De Vierdaagse van Nijmegen is gestart en dit grootste wandelevenement kent ook weer een aantal Ootmarsummers. Eén van hen is Monique Oude Egbrink, die zich opnieuw heeft ingeschreven. Het is voor haar een ‘way of life’, want ze traint er hard voor en tevens geniet ze intens van deze vier dagen wandelen op de toppen van je kunnen. Hier is het tweede verslag van Monique Oude Egbrink over de tweede dag, die ook wel roze woensdag wordt genoemd.
Dag van Wijchen: ‘Deze tocht was één groot feest’
Zoals jullie reeds weten was de wekker wederom vroeg. Ietwat stijfjes opgestaan, maar eenmaal in beweging, werd het wat soepeler. Ook de verschillende crèmes doen (bij mij) wonderen…..
Roze woensdag ontstaan in een kleine kroeg
Vandaag om 6.00 uur gestart. Vanochtend was het heerlijk fris, jasje was geen overbodige luxe. Op de tweede dag gaat de tocht via Nijmegen, Alverna, Wijchen, Beuningen, Weurt weer naar Nijmegen. De woensdag wordt ook de roze woensdag genoemd. Ooit ontstaan in de jaren ‘80 in een kleine kroeg. Inmiddels is dit uitgegroeid naar iets groots, dus de meeste wandelaars hebben ofwel een roze shirt of broek, roze pruik, roze veters. In ieder geval iets roze op of aan hun lijf.
De tocht was één groot feest, met veel muziek zoals kapellen en fanfares langs de kant, mensen in de tuin met muziekboxen, drankje erbij en feest vieren.
Het zonnige weer was (voor mij) heerlijk.
Het laatste stuk van de route gaat via de Waalkade richting het centrum. Helaas is dit maar ca. 800 meter, maar jongens, hier is het zo gezellig en een en al saamhorigheid.
Op de Wedren een koude Radler voor mij en een biertje voor Marc, mijn steun en toeverlaat voor dinsdag en woensdag, maar voor hem roept donderdag de werkplicht weer.
We gaan op naar dag drie, de dag van Groesbeek.
Tot morgen! Daar gaan we maar van uit.
