Het voorjaar is vroeg begonnen. Heel anders dan in 2013 toen we tot ver in mei niet echt een structureel voorjaarsgevoel kregen. En dat had alles te maken met temperaturen, die ver achterbleven. In 2014 stijgen de temperaturen begin maart ruim boven de 10 graden en zingen de vogels al weer het hoogste lied, geurt en bloeit de bloesem en staan de lentebloemen op de meeste plekken in vol en in een kleurig ornaat. Voor het stadspark Engels’ tuin geldt dit ook, maar het is toch weer anders dan in de afgelopen decennia. Het is letterlijk en figuurlijk een nieuwe lente in Engels’ tuin. En dat heeft natuurlijk te maken met de grondige opknapbeurt van dit stadspark.
Door de ogen van Annet
Annet Palthe zag deze nieuwe lente met haar eigen ogen en natuurlijk ook weer door het oog van de lens. Met een blik van verwondering zag ze de metamorfose van dit stadspark dat een unieke uitstraling krijgt. Hieronder haar foto’s en beschrijvingen.
De stenen entree boven aan de trap aan de ingang Wortelboerstraat
De fonteinspetters doen flink hun best en op de nieuwe her en der geplaatste oranjerode bankjes kunnen je heerlijk rustig eea op je in laten werken, gezellig zamen een praatje maken en zoals vandaag al gebeurde de zonnestralen je winterhuid laten verdwijnen
De natuurlijke bomenklimkapstok is een heerlijk familievermaak en heel geschikt om bv een Filmpje van de kleinkids te maken
De zijkant Wortelboerstraat en ’t Hazelrot is geheel opnieuw ingeplant en veel opener, dus uitnodigender.
Hondjes mogen NIET mee…. ook die van mij niet, en daarom staat dat paaltje daar…..
De waterstroom is sterk verminderd , voor nu in iedergeval….nu kun je er niet snel even je flesje mee vullen wat nog wel eens door fietsgasten gebeurde.
De bloesem loopt al uit: is het een toverhazelaar of forsythia? Zonder het zomerse bladerdak is het Theehuis Engels’ Tuin goed te zien…Juffertje Engels zou volgens mij zeker tevreden zijn dat het er zo fraai opgeknapt bij ligt.
Rietkraag weggesneden en eendenkooien geplaatst: er liepen later al wat eenden rond te scharrelen die hun beschermende rietpollen misten, maar die zijn in no time aangegroeid.
’n Proatke met kan altijd… zowel voor als achter de camera!
De witte wieven schateren het geluidloos uit en staan weer op hun post…
Hier worden toch straks niet per ongeluk de torentjes aan de wilgen gehangen…..?!
Mooi werk van Welhuis uit Rossum.
Alsof het een ouderwets medaillonnetje betreft met bijpassende serene rust… ga maar eens lekker uitproberen. En denk dan ook aan de inzet van de vrijwilligers, Jos Heerink en Jan Meijer!!!
