De laptop van Annet Palthe werkt weer en dus kunnen we genieten van haar nieuwe blog over allerlei wetenswaardigheden in het verre Canada. Er gebeurt zoveel in het leven van Annet, Jan Willem en Bummel dat we deze inleiding kort houden. Geniet van haar blog en zeker ook van de vele prachtige foto’s.
Alle foto’s en blog-teksten veilig gesteld
EINDELIJK!!! Wat was het een enorme opluchting om te constateren dat, eindelijk na 2 langdurige behandelingen, dus daarom tóch weer een week over moeten slaan helaas, de laptop mijn grootste schatten liet zien: alle foto’s. Dus werkt gelukkig ook mijn (hard)drive weer om me, vanaf hedenochtend dinsdag de 19e mei, in te zetten dit nieuwe blog te schrijven. Altijd even op stoom komen en bedenken of je de foto’s als leidraad maakt of de gebeurtenissen of teksten en daar de foto’s bij zoekt…er was intussen al weer zoveel leuks en moois gebeurd.
De tijdelijke, kleinere ferry, komt voor de laatste maal op stoom
Wie voor de laatste keer op stoom moest komen, én flink stoom afblaast, is onze tijdelijke en kleinere ferry. Het gebeurde regelmatig dat je al een uurtje van te voren in de rij moest staan…anders zag je voor je neus de slagboom definitief sluiten: Sorry we’re done! Vol dus. Ach ja, dan bekijk je het van de zonnige kant, weet dat je strakjes nummer één bent en ga je wat boodschappen doen, koffie drinken, wandelen of lekker wat dutten. Vandaag gaat Jan Willem al vroeg alleen als wandelend passagier voor doktersbezoek met de ferry naar de overkant. Bummel en ik zwaaien ‘m uit, gaan een ferry-uurtje later naar de overkant, parkeren triomfantelijke de auto als no. 1 in de wachtrij, gaan ondertussen lekker wandelen langs de baai en ik vind een letterlijk verdraaid mooi stuk hout.
Verdraaid mooi stuk hout, iets tussen een ‘mace’ en een krokodil
Tuurlijk neem ik het hout mee: hij lijkt wel op een “mace”, de stok van de tamboer-majoor, die voorop loopt bij de Harmonie! Bummel en ik ’nemen de volgende ferry, halen ’t baasje op en rijden door naar Vancouver. Speciale brons zaken inkopen én IKEA staan op het lijstje. Je loopt er gewoon dezelfde route als thuis in Europa. Handig toch. Wel is er een lokale touch aan sommige zaken zoals motieven in onder andere servies en kussens.
De prachtige tolbrug bij Surrey is een gaaf stuk “engineering”. Twee soorten van stalen tenten waar je onderdoor rijdt. De werkpontons met de kranen zie je rechts nog staan, die breken de oude, door Nederlandse ingenieurs ontworpen, boogbrug af.
Totale tolbrug bij Surrey is schitterend staaltje (véél staal) werk
Eenmaal eronderdoor rijdend zie je de giga stalen kabels pas goed, maar er staan ook nog gewone pijlers onder de brug, gelukkig. Niks stoppen voor de tol, gewoon klik-klak-camera en via internet betalen.
Tolbrug Surrey meet 2x 5 rijbanen en hangt van beton en staal aan elkaar, letterlijk
Over wegen gesproken: als er wortels onder het beton van bijvoorbeeld het fietspad lopen, kan dat nare hobbels geven, heb je vast wel eens ervaren. Je krijgt dan van die nare schokken via je stuur én zadel zodat je hoofd er haast dreigt af te rollen. Hier markeren ze de wortels: peentjes (paint) kunstwerk!
Boomwortels worden aldus aangegeven: leuke paint-art, of peentjes-kunst?
Nog even stilstaan bij de enorme inzet van de Canadezen om de uiteindelijke overwinning af te dwingen in WO-2. Met een foto uit Victoria van één van de prachtige bronzen beelden die dat ‘vertellen’. Er wordt nog regelmatig iets uit die tijd op TV getoond.
Jan Willem is net na de oorlog geboren in Amsterdam dus die heeft daar, ook al als kind, veel verhalen en ervaringen van meegekregen.
”The Veteran Sailor” in Victoria
Als de kalender mei aangeeft, moet ik altijd meteen aan de ‘intocht’ van de gierzwaluwen in de Siepelstad denken. Gierzwaluwen heb je hier op Bowen Island niet -zover ik nu weet- maar in Victoria, nota bene in het druk bezochte Butchart Gardens, zagen we wel onderstaande zwaluwen rondcirkelen en zelfs op een lage boomtak zitten rondkijken/rusten.
Eén (Victorian)zwaluw maakt nog geen zomer
Af en toe duiken er thuis ook weer zwaluwen op onder de overkapping van de ramen en daar nemen ze, heel fijn, de meestal gevulde spinnenwebben weg. Jammie, hapklare hapjes! We willen nog steeds eigen zwaluwnesten maken en ze boven langs onze ramen “plakken”. Lijkt ons geweldig, maar we weten natuurlijk niet of ze ons bordje “free rooms, all in” zullen kunnen begrijpen. We hadden er tot nog toe geen tijd voor (vrijgemaakt), later meer.
WAUW!!! Net terwijl ik het stukje hieronder schreef komen de zwaluwen, de Vaux’s Swift heten ze hier volgens het Vogelboek, er weer aan, druk kwetterend onder elkaar…”Lucky us, ze hebben de spinnenwebben voor ons laten zitten”. Ik heb voor de veiligheid, om ze niet te verjagen, vanuit de schuifpui onderstaand geweldige shot kunnen nemen.
Huisbezoek van onze snack-zwaluwen: spinnenwebben als patatje-mét
Na het schuifpui-shot gewoon buiten op het terras gaan staan terwijl ze rondom mij rondcirkelden tot ze alle lekkere hapjes hadden verorberd, wat heel snel was gebeurd. Camera was totaal niet opgewassen tegen hun super snelle acties. Maar zo’n ervaring is letterlijk adembenemend!!!
Na een laatste ‘groetende’ duikvlucht verdwenen ze weer. We moeten dus echt serieus werk gaan maken van nesten, dat moet hoog op de prioriteitenlijst komen. Hebben ze hier nog niet kunnen vinden, wellicht toch maar vanuit Hollandse Natuur Monumenten in de koffer mee nemen?!
Hier in the Bowen Art Centre was onlangs een mooie opening in de Galerie, met 2 jonge jongens als fotografische talenten. Deze 2 jonge kunstenaars worden op dezelfde manier als de meer gevestigde kunstenaars ook compleet met opening en receptie aangekondigd. Altijd gezellig om meteen andere kunstminnende mensen te spreken of met nieuwkomers kennis te maken. Dus meteen ook altijd een sociale gebeurtenis.
Affiche Bowen Island Art Gallery met Emmet Sparling & Tristan Deggan
De jongen, die ik hier wat nader presenteer sprong er voor ons duidelijk uit: Tristan Deggan is slechts 17 jaar jong, dus heeft volgens ons nog een heel mooie én lange carrière voor de boeg als fotograaf.
Hij leefde letterlijk deels in BC en deels in Frankrijk, opgroeiend als kind van een kunstenaarsechtpaar en maakt de meest prachtige, rake foto’s, ook wel ‘bedachte studies’ zoals hij ze graag noemt. www.tristandeggan.com is beslist de moeite waard om eens te bezoeken.
Tristan Deggan is als 17-jarige al een echte kunstenaar
Dan neem ik jullie mee naar nog een verhaal over art & shows. Jan Willem gaf weer een Bronze-workshop. Zo denk je “zal er wel iemand zich definitief aanmelden?” en zo heb je ineens 8 aanmeldingen, waarvan er 2 niet doorgingen…gelukkig, want 6 is echt het maximum waarvoor en waarmee je alle “leerlingen” blij kunt maken om hun eigen brons werkstuk na 4 dagen keihard (mee!!!)werken te hebben laten maken.
Het proces begint met het uitzoeken en/of kneden van je gewenste vorm in was….dat kunnen ook, zoals deze keer, bamboetakken, bladeren of hout zijn.
Van organische materialen en/of was maak je je gewenste vorm
Die wasvorm krijgt een gipsbad en vormt zo een mal, zeg maar gerust een heel zwaar gipsen (olifanten)onderbeen, vandaar dat er wel 3 sjorbanden vast omheen aangedraaid worden.
Wasvorm gaat in een gipsbad, dat vrijwel direct hard wordt
De gipsenmal gaat dan minimaal 24uur in een oven bij hoge temperatuur, zodat de originele vorm volledig verdwijnt. Er blijft dan dus een negatief over van het oorspronkelijke werk. De komende dagen is het hard werken voor ons om de mallen allemaal leeg gestookt te krijgen, wat kiele kiele lukt. De 2e week, dag 3 voor de deelnemers, wordt vloeibaar brons van circa 1200 graden Celsius in de gipsen mallen gegoten.
Dat moet meerdere uren afkoelen en pas dan kun je de gietmal stuk slaan en het werkstuk gaan afwerken zoals vijlen, zagen, slijpen en polijsten. Als je dan tevreden bent, moet je bedenken of het werkstuk los komt te staan, of op een sokkel van steen of hout of bijvoorbeeld vrij moet hangen.
De groepsleden én natuurlijk ook Jan Willem, zijn trots hun werken te tonen voor de “Dutch Blog”.
Bronze-Students trots op hun werken “ and say Hallo to the Dutch Siepel-people”
Voor wie het precieze proces wil zien ga je naar Jan Willems website www.vanderwalbrons.nl
Heel spannend en vooral leerzaam wat er allemaal bij komt kijken voor je überhaupt een bronswerk in je huis kunt hebben staan. Maar af en toe moet er stoom af geblazen worden, en vooral onze house-keeper Angelina, die al heel goed bronzen kan maken én de deelnemers met het hele proces helpt, dus Jan Willem, met de moeilijke onderdelen als gipsen en slijpen enz.
Tengere Angelina en Big Mister B spelen samen heel wat af
Conrad, één van de briljante bronze-students die al voor de 2e maal meedoet, nam de laatste zaterdag zijn hond mee, een prachtig vrouwtjes die een rescued dog was, oftewel een geredde hond uit erbarmelijke omstandigheden zullen we maar zeggen. Een echte schoonheid, zelfs matching kleuren met Bummel. Maar door haar slechte mens-ervaringen een beetje op afstand, maar niet echt helemaal schuw. Tja, en dan komt daar Big Mister B. onstuimig aanrennen en zich vreselijk uitslovend dat ze ‘zijn’ hele erf mag zien en ruiken.
Bummel is in love…maar zij niet
Hij biedt haar, heel slim, zelfs z’n speeltje en (schoon afgekloven) botje aan. Zij is ‘geholpen’ en Bummel niet, dus je kunt wel raden dat zij af en toe voor wat rust in de auto van de baas moest springen. Maar ondertussen wel door het raam regelmatig naar buiten gluurde om te zien of Bummel nog wel netjes naast ‘haar’ auto lag te wachten: dat deed ‘ie meestal wel.
Maar hij moet natuurlijk ook het hele groepsgebeuren van de baas volgen en iedereen om beurten regelmatig besnuffelen en om een knuffel vragen. En niet te vergeten om met z’n bal en bot-met-touwtje speeltje te gooien.
Maar natuurlijk klikt daar tussen alle bedrijvigheid door mijn camera regelmatig om iets vast te leggen. Zo heb ik eindelijk het paartje Hummingbirds naast elkaar drinkend kunnen spotten én vastleggen. Ze maken ook gewoon boomnestjes voor hun eitjes, maar we hebben nog niet kunnen spotten, waarin ze wegduiken…Ze zijn ook zo klein dat je ze zo uit je blikveld kwijt bent. Hun vleugels maken circa 30.000 vleugelslagen per minuut!!!
Paartje Hummingbirds pal voor ons keukenraam
En ja, met al het heen en weer geloop van onszelf én 2 x 2 dagen al die 6 Workshop gasten waren we toch erg druk met ook het schoonmaken van het huis. Je loopt zand, steentjes en vooral ook plakkerige dennennaalden gemakkelijk mee naar binnen toe en dat geeft veel, erg veel werk. En dus….nam Jan Willem een zogenaamde iRobot mee. Dé uitkomst voor onze hondenharen en schoenen-inloop. Bummel moest er even aan wennen, die vreemde ronddraaiende snuiter die blindelings op hem afkomt, z’n speeltjes doodleuk opzij schuift én gewoon tegen hem aanloopt…als ‘ie niet op tijd opzij stapt! Eenmaal getroost door Big Daddy, die er toch ook niet bang voor bleek, blijft Bummel nu ook gewoon rustig liggen, houdt wel een letterlijk oogje in het zeil en stapt alleen zo nu en dan rustig opzij.
In het begin moest Bummel aan iRobot wennen
En mensen, wat een haren, stof en naalden enz. verzamelt mijn dierbare iRobot. Hij start op de tijden zoals jij hem instelt, heeft geen koffie of vakantie nodig, doet zonder morren zijn werk en is … altijd opgeruimd!!!! I love him, we all love him en ik kan ‘m je van harte aanbevelen.
Zo, nu ben ik weer in het juiste ritme gestapt en laat jullie volgende week weer wat horen, weten én zien.
Tot Blogs
Annet Palthe
