heel leuk om te doen en we rijden met ons tweeën. Op de terugreis hebben we het dan ook grotendeels over wat we erbij geleerd hebben en hoe de cursus verliep en natuurlijk over het midwinterhoornblazen zelf. In Schoonebeek zijn mijn opa en ik lid geworden van de plaatselijke midwinterhoorngroep. Ik heb daar dus verteld hoe er in Twente, en met name mijn ervaringen in Ootmarsum, op traditionele wijze en met respect geblazen wordt. Als wij er zijn nemen ze dat wel ter harte, maar tijdens onze afwezigheid wordt er nog steeds niet op de juiste wijze geblazen. We blijven er echter op hameren om ook in mijn woonplaats ’n oal’n roop op een mooie wijze te laten klinken,” benadrukt de 20-jarige Lisette.
Passie om door te geven
Het midwinterhoornblazen is een grote passie van Lisette Scherpen. Tijdens de laatste Twentse midwinterhoorntocht liep ze voor het eerst niet mee, maar stond ze tussen de Ootmarsumse blazers in. “Ik voel me hier echt thuis,” laat de Schoonebeekse weten, “Ik ben hier als jonge tiener goed opgevangen en van de cursusleiders Hans, Herman en Erik heb ik veel mogen leren. De tijd dat je mag blazen is een mooie periode. Helaas hebben we nagenoeg geen winters meer met vorst, want over de bevroren velden klinkt het geluid nog verder en mooier. Driekoningen is voor mij best wel even een dag om te slikken, want dan zet je je midwinterhoorn weg en mag je niet meer buiten blazen. Op gezette tijden pak ik echter de hoorn en blaas ik binnenshuis, want dat mag weer wel,” glimlacht Lisette.
Naast de cursus midwinterhoorncursus volgt ze nog een opleiding, die toch uit een ander hout gesneden is, want ze zit in het laatste jaar van de PABO. “Het mooie is dat ik als juf mijn passie voor het midwinterhoornblazen over kan brengen op de kinderen uit mijn klas. Eigenlijk wil ik best hier in Ootmarsum komen werken, maar goed dat is een droom. Als ik de kans krijg, pak ik deze zeker met beide handen aan om hier mijn passie, waar het in feite begonnen is, een mooi vervolg te geven,” zijn de slotwoorden van Lisette Scherpen, die doorklinken als het geluid van de midwinterhoorn.
De cursus midwinterhoornblazen is donderdag 2 januari afgerond. Opnieuw waren er belangstellenden van jong tot ‘oud’, die meededen en en dus blijft deze traditie leven door het aan elkaar door te geven.
