Het is 4 april 2020. Om 8.00 uur luiden de klokken van de rooms-katholieke en de protestantse kerk. In een harmonieus samenspel vormen de beide klokken een symbool van saamhorigheid. Tien minuten lang horen de inwoners het gebeier van de kerkklokken. Ondertussen verschijnen er steeds meer vlaggen aan de gevels van huizen en gebouwen of aan vlaggenstokken. Het is in meerdere opzichten een bijzondere dag. Het is exact 75 jaar geleden dat Ootmarsum bevrijd werd. Nederland en de wereld is echter op deze vierde april nog niet bevrijd van het Coronavirus. Er zijn dus geen festiviteiten, terwijl een paar maanden geleden er alles nog zo veelbelovend uitzag met een vol programma in dit weekend met herdenken, koesteren en vieren. Het openbare leven ligt echter nagenoeg plat en dus zijn alle evenementen terecht afgeblazen. Om 10 over 8 sterft het geluid van de kerkklokken en lijkt het zich terug te trekken in de torens van de beide kerken.
Taarten, tekeningen en verwarmende teksten
Op het industrieterrein de Mors wordt een oude legertruck gestart door Toon Bruns, die trouw vergezeld wordt door zijn vrouw Ans. Op de truck een spandoek met daarop 75 jaar Vrijheid Ootmarsum en omstreken. Bestuursleden van de stichting met deze naam melden zich bij de legertruck. Voor de tweede achtereenvolgende dag gaan ze op pad om taarten, tekeningen en hartverwarmende teksten af te leveren bij zorginstellingen en hun bewoners, hulpverleners, zorgverleners en de chauffeurs van Tafeltje-dekje. Maar ook het personeel van de supermarkten Lidl en Albert Heijn worden niet vergeten, want ook zij moeten keihard werken onder hele bijzondere omstandigheden door dat vermaledijde Coronavirus, dat ons allemaal in de greep houdt.
Vlaggend Ootmarsum
Wie deze morgen op de vierde april door ons stadje fietst, ziet steeds meer vlaggen verschijnen. Inwoners willen op deze manier toch kenbaar maken wat het is om in vrijheid te leven. 75 jaar geleden en gelukkig kunnen toch nog veel ouderen dit navertellen, terwijl jongeren zich terdege beseffen hoe kostbaar het is om te leven in een vrij land en dat inmiddels al 75 jaar. Rood-wit-blauw en het Ootmarsumse geel-blauw vermengen zich. Het is echt een feestelijk gezicht om dit te zien.
De molen van Oude Hengel draait met vlaggenlijnen tussen de wieken
Ook de molen van Oude Hengel was op deze ‘bevrijdingsdag’ versierd met vlaggetjes. Van wiek tot wiek hingen er vlaggenlijnen en de molenaars lieten ook nog eens de molen een aantal uren volop draaien. Een molen had in oorlogstijd een belangrijke functie, want bij een bepaalde stand wist iedereen dat er onraad zat aan te komen. Mooi is het dan ook dat juist op een dergelijke dag als vandaag, de vierde april, de molen leeft en veel mensen laat genieten van het draaien van de wieken. En iedere keer als ze rond zijn geweest lijkt het of ze het Coronavirus een klap van de molen willen verkopen.
Terug naar Franciscus
In de tuin van Franciscus maken Hans-Jurgen Oortmann en Marcel Punt zich op voor een optreden. De microfoons op 2 meter afstand van elkaar geven ze elkaar als vanouds de ruimte. Ze zijn gevraagd om als zangduo de bewoners van Franciscus wat afleiding te bezorgen. Op het moment dat de legertruck met een deel van het bestuur van 75 jaar Vrijheid Ootmarsum en omstreken arriveert, begint het tweetal ‘Enig en Anders’ met hun optreden. Ze zingen als eerste het Wilhelmus om vervolgens hun optreden in te vullen met tal van bekende meezingers. Wat is het dan mooi om te zien dat de bewoners voor de ramen staan, een aantal komt naar buiten op gepaste afstand van iedereen en anderen staan op hun balkon mee te swingen, te klappen en te zingen. Hartverwarmende, kostbaar en waardevol. Iedereen voelt dat dit de momenten zijn, die je niet programmeert, maar spontaan ontstaan. En dat kan alleen maar als mensen samen hetzelfde gevoel hebben. Hier ontstaat iets wat gezamenlijk wordt ervaren als echt iets heel bijzonders. Gevoelens komen samen, ondanks de zorgen, een feest van herkenning, en dus saamhorigheid. Vrijheid koester je, maar deze momenten koester je ook als je dit meemaakt. Woorden zijn niet belangrijk. Ondanks de Corona viel er veel te ‘vieren’ en vele malen waardevoller dan welke polonaise dan ook. Een hele bijzondere dag dus. Eentje om nooit te vergeten: 4 april 2020!!
Met dank voor de foto’s aan Caryl Klieverik, Ruud Olsthoorn en Ans Bruns
