Siepelsaegh over een wolf, eenden, stoute schoenen en een succesvol NK

Boswachter Roel Korbee heeft zijn aandachtmoment de afgelopen week wel gehad. Het verhaal over de wolf in het Springendal interesseerde de media zoveel dat Roelkapje helemaal werd platgebeld. Waar anderen, die oog in oog komen met een wolf, het vermoedelijk van schrik in hun broek zullen doen, deed Roel dat ook bijna, want hij had gewoon geen tijd om naar het toilet te gaan. Een jager, die de wolf gezien meende te hebben vanuit de kijkhut, stampte vol adrenaline richting huis. Aldaar maakte hij zijn vrouw wakker om het grote nieuws te vertellen. Of zijn eega daar nu zo blij mee is geweest, dat vertelt het verhaal weer niet.  En of ze met haar schaapskleren aan nog een einde heeft gemaakt aan de adrenalineaanval dat blijft ook volgens aloude rituelen in het midden.  Tijdens de eerste haringparty mochten de Siepels casual gekleed verschijnen. Misschien dat Hans Heupink daarom zo goed gemutst was. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ is zijn credo, maar het kon Hans dit keer niet gek genoeg gaan. Hij had de nodige financiële middelen over om het eerste Ootmarsumse vaatje te bemachtigen. Bierbrouwers en vaatjes…. Op een hartverwarmende manier liet hij zijn liefde voor Ootmarsum zien. Dat er onder Ootmarsummers ook een liefde voor andere steden is, bewijst de Nijmeegse vierdaagse. Ook daar zijn dit jaar verschillende Siepels en Siepelinnen actief. Er moet dus hard getraind worden om fit aan de start te verschijnen. Het illustere trio Petra Meijers-Sleiderink, Ellen Evers Morselt en Marijke Lentferink trokken hun wandelschoenen aan om de nodige oefenkilometers te maken. Tussen Denekamp en Oldenzaal volgden ze een bospaadje door een natuurgebied. Ze liepen zich vast tegen een hek. Ze hadden echter hun stoute schoenen aan en dus klommen ze erover om hun weg door een weiland te vervolgen. Door een stevig geloei, niet afkomstig van hun geweten, maar van een stel koeien, besloten ze toch terug te keren op het rechte pad. Een boswachter doorkruiste echter hun plannen en ging recht door zee met zijn bonnenboekje. Ondanks alle charmes, die in de strijd werden gegooid, kregen de dames alle drie een hoofdprijs van 90 euro. Dat wordt in Nijmegen maar een heel klein bosje  gladiolen. Bloemen mogen er ook zijn voor de noabers en vrijwilligers van het stadspark Engels’ tuin. Wat een saamhorigheid, gedrevenheid en enthousiasme. Daarmee kun je dus heel veel bereiken. Niet dat alles op rolletjes verliep, want bijvoorbeeld het rolletje met kabel om de fontein van stroom te voorzien bleek net een stukje tekort. En op het infobord aan de Wortelboerstraat heeft een wakkere Heemkunde-man  toch een foutje weten te ontdekken. Er staat dat W.J. Engels van Beverforde in 1833 de tuin in bezit kreeg, maar W.J. bleek in dat jaar nog niet eens uit het spreekwoordelijke ei te zijn. Het moest eigenlijk (papa) Hendrik Engels van Beverforde zijn. Het zal de eendjes in de vijver een rotzorg wezen trouwens. Deze zijn veel te blij met het nieuwe eendenhotel in de vijver van Engels’ tuin. De bedoeling is dat veel eendenkuikens hierdoor het levenslicht gaan zien, maar moeten we het dan nog wel een hotel noemen of een kraamkamer?  Komend weekend zitten de andere hotels weer eens ouderwets vol, met bezoekers van het NK wielrennen. We hopen dat Ootmarsum zich van zijn/haar beste kant laat .Geniet van de prestaties en laat dit evenement voor de Siepelstad niet verloren gaan!!!