Bijna dagelijks zie je op TV dat in de naam van het geloof oorlogen worden gevoerd en zelfs volkeren worden afgeslacht. Het komt voor dat bepaalde geloofsrichtingen hele gemeenschappen in de greep hebben en soms zelfs ophitsen tot gewelddaden en vrouwen als minderwaardige mensen worden behandeld. Onbegrijpelijk dat in Aleppo in Syrië een paar honderdduizend mensen moeten leven in een totaal verwoeste stad, geen enkele voorziening meer hebben en continue in het oorlogsgeweld zitten. En in de Veiligheidsraad worden ze het weer niet eens over een bestand…….In een tijd waar terreurdreigingen aan de orde van de dag zijn, filmpjes op internet van onthoofdingen te zien zijn en aanslagen in de grote steden in Europa plaatsvinden.
Ja, in zo’n tijd gebeurt er in Nederland, in Overijssel, in Twente en nota bene in Saasveld een wereldschokkende gebeurtenis. Betrokken gelovigen hebben in hun eigen katholieke kerk het gewaagd een vernieuwing aan te brengen. Hierdoor wordt regelrecht gezaagd aan het gezag van de clerus. De grote macht in Utrecht wordt fatalistisch ondermijnd, hier zijn gelovigen die meedenken en meedoen bij de beleving van het geloof. Hun reactie : wat komt er van de wereld terecht wanneer ze dat in de parochies allemaal gaan doen ? “Je moet ze kort houden en laten zien wie de baas is”, lijkt nog steeds het motto van het bisdom-opperhoofd, die blijkbaar niet uit het goede eikenhout is gesneden. Jan Terlouw vertelde het in DWDD heel treffend : “We vertrouwen elkaar niet meer”. We zijn in de huidige samenleving ondanks alle nieuwe communicatiemiddelen verder uit elkaar gegroeid dan ooit.
Een altaar vernieuwen om je geloof beter te kunnen beleven, deel uitmaken van een actieve geloofsgemeenschap en je daarvoor inzetten, wordt blijkbaar van bovenaf niet meer gewaardeerd.
In Europa hebben we in de middeleeuwen geloofsterrorisme gekend ; dat dit in deze tijd in het verre oosten blijkbaar nog steeds niet voorbij is, is erg droevig, maar laat ons in Europa, in Nederland, in Overijssel, in Twente en zeker in Saasveld, blij zijn met de betrokkenheid van de gemeenschap in deze tijden van leegloop in de kerken.
Het is een brok symboliek, dat wat in Saasveld is gebeurd. Volgens mij heeft het orakel van Saasveld gesproken voor de hele sfeer in de kerk. Het verwijderen van het massieve marmeren onhandelbare altaar dat op afstand van de mensen stond, zoals in Saasveld en de plaatsing van een verrijdbare nieuw altaar, dat midden tussen de gemeenschap kan staan, is het symbool voor de ontwikkelingen die we nu in de kerk meemaken. Moge Utrecht hier een verstandige rol in spelen en de mondige gelovigen in de parochies de nodige speelruimte geven zelf hun geloofsbeleving in te vullen en gebruik te laten maken van de kerkelijke goederen, die we samen in het verleden tot stand hebben gebracht.
Rob Meijer
