Een Nederlands trio met ‘Ootmarsumse locht” verblijft momenteel in Canada. Eén viervoeter en twee tweevoeters, Bummel de hond en Jan Willem en Annet Palthe. In hun prachtige vakantiehuis op Bowen Island maken ze dit keer het 150-jarig bestaan van Canada mee en onder meer over dit bijzondere jubileum verhaalt Annet in haar tweede blog over hun verblijf tijdens deze zomerperiode. En natuurlijk wordt een andere passie belicht en dat is de natuur en die is in Canada in grote delen nog ongerept. Hieronder dus het tweede deel van haar zomerblog. Veel lees – en kijkplezier.
Blog 2
Hallo allemaal,
Dank voor de leuke en lieve reacties op de wederwaardigheden die onze “tijdelijke landverhuizing” met zich meebrengen.
Het 2e blog-ei gaat gelegd worden: dat wil zeggen, zodra ik onze wederwaardigheden probeer te rangschikken op de dagen dat ze beleefd zijn. Feitelijk leg ik de agenda én foto’s naast elkaar en dan is het óók voor mijzelf altijd weer leuk jullie proberen mee te nemen langs al die leuke, lieve en bijzondere momenten, mensen én dieren. Veel leesplezier…
Maarrr, het herten setje op het eigen erf is en blijft een bijzondere gebeurtenis voor ons stadse Nederlanders. Ze geven zowat elke avond een soort van Piep-show: zo zie je niets en zo staan ze samen of één voor één verschijnend onder ons zitniveau. Dit is duidelijk hun vaste leef-en graas-gebied. Hij, het hert, met z’n gracieuze gewei: een 6 Ender. En is deze ‘mooie meid’ onze Bambi van vorig jaar??? Dat denken we graag!!!!
Foto: Hinde ‘Mooie Meid’ onze Bambi van vorige jaren?
Als we wat bijgeslapen zijn en rustig overal wat meer gedetailleerd gaan rondneuzen, zien we allerlei huis-en erfdieren. Gelukkig wel meestal buiten de deur….
Foto: Ra, ra wat zat hier óf wilde hier komen?
Onderstaande honingraat is leeg gelukkig: Jan Willem is allergisch voor alle prikkertjes. Wordt dat nooit ‘gekraakt’, zo’n mooi leegstaand pandje, of is dat alleen een (oud?) Amsterdam’s ge/misbruik…..
Foto: Leeg- of kraakpand?
Inmiddels zijn onze visjes in de vijver gelukkig al weer wat minder bang en komen ze nu en dan onder hun beschermende waterlelie-bladeren te voorschijn en voorzichtig naar ons toe. We tellen zeker 5 rode en minimaal evenveel donkeren. Gelukkig hebben ze de winter maar vooral de reiger – hier Heron – grotendeels overleefd. We proberen ze weer te interesseren voor een lekker hapje van ons. Door middel van een paar tikken met het voerpotje op de vijver-stenen roep ik ze. En warempel: het gaat weer werken, ze ‘kijken’ echt naar je, nog steeds wel vanuit hun veilig vertrouwde midden… ik blijf lokkend tikken en geruststellend praten dat het oké is: natúúrlijk helpt dat enorm hahahaha..…!
Foto: Nog voorzichtige vissen
De kraaien en/of raven zijn inmiddels ook wat meer aan ons gewend. Waarschijnlijk is het meer Verwend want er ligt altijd wel wat lekkers op de vogel-voederplank. Speciaal voor deze mooie stoere schrokoppen is er grof vogelvoer op de plank…maar het kleine vogelvoer werken ze ‘en passend’ ook nog in no time naar binnen, als ze de kans krijgen. Want als ze het te gek maken wapper ik een keer met beide armen en voor zúlke grote ‘vleugels’ hebben ze dan toch wel weer respect en duiken ze direct weg… meestal maar voor eventjes en schatten dan gewoon hun schrans-kans weer in.
Foto: Mooie stoer brutale schrokoppen…
Aangezien zij de grootste veelvraten zijn zorgen wij er wel voor dat onze kleine(re) gevleugelde vriendjes ook ruimschoots aan hun trekken kunnen komen. Alleen al om ze mooi te kunnen portretteren…
Foto: De Towhee met bek vol
Stel je voor je zit aan je weekend ontbijt, lekker wat langer uitgeslapen, beetje na te praten over de afgelopen dagen. Mijmerend wat we moeten en wat we dan echt gaan doen… Zie ik ineens aan de overkant van de vallei, circa 400-500 m, net onder de garage-schuur van de overburen …. een man tussen de bomen zweven!!! Droom ik nog? Vraag bedremmeld aan Jan Willem of ‘ie ff zachtjes!! in m’n arm wil knijpen. Maar het is echt waar en Jan Willem ziet het gelukkig ook. Ik met de camera maximaal inzoomen, Jan Willem met de verrekijker om te zien wat we nu precies zien.
Foto: Zwevende man tussen de bomen
Het blijken de jongens van BCHydro – de elektriciteitsmaatschappij hier in Canada – die té hoge of té breed-vertakkende bomen letterlijk een kop!(je) kleiner maken. Of alleen de takken afzagen die de draden gemakkelijk met storm kunnen raken. En dat zijn er heel erg veel in dit bomenland.
Foto: Ingezoomd volgen we het takken-gevecht goed
ALLE stroom-en telefoon-draden lopen hier in dit rots- en bergachtige én dunbevolkte Canada via hoge palen bovengronds. Het is daarom onmogelijk én veel te duur, om een ondergronds net aan te leggen. Vandaar dat hier gemakkelijk én vaak je stroom- en vaste telefoon uitvallen “leve het mobiele netwerk”! Wij zijn hier voornamelijk ‘s zomers, maar je kunt je de gevolgen van een onstuimig winderige herfst en winterse sneeuwval wel voorstellen?!
In Nederland zijn we verwend: putje graven, tentje bouwen en draadje trekken… Later gaan we naar beneden inkopen doen en treffen de BCHydro acrobaten vanaf de weg…het is letterlijk een heel hoge hoogwerker. Pfff, ben blij dat ik niet de hele dag in dat bakkie hoef te werken: petje af voor die mannen.
Foto: Hoge hoogwerker vanaf beneden gezien
Vanaf één van de vele baaien zijn er altijd wel wat favorieten bij, dus daar gaan we als eerste heen. Blijkt alleen hoog- in plaats van laagwater te zijn. Maar deze goede geest houdt als altijd trouw de wacht, zodat alle zeelui met plezier uit varen kunnen!
Het overweldigende aantal boomstammen, delen daarvan of zelfs de manshoge hele wortelstronk blijven ze altijd weer verbazen.
Foto: Manshoge wortelstronk aan de vloedlijn
Eenmaal weer thuis kan ik me net zo verbazen over iets heel groots in het klein: bezige bijen, die de hele zomer door in hun uitverkoren bloemen duiken en zich vol overgave verlustigen aan al die zoetigheid. Ze weten heel goed welke bloem precies goed is…of (nog) niet!
Foto: NEE, deze is nog te nat
Dus zoeken we eventjes verderop een lekker droge welriekende…
Foto: JA, eventjes binnen proeven
“Oh mensen kinderen: ik kan er helemaal in rondkruipen. Ik zie jullie wel hoor, maar ik was lekker eerst en ik eet ‘m helemaal leeg! Tot strakjes.”
Foto: Ik zie jullie wel kijken hoor!
Jongens nog aan toe, was me dat lekker. Met recht een heus koninginnen maal. Ik moet er nog wel even zien uit te komen…
Foto: Een heuse koninginnen-maaltijd
Iets héééél anders te zien als we naar de garage moeten. Een bord waarvan we niet weten waar dat op slaat, maar het komt ons vreemd en vooral grappig over…kan wel iets heel serieus zijn.
Foto: Lees zelf maar
De volgende dag zien we iets spectaculairs vlak bij huis. Van de pure zenuwen laat ik bijna m’n camera vallen, maar gaat gelukkig goed.
Foto: Bold Eagle vlak bij ons huis
De volgende foto’s zijn met hoog gespannen verwachtingen én eerst nog iets bevende handen gemaakt: als ‘ie maar eventjes wil blijven zitten tot ik ‘m mooi heb geportretteerd.
Foto: Bold Eagle speelt kiekeboe met me
Maar dat verveelt blijkbaar want hij of zij??? gaat zich op z’n gemakje zitten oppoetsen…toch een zij dan???
Foto: Even opdoffen…voor al dat camerageweld
Meer mooie plaatjes hangen dan ineens in de lucht, zelfs letterlijk en gratis … voor wie het ziet. Slechts 10 minuten later staat er ineens de maan op klaarlichte dag boven een kale kruin:14.30 uur!
Foto: Schitterend grote “Dag-maan”
Maar Miss Li Belle wil ook bewonderd worden en maakt een prachtige pirouette boven de vijver en gaat dan vlak voor me zitten. Flirtend met de camera.
Foto: Miss Li Belle op haar mooist
De volgende dag is het 1 juli en dus Canada Day: ‘ze’ bestaat 150 jaar! Het een na grootste land ter wereld viert dat uitgebreid met haar burgers die uit werkelijk alle landen van de wereld hier in Canada hun thuis hebben gemaakt. Dus ook op Bowen Island wordt de grote feestweide ingericht, met zoals altijd de brandweermannen in hun chic zwarte outfit. Het contrast met de langzaamaan toestromende bewoners die lekker hun vrijetijdskleding aan hebben is groot. Vanwege het mooie weer is dat zeer luchtig… Maar ook omdat er samen ouderwetse familie-spelletjes worden gedaan zoals oa. zaklopen, én omdat men aan het eind van de middag natgespoten gaat worden door de brandweermannen… dat is dé Boweners-lol op Canada-dag.
Foto: Brandweerwagen en dé mannen worden bewonderd
Alles en iedereen is van de partij en mag geschminkt worden, zo ook deze 2 heerlijke meisjes die elkaar met grote verbazing aanstaren over zoveel kleurtjes op je toet. Zoiets van: “Wat hebben ze met jou gedaan?” Allebei gekleed in rood-wit, DE Canadavlag-kleuren
Foto: Twee prachtige poppetjes
Ik bleef even genietend naar ze kijken. Ze zeiden geen woord tegen elkaar, staarden elkaar (in stomme verbazing?) alleen maar aan…zo prachtig die meiden-mensjes in wording. Dat zal wel anders gaan als ze over pak weg 10-15 jaar met make-up gaan experimenteren! Och heden, waar blijft de tijd: daar moet ik ruim 50 jaren voor terugtellen…
Iedereen ontmoet hier iedereen. Mensen en dieren. Jan Willem ontmoet oude bekenden van hier en de honden snuffen ook wat af Let op de foto ook nog op het prachtige Gala-uniform van de Canadese (vroegere bereden!!) politie…nu is het alleen nog met de auto…
Foto: Jan Willem én Bummel ontmoeten bekenden
Het is allemaal nog een beetje tam: weinig bezoekers nog, de muziekmensen zijn nog niet bezig en ook wij zijn nog pas een kleine week hier en zitten nog beetje in de wen-fase. Lopen lekker door naar beneden, naar het strand en de haven.
Foto: Jan Willem en Bummel naar haven-strandje
We slenteren wat rond, lopen dan richting de Hoofdstraat met haar barretjes en eettentjes: overal gezellig druk. Wij scoren een tafeltje buiten in ons favoriete tuinterras.
Foto: Scoren plekje in tuinterras
Favoriet om dit één van de weinige tuin-terrassen is waar Bummel mee mag.
Foto: BMB met z’n Canada-vlag
Jullie allemaal ook fijne zomertijd en tot de volgende keer!!! Hartelijke groet van het Bowen-Trio en tot Blogse
Annet Palthe
