Wat een jaar hebben we achter de rug. Het is een open deur, maar 2020 gaat Nooit eerder hoorden we zo nadrukkelijk en vaak van Corona, Covid-19, Lock Down, anderhalve meter maatschappij, ellebogen om in te niezen, RIVM, Ab Osterhaus, Marion Koopmans, Jaap van Dissel, Ernst Kuipers en nog zoveel meer.
Gesloten winkels, de stortvloed aan maatregelen, de angst, de complottheorieën, de persconferenties, de druk op het verzorgend personeel, de nood in de verpleeghuizen, de eenzaamheid, het niet meer kunnen knuffelen, het niet meer handen schudden, het niet meer kussen, geen vuurwerk, carbidschieten zonder gezelligheid, geen ratel van de Nachtwacht, geen bezoekers bij de Nachtmis, dichte musea, de uniek verspreide weekmarkt over het hele Kerkplein, mondkapjes, ontsmettingsmiddelen, teststraten, winkelkarretjes op rantsoen, aangegeven looprichtingen, haarloze kappers, nagelbijtende en voetzoekende pedicures, uitgetapte caféhouders, uitgekookte koks, carnavalloos, wagenbouwers zonder wagens, Othmar zonder ridders, siepels zonder uitje, vuurwerkverbod, geen Halleluja met Pasen, voorzanger Jan Veldboer zingt solo achter in zijn tuin ‘Corona is opgestanden’, geen rode loper, geen mannequins en dressmen, een avondvierdaagse zonder wandelaars, Siepelmarkten zonder pannenkoeken, kunst dat niet mocht verbinden, Glazen huis werd een glazen huisje, we kwamen van een Koale Karmis thuis, de 11e van de 11e was zeker niet dezelfde, een veelal digitale Sinterklaas en zo is er nog zoveel op te noemen wat allemaal niet door is gegaan. Sport bleek haast niet mogelijk of met een zeer beperkt aantal sporters. Geen competities, geen publiek, veel tv kijken, gezelligheidsspelletjes op tafel gezet en Kerst was soberder dan ooit, nou ja, eigenlijk niet.
Werd dat kindje Jezus ook niet op afstand gehouden van de ‘gewone’ wereld. Het werd ergens in een stal in Bethlehem geboren, heel eenvoudig, zonder opsmuk, in doeken gewonden en in een krib gelegd. Misschien is dat wel de boodschap van 2020. Dat juist niet meer en meer, groter en groter, rijker en rijker, belangrijker en belangrijker, populairder en populairder, maar minder groot, minder rijk, minder belangrijk, minder populair voldoende is. Terug naar een stukje soberheid, terug naar jezelf en je niet laten leven door anderen, terug naar waardering voor de mensen om je heen. Ook al zijn zij niet groter, niet rijker, niet populairder, niet belangrijker maar ‘gewoon’ mens en ook waard om gewaardeerd te worden. Dat wensen we deze wereld toe, meer gelijkheid en rechtvaardigheid. Dat we saamhorig kunnen zijn en de korte lontjes afschaffen. En natuurlijk mogen we een mening hebben, maar weeg goed af of deze zinvol is en bijdraagt aan een betere wereld. of dat je ook dan maar even afstand houdt. Nog belangrijker, accepteren dat anderen een andere mening hebben dan jij en dat dat ook mag. Corona is er, dat kunnen we niet veranderen, maar zoals Annet van de Groentebroertjes zegt: “We moeten terug naar af, naar het vertrouwde, naar respect voor alles en iedereen, minder egoïsme, minder egocentrisch, en weer leren genieten van elkaar.”
Völ heil en zeeg’n
Ernst en Peter
