Zaterdag 2 mei j.l. werd al weer de vierde vitessevlucht van het seizoen afgewerkt. Wat het vorige week nog één en al treurnis met het weer, de vlucht vanuit Isnes (België, 260 km) leverde prachtige aankomsten op: hoog vliegende duiven die vanuit een knalheldere lucht aan kwamen schieten: duivensport in optima forma. In de aanloop naar de verwachte aankomsttijd ontstond enige discussie over de verwachte snelheid die de duiven zouden kunnen halen. De wind was oost en zou neigen naar zuid oost. Bij oostenwind zou, bij een vlieglijn van zuidwest naar noordoost de snelheid zo’n 73 km per uur bedragen, gelijk de vlucht vanuit Heusden-Zolder, 2 weken geleden. Bij een naar zuidoost draaiende wind kon dat volgens de geleerden wel eens oplopen naar 85 km. Dat laatste bleek het geval te zijn. Het mooie van een vlucht onder ideale omstandigheden is dat de goeie duiven ook voor in de uitslag te vinden zijn. Die duiven worden in de regel door de melker als de 1e of 2e getekende (aangewezen) duif ingekorfd, met andere woorden de melker verwacht deze duiven als eerste op zijn hok. Voor Bennie Senger liep het wat betreft de aangewezen duiven op een domper uit. Niet dat zijn topper van het hok, de ‘571’ niet in de prijzen vloog, integendeel, maar door andere verplichtingen was Senger niet in staat om zelf in te korven. Theo Luttikhuis nam de honneurs waar en korfde de duiven van Senger in, wetende dat de ‘571’ in de mand zat. Bij het opmaken van de uitslag bleek al snel dat de ‘571’ niet zoals gebruikelijk als 1e getekende was ingekorfd maar als derde. Is hier sprake van een bewuste uitschakeling van een concurrent voor het aangewezen kampioenschap of was het een vorm van onachtzaamheid ? Een mooie vraag voor aan het einde van het seizoen.
Wat ook op zijn minst opvallend is te noemen was de uitslag voor de Tilligter afdeling van de Othmarvliegers. Eén van die leden, Gait Wolbert, is herstellende van een zware hartoperatie en buurman, tevens lid en manager van het Hok Kuipers, Gait Kuipers, steekt een helpende hand toe bij de dagelijkse verzorging en inkorven van de duiven. De resultaten vielen tegen en dat beviel Kuipers allerminst. Er ging een tandje bij op met als gevolg dat de duiven van Wolbert vòòr die van zoon Douwe op de uitslag terug te vinden waren. Een sterk staaltje van noaberplicht, zo moet de conclusie luiden.
Terug naar de vlucht: de sterkst spelende liefhebbers tot nu doe, Bert Damhuis en de comb. K. & K. Meijers maakten ook de dienst uit op de vlucht vanuit Isnes: Meijers met 5 duiven in de top tien waaronder de winnaar van de vlucht en Bert Damhuis was goed voor de 2e, net voor de hiervoor gememoreerde ‘571’ van Bennie Senger. Ook Gerrit Schepers wist zich in de top 10 te draaien, dit keer met twee duiven. Dat de vlucht een uitzonderlijk goed verloop kende blijkt wel uit het feit dat alle benodigde prijsduiven, 63 stuks (1:4 bij 251 ingekorfde duiven) binnen 11 minuten gearriveerd waren. Dan gaat het hard en zo willen we het graag zien. Overigens en dat mag/moet vermeld worden, de winnende duif van Meijers wist zich ook in groter verband uitstekend te presenteren met een 11e prijs op 7284 duiven.
De volledige uitslag vanuit Isnes, gesponsord door de fa. Van der Logt, tegel-en metselwerk uit Geesteren (O), 14 deelnemers met 251 duiven:
1, 4, 5, 9 en 10: Comb. K. & K. Meijers
2. B. Damhuis
3. B. Senger
6 en 7: G. Schepers
8. M. Weghorst.
