Siepelsaegh 28 mei 2013 week 22

Een week niet geschreven is een week niet geleefd. Er is weer veel gebeurd in ons stadje en we beginnen met het slechte nieuws. Frans Houben heeft het internet ontdekt en probeert via columns zijn frustraties werelds te maken. Helaas voor hem is zijn kennis van het internet nog zo beperkt, dat hij niet weet dat de eigenaar van een website erg snel te achterhalen is. Op steekmugje.nl probeert hij onder een pseudoniem zijn slachtoffers hard te treffen. Deze zogeheten kunstmug steekt lelijk onder de gordel en dat is een hele vervelende eigenschap. Het hardnekkige ongedierte zou eigenlijk zo snel mogelijk van deze angel moeten worden ontdaan. Hij verkondigt zijn al dan niet terechte mening erg onsmakelijk, laag bij de grond en zonder enig fatsoen. Jammer! Een man in Ootmarsum met veel fatsoen is Rob Meijer. De spin in het web van vele organisaties stopt met de Fietsdag. Nu zien we Rob niet vaak fietsen, maar in dit opzicht is hij uitgefietst. Rob, bedankt voor de vele jaren dat jij dit evenement mede mogelijk hebt gemaakt. Het nieuwe fietshoofd is Thomas Storck en die heeft inmiddels een geheel ander probleem aan zijn hoofd. De bekende Mümmelmann is in een ander, moderner jasje gestoken. Daarnaast vindt Thomas dat de smaak niet meer overeenkomt met de kruidenbitter in het oude jasje. Er ligt al een brief klaar om zijn ongenoegen uit te spreken. Binnenkort hebben we weer een gesprek met Thomas Mümmelmann en dat niet onder vier ogen, maar onder vier glazen. Zal wel Jägermeister worden. Glazig keek Paul Engbers toen hij na een repetitie met de Bloasbrothers thuiskwam. De reden was een sleutel aan de andere kant in het slot, waardoor Paul het kon schudden om zelfstandig en zachtjes binnen te komen. Zoonlief Twan gebeld op de mobiel, dochter Lynn op de mobiel en als laatste zijn vrouw Annemarie via de “vaste” telefoon. Ze lagen alle drie heel ver weg in dromenland. Annemarie droomde nog wel van een prins, die aan de deur belde, maar daar werd ze niet (meer) wakker van. Paul fietste vervolgens naar zijn pa die er ook niet bleek te zijn vanwege zijn vaste biljartavond. Weer terug bij zijn huis nam Paul  een toonaangevend besluit. Hij zette de trompet aan zijn lippen, opende de brievenbus en blies op zijn instrument zijn mooiste serenade ooit. Annemarie droomde als een Julia en hoorde haar Romeo gouden trompetklanken spelen. Als in een roes danste ze de trap af opende als een swingende nimf de deur en liet Paul binnen. Gert-Jan Heerink stond tijdens zijn vakantie ook te swingen van de kou, voor een dichte caravandeur. Op de laatste avond van hun korte vakantie stond er veel wind en de drie kinderen wilden niet meer in de voortent slapen, maar binnen, waar eigenlijk te weinig plaats was. Gert Jan offerde zich op door plaats te maken en zichzelf in zijn slaapzak neer te leggen in de voortent. Door de straffe wind woelde ook Gert Jan in zijn zak en kon hij de slaap niet vatten. Na een uurtje was hij het zat en bonkte hij op de deur. Dochterlief maakte mama wakker en vertelde dat er iemand aan de deur klopte. “Niet opendoen, want je weet nooit wie het kan zijn,” liet Monique weten…. Een wél wakkere lezer zette ons op het spoor van de bijzondere zondagcombinatie met een Kapellenfestival en een Mariakapellendag. Twee dames uit Geesteren hoorden van elkaar dat ze naar Ootmarsum wilden voor de kapellendag. Ze besloten daarom samen te gaan. In Ootmarsum wilde de één naar de begraafplaats en de andere naar het centrum. Leuk toch dat beiden gelijk hadden!!!! Tot zover bekend heeft niemand het verder  in Ootmarsum door elkaar gehaald. Op zich logisch, de één loopt op wijwater en de ander op hemels bier.