We leven in bizarre tijden waarbij het voor een oningewijde in het politieke spel vrijwel ondoenlijk is te begrijpen hoe dit spel gespeeld wordt en welke belangen er bij het maken van politieke keuzes mee spelen. Waar staan we als samenleving en waar gaan we naar toe? Vele beschavingen dachten dat ze nooit ten onder zouden gaan en tot de verbijstering van haar burgers verdwenen ze zomaar. Machtige imperia verdwenen van de aardbol en allemaal door dezelfde ingrediënten.
Volgens de historicus Arnold Joseph Toynbee (1889 – 1975) is een beschaving in staat weerstand te bieden aan bedreigingen als ze haar hulpbronnen (mensen) kan inzetten. Hij formuleerde een theorie over de groei en ondergang van beschavingen en stelt dat de geschiedenis van een natie alleen begrepen kan worden in een bredere context. Van de drieëntwintig verschillende beschavingen die hij identificeert zijn er zestien verdwenen. Van de zeven beschavingen die momenteel bestaan, zijn op één na alle West-Europese beschavingen afgebroken en groeien niet langer.
Een samenleving ontwikkelt zich volgens Toynbee tot een beschaving wanneer zij geconfronteerd wordt met een uitdaging die zij met succes aangaat op een manier die haar naar verdere uitdagingen leidt. De uitdaging kan een moeilijk klimaat, een nieuw land of een militaire confrontatie (zelfs in verovering) zijn. De uitdaging mag niet zo moeilijk zijn dat ze onoverkomelijk of zelfs zo moeilijk is dat de samenleving niet voldoende mensen en energie heeft om die nieuwe uitdagingen aan te gaan.
Bepalend voor de verandering ten goede of ten kwade is het leiderschap. Het ligt aan het leiderschap van een natie of deze voortbestaat of dat ze ten ondergaat. Indien de leiders het leven omarmen en keuzes maken die in belang van haar burgers zijn, dan zijn ze wat een creatieve minderheid genoemd wordt. Deze creatieve minderheid heeft het vermogen de mensheid naar grotere hoogten en naar een spirituele zelftranscendentie te brengen. De mens, burger, wil deze leider meestal uit eigener beweging volgen zonder daartoe aangezet te worden door overheidspropaganda en beloftes. (Die veelal niet worden nagekomen). De creatieve minderheid die Toynbee bedoeld kan ook wel getypeerd worden als een morele autoriteit. Dit is dus een autoriteit die vrijwillig gekozen en gevolgd wordt. De morele autoriteit is zonder uitzondering zelf het voorbeeld en leeft wat hij/zij verkondigt.
Toynbee stelt twee essentiële en afzonderlijke stappen om een uitdaging aan te gaan: het genereren van ideeën en de aanneming van die ideeën door de meerderheid. Als een van deze twee processen ophoudt te functioneren dan valt de beschaving uiteen. Als de creatieve minderheid er niet in slaagt om de morele autoriteit te worden dan wordt die minderheid een dominante minderheid ofwel de heersende elite en alle vooruitgang stopt.
‘Wie zijn geschiedenis niet kent, is gedoemd haar te herhalen’ en politici hebben een bijzonder kort geheugen of dienen andere belangen. Want waar staan we als samenleving op dit moment en willen wij een superstaat als de Europese Unie? Gloort er een New World Order als het doel van de niet gekozen Europese politici gehaald is?
We kunnen onze menselijke hulpbronnen, onszelf, inzetten om de grootste bedreiging ooit te stoppen die ons dreigt te overspoelen. Laten we een creatieve minderheid kiezen die de belangen dient van de mens zonder die mens te laten vervallen tot passiviteit. Het creatieve, zelfscheppende vermogen is het grootste goed dat we hebben en dit geschenk kan alleen gedijen in vrijheid.
‘Een samenleving ontwikkelt zich volgens Toynbee tot een beschaving wanneer zij geconfronteerd wordt met een uitdaging’. Laat die uitdaging onze individuele en collectieve spirituele ontdekkingsreis zijn naar de redenen van ons bestaan en het doel van het Leven.
