De Paastradities in Ootmarsum zijn tot nu toe op bijzonder sfeervolle wijze verlopen. Er viel op Paaszaterdag en op Eerste Paasdag nauwelijks een wanklank te horen. Vele buitenstaanders, die speciaal voor deze oude gebruiken naar de Siepelstad waren gekomen, strooiden met complimenten. Eén van hen, staande op de muur op het Kerkplein, sprak van een gebeuren waar het enthousiasme van afspatte. “Jullie hebben er met elkaar veel plezier in,” liet hij weten om er direct aan toe te voegen dat hij volgend jaar zeker terugkwam om dit nog eens mee te maken.
De Paastradities begonnen op de avond van Goede Vrijdag als de twee nieuwe Poaskearls bekend worden gemaakt. Op die avond stond het Kerkplein nagenoeg vol en dit jaar werden Mark Bossink en Dirk Hemmer verwelkomd als de nieuwelingen bij de Poaskearls. Op Paaszaterdag is de aandacht in eerste instantie gericht op Hennie Bodde, die al vanaf 1978 trouw zijn werk als stadsomroeper voor één dag uitvoert en de Ootmarsummers oproept om mee te gaan met het Paashout halen.
Die oproep is niet aan dovemansoren besteed, want honderden mensen verzamelden zich op de Markt om de drie wagens met hun voermannen te volgen naar het Springendal. Het was wel even wennen om de lege wagens te zien vertrekken, want normaal gesproken worden deze wagens volgeladen met kinderen. De voermannen hadden dit jaar echter afgesproken om deze aloude traditie niet meer te laten plaatsvinden. Het risico dat er ongelukken gebeuren is natuurlijk altijd aanwezig, maar het feit dat de voermannen hoofdelijk aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de gevolgen bleek een te groot dilemma. Daarom werd de begrijpelijke keus gemaakt om de kinderen, hoe spijtig ook, te weren van de Paaswagens. Deze waren trouwens weer prima opgeknapt met dank ook aan de gemeente en haar medewerkers en uiteraard andere betrokkenen, die zich weer ingezet hebben om de wagens als een tierelier te laten lopen.
Het Paashout verzamelen verliep als vanouds. ‘Pakweg honderd man’ bij iedere kar en dus kon het gevaarte weer hoog worden opgetast voor men de terugreis naar Ootmarsum aanvaardde. De tussenstops bij de Postelhoek en café de Grens zorgden voor een gezellige sfeer. Ook de intocht in het Siepelstadje is een geweldige happening. Zeker wanneer de volgepakte wagens met hun paarden het laatste stukje via de Paaskampstegge hun weg moeten vinden naar de Paasweide.
Op de morgen van de Eerste Paasdag als de zon net boven de daken verschijnt is er de rondgang om de Wheme. Dit is ieder jaar weer een heel bijzonder gebeuren. Niet zoals met vlöggelen wordt er één lange rij gevormd, maar met de rondgang heeft men meerdere rijen achter elkaar, waardoor de groep wat compacter is. Het resultaat is dat het zingen als uit één (mannen)mond komt en dat gezang weerkaatst prachtig tegen de vaak lege straatjes en pleinen van de binnenstad. Dit unieke gebeuren trekt ook de laatste jaren niet alleen meer volgers, maar ook kijkers. Natuurlijk is de meeste aandacht op Eerste Paasdag gericht op het vlöggelen. Vanaf de Paasweide vertrekken de Poaskearls om vervolgens op de hoek Grotestraat samen met hun voorzanger Ben Morshuis het begin te vormen van een lange rij, die al slingerend zich een weg baant tussen het publiek door. Poaskearls, oud-Poaskearls, Siepels en Siepelinnen krijgen, eerst schuchter, steeds meer volgers en de rij wordt naarmate men verder het stadje intrekt steeds groter. Op het Kerkplein zie je de Poaskearls steeds meer en meer genieten, want de schare toeschouwers wordt meer en meer. De jongste Poaskearls kijken hun ogen uit, want ze hebben er al veel over gehoord, maar wat hen overkomt overtreft hun stoutste verwachtingen. Op het gezicht van Dirk Hemmer is de glimlach niet meer weg te toveren en de glinsterende ogen van Mark Bossink verraden zijn gevoel. ‘Dit is echt te gek voor woorden.’ Op de Markt verzamelen alle deelnemers zich en het staat er inmiddels zwart van de mensen. Massaal wordt er meegezongen. Voorzanger Ben Morshuis zet op krachtige wijze ieder couplet in en bij het herkennen van het eerste woord lijkt iedereen weer te weten hoe de tekst is. Het is een imponerend schouwspel en wie de ogen sluit voelt alleen al door de teksten van de liederen het hele Paasverhaal aan zich voorbij trekken.
’s Avonds is er natuurlijk het Paasvuur. Het droge weer van de laatste weken zorgde er voor dat het vuur brandde als een fakkel, maar toch met de nodige rookontwikkeling. De Paasweide stond trouwens bomvol mensen en wie de geluiden hoorde, de twitterberichten volgde en de reacties inhaleerde, kan alleen maar vaststellen dat het een geweldige happening was op de Paasweide. De sociale contacten werden weer aangehaald, het gezamenlijk vieren van deze Paastradities zorgden voor dat juiste gevoel van saamhorigheid en daar is niks mis mee.
