Het vliegseizoen is uit de startblokken ! Na maanden van betrekkelijke rust op de hokken zijn de meeste liefhebbers al weer een paar weken, sommigen koortsachtig, bezig geweest om hun redelijk onervaren jaarling duiven op te leren. Dit alles met maar één doel: de duiven vanaf de eerste vlucht zo vroeg mogelijk te constateren. Daarbij past een kanttekening. Het is de laatste jaren een gegeven dat de eerste wedvlucht telt voor het kampioenschap. Wat ook een gegeven is dat deze eerste vlucht wordt vervlogen in een periode van het jaar waarin de temperaturen vaak laag zijn en ook de overige weersomstandigheden verre van ideaal zijn. Denk maar eens aan de eerste lossing van 2011: in Twente een potdichte lucht maar toch moest er gelost worden met alle gevolgen (veel achterblijvers) van dien. Voor velen is het kampioenschap heilig, dat mag, maar wat nooit vergeten mag worden is dat het belang van de postduif voorop dient te staan. Niet dat vroeger alles beter was, verre van dat, maar wat is er op tegen om net als in de jaren 70 de eerste twee weken van april te beginnen met alleen maar opleervluchten? De vorm hoeft zo niet geforceerd te worden en bij slechte weersvoorspellingen is het geen ramp om de duiven desgewenst thuis te laten. Met het huidige systeem is iedere melker bijna verplicht om vanaf de eerste vlucht in te korven, hoe slecht de weersvooruitzichten of hoe koud het ook mag zijn. Gelukkig viel het de afgelopen tijd mee met het weer en kon er flink opgeleerd worden. Een aantal spelers die absoluut voor het generaal kampioenschap gaan, uiteraard de kampioenen van 2011 de comb. K. & K. Meijers, Douwe Kuipers & Co, H. Damhuis, B. Senger en natuurlijk Th. Luttikhuis, om maar een paar namen te noemen, korfden toch enigszins gespannen hun duiven in. De melker weet het tenslotte nooit helemaal zeker of zijn duiven ongeschonden de rui- en winterperiode zijn doorgekomen. Aan het begin van het vorig seizoen werd al gewag gemaakt van een op handen zijnde titanenstrijd tussen de comb. Meijers en Douwe Kuipers. Daar waar de één (Meijers) vol voor het kampioenschap ging, wilde de ander zich meer toeleggen op de eendaagse fondvluchten. De vermelding “& Co” achter de naam van Douwe Kuipers staat er echter niet voor niets. De “Co” staat niet voor Co Adriaanse, voormalig trainer van de FC, maar voor Gerrit Kuipers, vader en de man die niet alleen het ritme van de duivenploeg aangeeft maar ook bepaalt. De inschatting op dit moment is dat vader en zoon dit jaar alles zullen geven om het de andere vader/zoon combinatie, K. & K. Meijers op duivengebied zo zuur mogelijk te maken. Met de uitslag van de eerste vlucht vanuit Groesbeek, zo’n 100 km, is het begin daarvan gemaakt. Een voor Ootmarsumse begrippen recordaantal duiven van 331 werden vrijdags ingekorfd. Met 5 van de door hem 10 gezette duiven in de prijzen waaronder de 1e wist Douwe Kuipers Groesbeek 2012 op zijn naam te zetten, net voor de ‘334 Heartbeat in the Sky” van Meijers. De man die vorig seizoen de eerste vlucht buiten de prijzen viel vanwege een loszittende stekker, Th. Luttikhuis, ging voor eerherstel en dat lukte wonderwel met 3, 4, 5 en 6.
De concourscommissie van de Othmarvliegers is er ook dit jaar weer in geslaagd een aantal sponsors te strikken voor de weekendprijzen. Het is R. Blokhuis Glas te Oldenzaal aan wie de eer toekomt de eerste weekendprijs van het seizoen uit te reiken. Of Kuipers dit resultaat weet vast te houden, kan de in de duivensport geïnteresseerde lezer wekelijks volgen via dit medium.
De eerste 10 van de Othmarvliegers vanuit Groesbeek, 31 maart 2012:
1. D. Kuipers
2. en 10 K. & K. Meijers
3, 4, 5 en 6 Th. Luttikhuis
7. B. Damhuis
8. O. Ossenvoort
9. J. van Ingen
