Siepelsaegh: dominee laat de lucht in en een ronkende Hans

Na haar Kerstvakantie in Ootmarsum wilde dominee Hedda Klip terugreizen naar haar tijdelijke werkplek in Beirut. Online ticketing is tegenwoordig een makkelijke manier om een reis te boeken en dus zette haar man Owe Boersma zich achter de computer om tikkend het ticket naar Beirut te regelen. Dan voelt iedereen  al aan dat het risicovol wordt en dat klopt. Owe voerde een naam in, die niet geheel klopte met de gegevens op het paspoort en dan is het wantrouwen, zelfs al ben je dominee, bij de douane gewekt. Zelfs bidden……en smeken hielp niet. Er moest een nieuwe vlucht worden geboekt. Dus tevergeefs naar Schiphol gereisd. De volgende vlucht was 5 dagen later, maar toen stormde het zo dat een tussenvlucht naar Londen gecanceld werd. Enkele uren later alsnog vertrokken en aldaar de aansluiting gemist. Maar goddank mocht ze in de Engelse hoofdstad een hotelbed op zoeken om vervolgens op zondag, de dag des Heeren, naar Beirut te kunnen vliegen. Deze reis is voor haar een lang gebed geworden! Of dat ook geldt voor de lantaarnpaal op de parkeerplaats van de Meierij is geheel afhankelijk van de gemeente. De lichtmast staat precies middenin de aanrijrichting naar de parkeervakken en inmiddels heeft men er een klein stootpaaltje voor gezet. We zijn benieuwd wanneer het licht bij de gemeente gaat branden om deze paal te verplaatsen.  Misschien is het dan ook wel handig om de blauwe pijlen op de weg gewoon wit te maken, want in het (schemer)donker zijn deze nauwelijks te zien. De volgende pijl is ook op de gemeente gericht. Wat gaat er gebeuren met die foeilelijke glasbakken? Weer ondergronds? Een Milieustraat op de Mors is ook al geopperd, want er zijn gelukkig al vele milieubewuste Ootmarsummers, die daar hun oud papier brengen en ook best bereid zijn om dan tegelijkertijd het glas mee te nemen. Zo moeilijk is het toch allemaal niet?? Zeker niet als straks de Lidl daar ook de deuren opent. Voor Carolien Veelers bleek het moeilijk om na de toneeluitvoering de deur open te krijgen. Haar ‘lieve’ man Hans had namelijk de huisdeuren keurig afgesloten, maar de sleutel er in laten zitten. Helaas ontwaakte er niemand door aanbellen of mobiel bellen. Niet in de kou maar terug naar Ons Gebouw om een nieuw plan te smeden. Het toneelspel ‘Eigen aard is goud waard’  gold dus ook voor Carolien maar dan met een H vóór aard.  Toch maar weer naar huis gefietst. Met kracht werd de bel ingedrukt en heeeeeeel lang vastgehouden. Arme dochterlief Pien bleek de lichtste slaper in huize Veelers en zij opende uiteindelijk in haar pyjamaatje de deur. De deuren van de Wiemsel en de Wanne zijn straks weer open. Gelukkig voor Ootmarsum en de werkgelegenheid aldaar. Misschien kan het bekende personeel, wel weer aan de slag, die hebben het ongetwijfeld ook moeilijk gehad, en dat wordt door de media vaak vergeten. Herr Claassen is hopelijk de juiste man, op de juiste plek en op het juiste moment, maar das personal ist richtig auch sehr wichtig. In een ander hotel werkte Jorrit Lubbers en die is nu ook heel belangrijk. Hij is de Opperslepper van een mooi stel carnavalsvierders. Als welpenleider is hij prima gescout door de Opperslepperzoekers en hij gaat bouwen aan de toekomst van deze carnavalsvereniging. Dat is een hele verantwoordelijkheid, maar Jorrit is een kerel met visie, humor en opbouwend vermogen. Völ Slepplezeer!