Pure duiven en zure d(r)uiven

Het is een zeer druk vliegprogramma voor de duiven en dus ook voor de duivenhouders. Drie vluchten in één weekend geven wel aan dat er ook binnen de duivensport het nodige is veranderd. Het betekent voor de duivenmelkers dat ze ook drie keer paraat moeten zijn om hun duiven terug te zien keren. Dat doen ze meestal met de nodige verwachtingen en als de duiven niet presteren, dan zijn de d(r)uiven zuur. Gelukkig is er dan de stamtafel in het clubgebouw waar alles nog eens doorgenomen en geëvalueerd wordt. Dan volgt er de waardering voor de winnaars en wordt al weer uitgekeken naar de volgende vluchten.  Dit weekend werd het Vitessekampioenschap beslist en het werd nog even heel spannend. Han Damhuis’ duiven vlogen lang in het kielzog van de combinatie Meijers en maakten er een nek aan nek race van. Toch waren het de duiven van Karen en zoon Cas Meijers, die met de eer gingen strijken. Hieronder weer het mooie verhaal van Martin Weghorst, waarbij alle details van de drie wedstrijden opnieuw prachtig  in beeld zijn gebracht.

Het vliegprogramma zoals dat tegenwoordig vervlogen wordt, is wezenlijk anders dan in het verleden gebruikelijk was. Men begon met een aantal vitessevluchten achter elkaar, gevolgd door een aantal midfondvluchten afgewisseld met eendaagse en overnachtingsvluchten. Gebruikelijk was daarbij dat er maar twee overnachtingsvluchten op het programma stonden, Ruffec en Bergerac.

Het voordeel van dat programma was dat het overzichtelijk was en dat ieder weekend maar één vlucht was.  Tijden zijn veranderd, zeker binnen de duivensport. Zo kan het dat, daar waar in het verleden half mei de vitesse al beslist was, deze discipline pas afgelopen weekend afgewerkt kon worden.  Het kampioenschap zou beslist worden tussen de comb. Meijers en Han Damhuis, zoveel was zeker. De heren Meijers hadden dan wel een voorsprong van een aantal punten maar duiven zijn geen computers en, zoals een gevleugelde uitdrukking mooi zegt: je hebt de duiven niet aan een touwtje. Met andere woorden, als de duiven eenmaal gelost zijn, kan de melker er geen invloed meer op uitoefenen. Ze komen  of ze komen te laat, zo simpel is het.

De laatste vitessevlucht was Quivrain, 314 kilometer en gelost om 08.30 uur. De weersomstandigheden waren niet optimaal, wolken en noordwestenwind, maar toch wist de eerste duif binnen de vereniging een snelheid te halen van  ruim 78 kilometer per uur. Het was een duivin van Han Damhuis die daarvoor zorgde. Dat betekende dat, wilde de comb. Meijers het vitessekampioenschap veilig stellen, kort op Damhuis moest draaien vanwege het puntenverval van 1,8 per duif.  Het was billenknijpen daar aan de Nutterseweg maar binnen een minuut nadat de duif van Damhuis gearriveerd en geklokt was, kon het constateersysteem bij Meijers aan de slag. Goed voor een 2^e plek, net voor de  topduif van Bennie Senger, de 571. Voor Gerrit Schepers waren de druiven zuur: de duiven in vorm en zeker kandidaat voor het vitessekampioenschap al was het dan op enige afstand. Dan valt een 10^e plek toch enigszins tegen,  hoewel het net genoeg was om binnen de top 3 van het kampioenschap te eindigen.

Hiermee zijn we er nog niet, de tweede vlucht van dit weekend was de eendaagse fondvlucht vanuit Bourges, hemelsbreed ruim 673 kilometer ! Een dijk van een vlucht en degene die eens door het Noordfranse landschap heeft gereden weet dat het enorme vlaktes zijn en als dan de wind ook nog eens uit het noordwesten waait dan is het afzien. Je moet er van houden, maar bovenal, je moet er de juiste duiven voor hebben met daarbij een uitgekiend voedingspatroon. Het zijn energieverslindende kilometers dus enige vetreserve is geen overbodige luxe. Er kon gelost worden om 07.00 uur en dat betekende dat in de namiddag de eerste duiven zouden moeten vallen. Ook op deze vlucht was het Jim van Ingen die de overwinning opeiste en daarmee zijn kandidatuur voor het fondkampioenschap nog weer eens onderstreepte. Dit keer geen Triple Crown of mr. Richie die naam maakten,  maar een duif die Van Ingen geschonken werd door Gerard en Bas Verkerk te Alphen aan de Rijn, zeg maar gerust één van de allerbeste hokken van Nederland en omstreken. Die duif van Jim, inmiddels gezegend met de naam Melange is een rechtstreekse dochter van Olympic Solange, namens Nederland ingezet bij de Olympiade 2009 in de sportklasse.  De duivenmelker weet dan genoeg: deelname in die klasse is alleen voorbehouden aan de allerbeste vliegduiven van dat moment. Krijg je daar een jong uit, dan mag je van geluk spreken.  Is het ook nog eens een toppertje dan ben je helemaal spekkoper.  Voor diegene die het interesseert: google eens op Gerard en Bas Verkerk en verbaas je over wat je vervolgens ziet:  Hoezo duivensport een bezigheid voor de hobbyist en amateur ! Terug naar de vlucht, ook de 2^e en 4^e was voor Van Ingen. Han Damhuis wist beslag te leggen op de 3^e, terwijl de grootste verrassing toch wel de 5^e was: de comb. Meijers. In principe zijn hun duiven geen eendaagse fondduiven maar als je overall kampioen wilt worden en de concurrentie ( Han Damhuis) is moordend, dan moet je wel.

De derde vlucht was vanuit Perigueux, een overnachtingsvlucht op ruim 923 kilometer en gelost op vrijdagmiddag. Hoewel deze vlucht niet meetelt voor het kampioenschap van de Othmarvliegers, ontkomen we niet aan een kort verslag. Het is al eerder geschreven, bij deze vluchten is de motivatie van de duif om naar huis te gaan, van doorslaggevende betekenis.  Omdat de duif niet dezelfde dag thuis kan moeten, moet ze overnachten. Hoe eerder ze vertrekt, des te groter de kans dat ze vroeg arriveert en in de top van de uitslag terug te vinden is. Het was de Berlijn-doffer van Theo Luttikhuis die zaterdagmiddag om 12.07 uur geconstateerd werd. De naam zegt het eigenlijk al: een bewezen duif die het vooral goed doet als de omstandigheden zwaar zijn en waarbij ook nog het liefst wat regen valt.  Daarmee was Luttikhuis binnen het Nationaal Inkorfcentrum Denekamp goed voor een 2^e plaats, achter de ware overnachtingspecialist A. Oz uit Denekamp, maar voor de overige prominenten. In groter verband,  Fondclub Oost Nederland, 3341 duiven, was mr. Berlin goed voor een 58^ste prijs en daarmee zet Luttikhuis zich terug op de kaart.

De volledige uitslag van zaterdag 21 juni 2014:

Quivrain, 11 deelnemers, 109 duiven en gesponsord door Cafetaria De Grens te Ootmarsum:
1. H. Damhuis
2 en 4 Comb. K. & K. Meijers
3. B. Senger
5. B. Damhuis

Bourges, 10 deelnemers, 85 duiven en gesponsord door de firma Horsthuis Radio en TV te Rossum:

1, 2 en 4: J. van Ingen
3. H. Damhuis
5. Comb. K. & K. Meijers

Vitessekampioenschap 2014

Onaangewezen:
1. Comb. K. & K. Meijers
2. H. Damhuis
3. G. Schepers

Aangewezen:
1. Comb. K. & K. Meijers
2. B. Damhuis
3. H. Damhuis

Kampioensduif:  Comb. K. & K. Meijers B 12-6055602.