Nog nooit wist Mike Belt de poulewedstrijden in de strijd om de Zilveren Roos te overleven. Dit jaar moest het anders en het lukte hem om kampioen te worden. Mike Belt won van zijn medefinalisten Paul Luttikhuis en Albert Slot en kroonde zich met deze beide overwinningen terecht tot de biljartkampioen van Ootmarsum.
In het inmiddels bekende biljartpaleis café cafetaria de Mors was er veel belangstelling voor de jaarlijkse biljartfinale. Gerard Essink sprak een welkomstwoord en gaf vervolgens de drie finalisten de gelegenheid om een lootje te trekken, die de volgorde van de finalewedstrijden bepaalde.
Paul Luttikhuis en Mike Belt mochten als eerste hun keus krijten. In deze strijd om de Zilveren Roos wordt er volgens het gemiddelde van de spelers gestoten en dat betekende dat Luttikhuis 58 caramboles moest maken en Belt aan 20 caramboles voldoende had. Het werd een lange partij met in eerste instantie de beste kansen voor Mike Belt. Paul Luttikhuis lukte het niet om een aantal beurten achter elkaar een serie neer te zetten. Dat lukte hem wel in de tweede en vijfde beurt door 6 caramboles te scoren. Mike Belt bleef echter niet achter bij zijn gemiddelde en scoorde in zijn vijfde beurt het zesde punt. In de 7e beurt gaf Luttikhuis een staaltje van zijn kunnen af door met een prachtige stoot de rode bal ‘te kussen’. Ook in de 12e beurt wist hij knap te scoren, maar Mike Belt antwoordde goed. Met een serie van 4 kwam hij op 15 punten en moest er dus nog 5 produceren. Paul Luttikhuis kwam terug in de wedstrijd en voerde de spanning op. De speler, die uitkomt voor Ups & Downs, scoorde in die laatste fase in iedere beurt, maar het kwam niet tot een echte hoge serie. Mike Belt sprokkelde de puntjes bij elkaar en wist de partij uit te maken, terwijl Luttikhuis op 51 caramboles bleef steken.
De uitslag van deze partij betekende wel dat de verliezer direct weer aan de bak moest om tegen Albert Slot uit te komen. Dan moet je je wel herpakken om over de eerste teleurstelling heen te komen. Dat deed Luttikhuis op uiterst knappe wijze. Wat hem in die eerste finalepartij niet lukte, wist hij wel in het vervolg te bereiken. De ene mooie serie na de andere volgde en in vier beurten had hij al 33 caramboles gescoord, terwijl Albert Slot er slechts 3 wist te maken. Maar goed, Luttikhuis moet er dan nog 25 maken en Slot 17, want laatstgenoemde kent een gemiddelde van 20. In de 8e beurt scoorde Albert Slot op knappe wijze via de losse band, maar Paul Luttikhuis wist met een serie van 12 het gat te slaan. Uiteindelijk won Luttikhuis na een prima partij in 12 beurten en legde daarmee de druk bij de derde partij tussen Albert Slot en Mike Belt.
Beide spelers vochten voor hun kansen en moesten beide 20 caramboles maken. In de eerste vijf beurten maakten deze spelers hun punten en stond het 10-9 voor Mike Belt. Daarmee zaten ze ook boven hun gemiddelde en dat kon wel eens de doorslag geven ten nadele van Luttikhuis. In het vervolg van deze derde finalewedstrijd werd het echter door missers van beide spelers steeds spannender. Mike Belt bleek echter het meest de baas over zijn zenuwen en wist ook moeilijke situaties op te lossen. In de 15e beurt nam Belt een voorschot op de titel door een serie van 4 te maken. In de volgende beurt scoorde hij fraai zijn twintigste punt en won daarmee zijn beide finalepartijen.
Een mooie eindstrijd om de Zilveren Roos met een toch wel verrassende winnaar, die het echter meer dan verdiende om deze titel op zijn naam te schrijven. Na afloop reikten Karin en Arjan Smelt, de uitbaters van café cafetaria de Mors de prijzen uit en vervolgens mochten de drie finalisten de complimenten in ontvangst nemen van de kenners, die deze wedstrijden met de nodige spanning hadden gevolgd. Mike Belt volgt met het winnen van deze titel van de Zilveren Roos Gerald Wassink op. Voor Belt is het de eerste prijs en daarmee komt ook hij in ‘The Hall of Fame’ van de biljartkampioenen van Ootmarsum.
Zonder krijt zijn deze foto’s van Caspar Kouijzer
