Siepelsaegh week 41

Een structurele fietser, zo eentje die dagelijks hetzelfde parcours aflegt, maakt, vaak ongewild, bijzondere dingen mee. Fietsers die dag na dag voor hun werk van Ootmarsum naar Tubbergen karren met hun stalen ros, doen dat dan meestal via het alom bekende ’t Lädderken.  De gemeente Tubbergen heeft haar traject van deze passage al ruim een jaar geleden van asfalt voorzien en de afgelopen week zorgde de gemeente Dinkelland eindelijk voor haar aandeel. Tot verrassing van velen werden  de grasbetonstenen er uit gehaald, maar de grootste surprise was dat de weg daarvoor niet werd afgesloten. Het verkeer kon dus gewoon doorrijden. Nou ja…..het hoogteverschil tussen het asfalt en het daarnaast gelegen bermgedeelte was nu zo’n 10 centimeter en ’t Lädderken veranderde daardoor  in een éénbaansweg. Passeren was haast ondoenlijk en als fietser heb je dan al helemaal geen enkele kans. Het is dan beter om structureel een mountainbike te pakken en de berm in gebruik nemen. Het is mooi dat de weg veiliger wordt met een nieuw stukje asfalt, maar het grootste risico op ongelukken was wel in deze periode. Vreemd. Laatst lag er op de hoek Vijverstraat/Smithuisstraat een enorme bult zand en een enorm gat in de weg.  Ook hier geen enkele aanduiding van een gevaarlijke situatie. Gelukkig liep er geen kalf in deze put, maar de rest van het spreekwoord is bij iedereen bekend. Het is inmiddels alom bekend dat er twee politie– cq wijkagenten stuivertje wisselen van standplaats. Ook TC Tubantia schreef een verhaal over deze ruil tussen Theo Reinerink en Marcel Nijland. Zelfs in dit artikel was de reden van deze verwisseling niet te ontdekken. Er is gepoogd om beide agenten te vragen naar de diepere betekenis van hun ruil, maar helaas. Marcel Nijland was het afgelopen weekend voor zijn afscheidsfeestje undercover in Denekamp, terwijl Theo ’s mobiel alleen maar tweet tweet tweet liet horen. Misschien komen we nog eens achter het werkelijke waarom van deze partnerruil. In ieder geval: Theo bedankt en Marcel welkom. Welkom in België moet René Bosch hebben gedacht toen hij met een spiksplinternieuwe gehuurde Volvo V40 op een kruising stond in het land van onze zuiderburen. Een Belgisch schoon wijfeke reed hem namelijk in de flank en het gevolg was een flinke schade aan deze auto, waarvan de lak nauwelijks uitgehard was. De Belgische politie wilde voor een dergelijk ongeluk niet meer komen en dus moest René het onderling op zien te lossen. Ze moesten natuurlijk  wel van dat kruispunt af om het overige verkeer niet langer de doorgang te versperren. Het vrouwelijke pattatteke vertelde dat ze haar auto niet weg kon halen en daar was een plausibele verklaring voor. Haar botsauto zat gewoon knettervast in de achterbumper van de Volvo van René.  Gert Jan Heerink zat eigenlijk ook wel vast aan een middel dat hem af kon helpen van een onwillige kuitspier.  Een blokje onder de voet in zijn schoen leek een prima remedie. Gert Jan beet dus niet op een houtje, maar liep er op tijdens een klootschietwedstrijd. De kuitspier hield het prima, maar zijn hak was daarna het grote euvel en dus liep de klootschietende Oud-Ootmarsummer  een nieuwe blessure op. Beterschap en Get  Jan u moet de groeten van Hak hebben. Felicitaties zijn er voor Annemieke Slaathuis, die zich al 25 jaar heeft ingezet voor Amnesty International. Samen met Maria Bramer en Giny Wicherink houden zij de plaatselijke afdeling in stand en komen zij op tegen het onrecht dat mensen in deze wereld wordt aangedaan. Hulde daarvoor. Dat geldt ook voor Steven Eertman. De in Ootmarsum opgegroeide Siepel en oud speler van Set-Up ’65 breekt nu landelijk door met volleybal, want met zijn team Landstede Zwolle won hij de Supercup, dus kunnen we weer spreken van een nieuwe SuperSiepel.  Leuk voor een nieuwe slogan: Supercup-a-Siepelsoep.