Het zijn toch weer bijzondere dagen. Bijna de warmste maand maart ooit gemeten en onze generatie mag daar van profiteren. Het is een feit dat we in dit vroege voorjaar al heerlijk in de zon buiten kunnen genieten van een bak koffie. Genieten was het ook bij het 25-jarig jubileum van Haarhuis Aggregaten/Generatoren. Een feest dat tot in de puntjes was geregeld en waar de vele bezoekers ontzettend van hebben genoten. Een bedrijf aan de rand van Ootmarsum, op Agelo’s grondgebied is een visitekaartje geworden. Jan Haarhuis doet langzaamaan een stapje terug, maar dat mag ook. Hij is niet meer gewoon “’n Board”, maar “nen Zilveren Board”. Samen met dochter Ellen en hun fantastisch gestroomlijnd personeel gaan ze voor een gouden toekomst. De toekomst van de Siepelsaegh hing dankzij Tonny Oude Weernink aan een zijden draadje. Hij was druk aan het vegen bij parkhotel de Wiemsel, uiteraard met een veegmachine met een ster. Hij liep er mee door het hek richting de openbare weg, de Winhofflaan dus. Daar kwam een auto met de minimale, maximale snelheid aangereden. Tonny hoorde niets en scheen zo de weg op te rijden. De automobilist dacht opgeveegd te zullen worden met als gevolg dat de auto een zwieper maakte en wel heel erg dicht in de richting van één van de schrijvers van dit leesvoer geraakte. Zo kun je dus ook met vegen zorgen voor stof om over na te praten. Bij de Welkoop praatten klanten nog steeds na over de robot, die zogenaamd gras maait in de winkel. Deze robot maait namelijk op een kunstgrasveld en het is niet zo moeilijk om dit “gewas” kort te houden. Veel andere mogelijkheden heeft deze winkel natuurlijk ook niet en dus is het eigenlijk best kunstmatig creatief bedacht. Richard Kamphuis liet zich op het feestje van zijn 50-jarige vrouw Christel op creatieve wijze zien. Hij waande zich een ware John Travolta. Richard wilde zich staande houden in zijn artistieke familie en liet zijn vele broers en zussen de nodige standjes zien op de dansvloer. Hij leek het Kamphuis Talent Of the Year te worden, totdat zijn kuit een krakend geluid maakte. Met behulp van een pak ijs liet hij zich niet kennen. Helaas, het been werd bont en blauw en zijn gelaat groen en geel en daarna grijs en wit. Beterschap Richard en volgende keer iets minder moves. Jij bent geen 50 meer! Stien Overvelde hoopt iedere avond John Travolta langs haar huis te zien komen. Daarom heeft ze nooit de gordijnen dicht en kan iedereen naar binnen turen en misschien nog wel belangrijker: Stien weet precies wat er allemaal langs het Oldenzaalsvoetpad loopt. Laatst werd er bij Stien op het raam getikt, terwijl Hans al lang had afgetikt en in bed lag. Er stond een Duitser voor het raam, die vroeg of Stien de weg wist in Ootmarsum. “Nee”, zei de bewoonster, waarop de vreemde gast een briefje tevoorschijn toverde met een adres aan de Commanderiestraat. “Deurloop’n en dan de bocht um,” gaf Stien de Duitser als antwoord. Achteraf liet mevrouw Overvelde weten dat ze het deze Duitser gewoon niet te makkelijk wilde maken. “Ik heb bewust niet gezegd ‘Um die Ecke’”………. Voor KOSC 1 is het steeds lastiger om niet het hoekje om te gaan en dus om niet te degraderen. KOSC 2 pakte daarentegen de titel tegen naaste concurrent TVC 3. En als zo’n feestvierend kampioenselftal het sportcomplex komt oprijden tijdens het KOSC 1 duel dan is het contrast wel heel erg groot. Dat neemt niet weg dat de reserves van KOSC dit seizoen een prima prestatie hebben neergezet en de gewenste promotie voor elkaar hebben gekregen. Van harte!!!
