De dodenherdenking op 4 mei in Ootmarsum kende een inspirerend karakter. Een rode draad door de viering was toch wel om elkaar de hand te reiken in tijden van nood. De voorgangers dominee Hedda Klip en diaken Jan Kerkhof Jonkman trokken een parallel tussen de vluchtelingen in de hongerwinter van 1944 en de ontheemden van nu, maar ook de hongersnood, die nog steeds heerst in grote delen van Afrika. “In oorlogstijd kregen Nederlandse vluchtelingen een gastvrij onderdak ook hier in Ootmarsum. Bij de familie Morshuis werd Greet Verbruggen opgevangen, die samen met haar broer Jan met een bolderkar vanuit Amsterdam naar Ootmarsum was gelopen. Jan kreeg een warm welkom bij de familie Olde Monnik in Groot Agelo. En zo waren er meer hongervluchtelingen, die in dit stadje of in haar omgeving een slaapplaats en te eten kregen. Veel verder konden ze niet, want de grens met Duitsland was natuurlijk heel dichtbij. Families uit Ootmarsum en omgeving reikten de hand uit naar deze vluchtelingen om ze op te vangen en een plek om te slapen en te eten te geven. Mooi is het dan dat Siny Meenderink-Morshuis tot op de dag van vandaag nog contact heeft met deze Greetje Verbruggen. Ze schrijven of bellen elkaar en dan eindigt Greetje steevast met de woorden: ‘Wat was dat toch een mooie tijd, toen ik bij jullie woonde.’
Het is één van die hartverwarmende voorbeelden uit de hongerwinter in 1944”, vertellen Hedda Klip en Jan Kerkhof Jonkman. “In onze tijd zijn er bijna 800 miljoen mensen, die niet genoeg te eten hebben om een gezond en actief leven te kunnen leiden. In Nederland leven meer dan 1 miljoen mensen onder de armoedegrens. Vierhonderdduizend kinderen gaan elke dag naar school zonder ontbijt. Elke week delen 11.000 vrijwilligers van de Voedselbank, 38.000 voedselpakketten uit aan Nederlanders. Ook in onze gemeente en stad worden ze rondgebracht. Bedrijven, instellingen, overheden en vrijwilligers werken samen om zo de honger in ons land te bestrijden. Er is ook hoopvol nieuws, want het hongerprobleem is op te lossen. Door 3 miljard euro per jaar te investeren, krijgen alle kinderen voldoende eten. Onze aarde beschikt over voldoende voedsel om de wereldbevolking te voeden. Met onze huidige kennis en een portie goede wil kunnen we honger verdrijven uit de wereld. Oplossen van honger draagt bij aan vrede, stabiliteit en welzijn van mens en wereld. Ook hier moeten we elkaar de hand reiken om dit te realiseren,” is de stellige overtuiging van de beide voorgangers.
In de sfeervolle viering sprak wethouder Ilse Duursma namens de gemeente. De bijdragen van het Kleinkoor Ootmarsum pasten helemaal in het karakter van deze 4 mei herdenking.
Hun liederen gaven een extra impuls aan de sfeer, die past bij een dergelijke bijeenkomst. En dat gold ook zeker voor de inbreng van Martine Haarhuis-Sanders, namens de scouting, met een prachtige korte overweging en het aansprekende gedicht dat voorgedragen werd door Karin Baanstra. Orgelbegeleiding was in handen van Herman Koops.
De stille tocht vanuit de RK Kerk Simon en Judas is iedere keer weer een indrukwekkende gebeurtenis. De aanwezigen kregen bloemen ‘aangereikt’ en met het tromgeroffel van de twee trommelaars van Harmonie Caecilia loopt men via het Kerkplein naar de Kloosterstraat. Bij het indrukwekkende Joodse monument worden bloemen gelegd en staat iedereen stil bij de vele miljoenen Joodse slachtoffers, die in deze Tweede Wereldoorlog zijn gevallen. De stille tocht wordt vervolgd naar het Bergplein en ondanks het kille liep deze locatie vol met mensen, die zich schaarden rondom het oorlogsmonument. Harmonie Caecilia speelde een koraal en trompettist Paul Schulten nam traditioneel ‘The Last Post’ voor zijn rekening. Daarna werd het twee minuten stil……………Deze stilte pakte jong en oud…………..Vervolgens klonk op deze kille 4 mei avond het Wilhelmus en iedereen zong het volkslied uit volle borst mee.
Samen met de leden van scouting Ootmarsum legden wethouder Ilse Duursma met Herman Baars, namens de werkgroep 4 mei viering Ootmarsum, de eerste krans. Er volgden meerdere kransen en onder passende koralen, vertolkt door harmonie Caecilia, kreeg iedere aanwezige de kans om voor het monument een bloem te leggen en stil te staan bij de verschrikkingen van een oorlog. Opvallend was dat na het beëindigen van deze officiële plechtigheid velen in groepjes bij elkaar bleven staan. Even napraten over die momenten, die ze daarvoor gezamenlijk hadden gedeeld. Ook dit is een vorm van ‘stilstaan bij’ en ‘elkaar de hand reiken’. Tweeënzeventig jaar na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog wordt de Dodenherdenking nog steeds op gepaste wijze gevierd. ‘Blijf elkaar de hand reiken’………..Om het vuur van de vrijheid niet te laten doven.
Foto’s van de 4 mei bijeenkomst zijn van Caspar Kouijzer
