Siepelsaegh ‘Een beek zonder water, een bekend recept en voer voor pestvogels’

Wat is Ootmarsum toch ontzettend ‘gezegend’ met de stadsbeek. Deze toeristische aanwinst staat al maanden droog en de door de politiek beloofde ‘waterbeleving’ is een belevenis vol met spot geworden. Spot, niet te verwarren met sprot, want dat is een vis en daarvoor heb je water nodig. De spot ermee drijven wordt ook al lastig want ook om te drijven…. Met deze droge bedding kun je niet eens een steek onder water geven, want de steek is er wel, maar die is niet onder water te krijgen. Dat dit project een grote miskleun is geweest staat als een paal boven water, als het ware dan hè. Een mogelijke reden, die voor deze drooglegging werd uitgesproken, is gladheid. Door blaadjes kunnen sommige stukjes glad worden. Het lijkt de NS wel, maar hier geen vertraging, nee gewoon de kraan helemaal dicht. Heel benieuwd hoe de gemeente dit varkentje nog gaat wassen. Neem dan wel zelf (Dinkel)water mee. Misschien moeten we hopen op meer morgenrood, want dat brengt water in deze sloot. Is al deze ophef nu een storm in een glas water of zien we echt water branden? Gemeente doe er iets aan of zeg iets wat de plannen zijn. Kom met water over de brug of gooi die goot dicht. Niets doen is voor lulletjes rozewater, die bang zijn zich aan koud water te branden. Wie vast en zeker niets laat aanbranden is Gerhard Muller. De chef-kok is terug op de plek waar hij naam heeft gemaakt en dat is in restaurant de Wanne, dat natuurlijk onderdeel is van Parkhotel de Wiemsel. Dat is een mooi herhalingsrecept waar vast iedereen van wil proeven. Gerhard zal wel niet voor spek en bonen komen, maar dat de Wanne weer voor een Michelin ster gaat lijkt ook niet erg waarschijnlijk. Gelukkig zitten daar ook nog culinaire niveaus tussen in en die zijn vaak nog veel prettiger. Welcome back en veel kookplezier met de vertrouwde pannen van de Wanne. Dat er maar smakelijke gerechten uit mogen komen voor de gasten, en die hoeven uiteraard niet persé te blijven slapen voor een natje en een droogje. Er zit bij dit hotel in ieder geval voldoende water in het zwembad. Geen noemenswaardige spuiterij bij de Vogelvoeractie van volleybalvereniging Springendal Set-Up ’65. Wel een opvallende uitspraak van een Ootmarsummer. “Wilt u vogelvoer kopen voor het goede doel?”,  was de vraag van één van de Set-Up-verkopers. “Wat moet ik daarmee?”,  klonk het antwoord,  “Ik heb helemaal geen vogels!” Dames 1 van de volleybalclub is met een grote aluminium vogel naar Turkije gevlogen om daar een week stage te lopen bij de beste volleybalclub van de wereld en dat is Vakifbank. Volgens onbevestigde berichten kan het zo maar zijn dat ze op het verkeerde vliegveld zijn geland of dat de transfer naar de eindbestemming bij een ander vliegveld stond. Zoals aangegeven is de berichtgeving tot nu toe erg summier, maar waar rook is, is uiteraard Jos Brummelhuis met zijn sigaren en dus is het niet vreemd om toch al vast nattigheid te voelen. Later meer hierover. Harry Wolbers is niet later, maar op tijd om te fotograferen. Dit keer zette hij Pestvogels op de gevoelige plaat en hoe. Niet dat hij op een basisschool de plagers vastlegt, nee pestvogels zijn bijzonder mooie beestjes, die uit het hoge noorden komen als het daar te koud is en het water er door bevriezing niet meer stroomt. De pest is dat er in het centrum van Ootmarsum dus ook geen water stroomt, en daar zullen we ze dan ook niet zien. Gelukkig hebben we nog bessen aan de bomen en voor die vogels is dat net als een Michelin maaltijd. Daarvoor hoeft kok Gerhard Muller dan weer niet in actie te komen. We hebben weer genoeg boven water gehaald, tot de volgende keer.