Een golf van medeleven, maar ook ongeloof spoelde over Ootmarsum, nadat bekend was geworden dat Frans Swennenhuis was overleden. Nagenoeg iedere inwoner kent hem, een markante Siepel, die midden in de Ootmarsumse samenleving stond. Frans stierf op 78-jarige leeftijd in het ziekenhuis in Enschede te midden van zijn naasten.
Frans Swennenhuis leefde het leven vol passie, niet voor zichzelf, maar altijd dienstbaar en in het teken van de ander. Een bestuurlijke vakman, die zich altijd goed voorbereidde en wist waar hij over sprak. Het kon alle kanten op met hem, want als de onderwerpen om een serieuze benadering vroegen, dan was hij serieus. Maar het kon ook op zijn Frans en dan overheerste de humor.
Zijn gedrevenheid in al zijn functies kenmerkte hem. In zijn werkzame leven heeft hij bij het Recreatieschap Twente, dat via allerlei benamingen overging naar Regio Twente, heel belangrijk werk verricht. In zijn laatste functie als directeur Recreatie en Toerisme gaf hij vorm aan de recreatieplassen het Hulsbeek en het Rutbeek en het Lageveld, maar was ook verantwoordelijk voor het aanleggen van fiets – en wandelpaden. In Ootmarsum liet hij na zijn vestiging direct zien uit het goede hout gesneden te zijn. Hij werd voorzitter van het schoolbestuur toen zijn kinderen Laurens en Frank de basisschool bezochten. Hij vervulde de rol van voorzitter van de VVV en gaf ook een viertal jaren leiding aan de volleybalvereniging Springendal Set-Up ’65. Ook binnen de katholieke gemeenschap vervulde hij een belangrijke rol door onder meer het voorzitterschap van het kerkbestuur op zich te nemen en later actief te zijn binnen de Technische Commissie en als voorganger bij avondwaken. Hij begeleidde de restauratie en het onderhoud van de R.-K. kerk
Frans Swennenhuis was een kartrekker, niet alleen vol ideeën, maar waar nodig voerde hij ze zelf uit. Een man, die de handen uit de mouwen stak en niet te beroerd was om diezelfde handen vuil te maken. Een alleskunner, goed van de tongriem gesneden, maar ook technisch onderlegd en altijd bezig om oplossingen te zoeken. Wie met hem discussieerde kreeg steeds een weerwoord, want eigenwijs kon Frans ook zijn. Het ging echter altijd op basis van respect voor elkaar.
Na zijn pensionering stortte hij zich als vrijwilliger op het Openluchtmuseum. In eerste instantie in de Raad van Advies en vanaf 2010 als bestuurslid en kreeg hij de rol om de Bouwploeg te leiden. Dat deed hij met verve en zo werden er in de laatste jaren twee kapschuren, een Kapberg, een bijenstal en als laatste een geheel nieuwe werkplaats gerealiseerd. Met al deze projecten was hij bij wijze van spreken dag en nacht bezig om deze zo goed mogelijk te laten verlopen en uit te voeren. Dat laatste project, de werkplaats, ging hem aan het hart omdat het noodzakelijk is de vele vrijwilligers van het museum een goed onderkomen en een comfortabele werkomgeving te bieden. De afronding: een brug over de Molenbeek, die het park met de werkplaats verbindt, heeft hij helaas niet meer mogen meemaken.
Frans is een mensen mens, die niet boven de anderen stond, maar tussen de mensen. Een zeer sociaal bewogen man, die door zijn open en positieve houding veel gedaan kreeg en respect ontmoette. Een wijs man, maar ook altijd in voor een geintje.
Dat was Frans, altijd aandacht voor een ander en dat deed hij met liefde. Een markante man is van ons heen gegaan en wij wensen zijn vrouw Joke, zijn zoons Laurens en Frank, zijn schoondochters Irene en Melanie en zijn kleinkinderen Kim, Lars, Teun en Sofie de kracht om met dit verlies van deze innemende man, vader en opa om te kunnen gaan om de leegte die ontstaan is een plek te kunnen geven.
Frans bedankt!!!!!
