Onvergetelijke ervaring in theater Carré

De broers Jos en Wim Stroot komen woorden tekort als ze terugblikken op hun deelname aan een groot operaproject. Zij zongen mee in de opera Don Giovanni en dat bracht hen in de theaters van Odeon De Spiegel in Zwolle en het Zuiderstrandtheater in Scheveningen, maar ze stonden ook in Carré in Amsterdam en dat is toch wel het walhalla van de theaters in Nederland. Ook Nell Steinmeijer en Ton Leeuwenkuijl behoorden tot dit illustere gezelschap en met hun vieren hebben ze een onvergetelijke tijd meegemaakt.

“Het is ongelooflijk, maar dit kwartet Ootmarsummers heeft wel op het podium gestaan in Carré dat ook nog eens twee avonden tot de nok toe was gevuld. Het was echt een geweldige ervaring en als ze ons weer vragen dan zeggen we zonder nadenken ja,” beschrijven Jos en Wim Stroot deze unieke mogelijkheid, die hen geboden werd “We zingen al best een lange periode en we hebben prachtige concerten en uitvoeringen gegeven. Dit was echter een top opera met internationaal befaamde zangers en zangeressen en de muziek werd verzorgd door het Symfonieorkest. Het was echt geweldig, maar bovendien hebben we veel lol gehad met elkaar en zeker ook met de professionals, die wel wat gewend zijn. We voelden ons er prima thuis en zelfs van de hoofdrolspeler, een Australiër,  kregen we tijdens de repetities regelmatig een schouderklopje. Dat tekent wel de sfeer, die heel erg kameraadschappelijk was,” vertellen Jos en Wim Stroot.

De beide broers zingen al ruim 20 jaar in het Kammerchor von die Musikschule Nierdergrafschaft Uelsen.  Daarvoor zong Jos Stroot bij het Gemengd Koor Ootmarsum en de laatste jaren is hij ook lid  bij het koor ‘Amazing’. De carrière van Wim Stroot begon wat zingen betreft op zijn 40^e.  “Ik heb  het maar meteen groots aangepakt,” lacht Wim Stroot,” Want ik heb Margareth Beunders gevraagd om mij zanglessen te geven.  Nooit spijt van gehad, trouwens. Met ons Kammerchor hebben we Peacemakers van Karl Jenkins gezongen en dat was echt een hele goede uitvoering. In het publiek zat toen ook Jan Willem de Vriend, dirigent van de reisopera en hij was blijkbaar onder de indruk. Hij gaf onze dirigente Armanda ten Brink na die tijd direct opdracht om een aantal goede stemmen bij elkaar te zoeken uit verschillende koren, waaronder dus ook ons Kammerchor. En tot onze grote vreugde werden wij geselecteerd. Daarna brak een drukke tijd aan van repetities en kledingsessies. Eerst in Uelsen en later in Enschede waar de gemeente een oude school ter beschikking had gesteld waar het podium was opgebouwd, waarop we ook in de grote theaters Don Giovanni speelden.

Daardoor wisten we al vroegtijdig waar we moesten staan, zitten of lopen en hoe de schijnwerpers op ons gericht werden,” beschrijft Wim Stroot de intensieve  voorbereidingen op het grote gebeuren. “Op 17 en 18 januari kenden we onze première in Zwolle, “ vertelt Jos Stroot in één adem door, “ Ook veel Ootmarsummers bevonden zich onder  het publiek. Ze hebben het allemaal prachtig gevonden,  Het theater was opgebouwd in een soort U-vorm en dus maakte het publiek hier echt onderdeel uit van de opera en de Siepels, die wij gesproken hebben, vonden het helemaal geweldig. In Carré waren mijn drie zoons Bram, Rick en Sander ook aanwezig met hun vrouwen. Van Rick en Sander wist ik het, maar Bram, die in Spanje woont, dat was een complete verrassing. Het was echt hartverwarmend dat ze er waren en dat op zo’n bijzondere plek.”

Deze onvergetelijke gebeurtenis voor de broers Stroot, maar ook voor Nell Steinmeijer en Ton Leeuwenkuijl eindigde in het nieuwe Zuiderstrandtheater in Scheveningen. Daar speelden ze nog eenmaal hun rollen van dorpelingen, gekleed in prachtige kostuums. “In Scheveningen waren we met de gehele crew ondergebracht in een hotel. Naderhand was het heel erg gezellig en het maakte niet uit of je een amateurzanger was of een gelouterde prof. Iedereen ging heel vriendschappelijk  met elkaar om.  De zeven wereldberoemde hoofdrolspelers van deze opera zaten gewoon tussen ons in en aan het einde fietste onze Nederlandse hoofdrolspeelster, Renate Arends, die Donna Elvira speelde, naar haar moeder, die in Den Haag woonde. Niets geen sterrendom, maar gewoon op de fiets. Fantastisch toch,” laten Wim en Jos Stroot weten.

Inmiddels repeteren de Ootmarsummers weer ‘gewoon’ bij het Kammerchor en dat doen ze met net zoveel plezier als het meespelen – en zingen in de opera Don Giovanni. “In Duitsland worden kinderen veel meer met muziek opgevoed dan hier. Het is een wezenlijk onderdeel van de schoolopleidingen. Zo kennen wij Sarah Bouwers met een Nederlandse vader en een Duitse moeder dat jong begonnen is bij het ‘Musikgesellschaft’. Inmiddels staat ze als diva op alle podia en heeft ze door haar zangopleiding en doorzettingsvermogen een zeer goede baan. Datzelfde geldt ook voor Tobias Klomp. Als 13-jarige kwam hij bij ons koor. Inmiddels zingt hij ons in, geeft muziekles en als begin twintiger wordt ook hij een gevestigde naam. Dat zijn prachtige voorbeelden van jonge mensen, die van  jongs af aan  met muziek opgroeien en daar hun beroep van kunnen maken. We hebben zelf ook mogen ervaren dat samen muziek maken mensen met elkaar verbindt. Samen iets doen, heeft er bij ons voor gezorgd dat de opera Don Giovanni en alles wat er om heen speelde een onuitwisbare indruk op ons heeft gemaakt,” besluiten de beide broers Stroot hun prachtige relaas.