Opnieuw is Ootmarsum een markante persoonlijkheid ontvallen. Pey Stroot oftewel Ben Stroot, die toch wel een bijzonder mens genoemd mocht worden. Een man met humor en visie. Een echte Siepel die verantwoordelijkheid durfde te nemen en niet voor niets jaren in de gemeenteraad heeft gezeten. Lange tijd woonde hij met zijn vrouw Henny aan het Bergplein om van daaruit met een sigaar in zijn mond door Ootmarsum te lopen. Altijd in voor een praatje, voor een grap en vooral een sociaal bewogen man. Hij was te zien in het KOSC cabaret en op de planken tijdens de Zittingsavonden, hij was de veldwachter van de Siepelmarkten en zong zijn partij mee in het Herenkoor. Pey Stroot was ook mede initiatiefnemer van het Putfeest dat jaarlijks op het Bergplein werd gehouden. Onvergetelijke feesten werden er gehouden met Ben als één van de animators. Het ‘Putfeest’ is een bijna 40-jarige traditie, die niet meer weg te denken is.
De laatste maanden woonde hij met zijn vrouw in Franciscus, was daar best gelukkig, maar je zag hem wat minder door ‘zijn’ stadje lopen. Afgelopen weekend blies hij zijn laatste Siepellocht uit. Ben bedankt voor alles wat je voor dit stadje hebt betekend.
Een haan op een toren heeft ook zijn betekenis. Wat dat betreft is de toren van de Protestantse kerk nu wat ontha(a)nd en mis je in de zonnestralen, als die er al zijn natuurlijk, de gouden glans. Gelukkig is het tijdelijk en komt het ‘beest’ na een grondige restauratiebeurt weer terug. Dit kerkgebouw is trouwens terug in de tijd, want er hangt een nieuw cijferring aan de muur, die de juiste tijd aangeeft en dus weet bijvoorbeeld ook Peter Johannink weer precies hoe laat het is. Bijna kermis! En dus bestookt hij facebook met een aloude traditie, die wel in zijn voordeel uitvalt. En niemand die hem dat misgunt trouwens. Over voordelen gesproken, dat brengt ons even terug naar het eerder genoemde kerkje, want heel veel dominees hebben al jaren moeite om de preekstoel te beklimmen. Dat ligt niet aan de trap, maar aan het deurtje dat bovenaan de tredes te vinden is en de ‘toegang’ vormt tot het preekgedeelte. De nieuwe dominee, Roelof Kloosterziel, kaartte dat aan bij koster Hans van Duijn. Die reageerde in eerste instantie nog niet, maar bij wat nieuwe pogingen ‘trap’te hij richting het deurtje, lichtte deze uit de scharnieren en beklom de trap naar het orgel om daar deze hinderlijke afscheiding op te bergen. Dominee Kloosterziel trapte niemand op zijn of haar ziel door tijdens een domineesoverleg hierover te vertellen. Trapsgewijs reageerde iedereen opgelucht. Het barpersoneel van de kantine van sporthal de Schalm reageerde ook heel opgelucht toen alle deelnemers van het Indian Dutch toernooi, na het verjaardagsfeestje van Toon Brunninkhuis, het pand hadden verlaten. Opgelucht vanwege de omzet, goed voor de club, maar ook voor de manier waarop de ‘jeugd’ na vele uren gezelligheid de kantine verliet. Een mooie sfeer, veel fun en een party om nog lang van na te genieten. Minder opluchting viel er te bespeuren voor Rosalien Krabbe en Sanny Kemna, want zij wilden voor de volleybaltalenten uit de regio alvast een ontbijt klaarzetten. Maar er lag taart op de vloer, er zat slagroom op het TV- scherm en de restanten bier en snacks vormden een nogal smakeloos decor op de tafels en stoelen. Dat is dan met recht “een smetje” van dit Indian Dutch toernooi. Volgende keer de taart gewoon opeten! Voor Loes Markus verliep een fietstocht ook niet zo smetteloos als gehoopt. Het was vanuit huis slechts een kort verblijf op haar fiets. Bij de rotonde nam ze de bocht met een te grote snelheid en ze kwam ten val. De schroefjes, die van de fiets af knapten konden zo weer in haar elleboog gezet worden. In ieder geval beterschap en een spoedig herstel! Als je weer helemaal genezen bent doet de Siepelsaegh er een rondje rotonde in.
