De tijd staat nooit stil en dat geldt ook voor Bote Holman, de Ootmarsummer, die er persoonlijk voor zorgde dat het begrip tijd veel inhoud kreeg. Voor Bote staat de aardse tijd stil, zijn hart tikt niet meer, maar de inbreng voor ons stadje tikt altijd door. De Sterrenbeeldenroute, de zonnewijzers, de vele klokken en zijn atelier/galerie ‘De Oude Tijd’ zorgden er voor dat velen de tijd namen om naar Ootmarsum te komen. En dan het carillon, zijn laatste levenswerk, met zijn warme klanken. Bote Holman heeft voor Ootmarsum heel veel betekend en is van grote waarde geweest. Het is daarom heel bijzonder dat na zijn overlijden voor het eerst de kerkklokken in de RK kerk werden geluid. Dan is er toch een ‘tijd’ lijntje met de hemel. Ook het carillon speelde direct na de begrafenis. Beiaardier Hylke Bannink gaf dit afscheidsconcert en het werd een compilatie met de lievelingsliederen van Bote. Het carillon heeft nu een koninklijke naam, maar dankzij Bote heeft het ook een koninklijke klank en dat mag Ootmarsum nooit vergeten.
Ook voor KOSC staat de tijd niet stil. Met de nodige bombarie werd de nieuwjaarsbijeenkomst aangekondigd als de start van vele acties om het kunstgrasveld mogelijk te maken. De vele aanwezigen dachten dat het bestuur met de aanleg van het kunstgrasveld er geen gras over liet groeien. Toch viel het allemaal wat tegen. Nog geen naam van het bedrijf dat het kunstgras aanlegt, nog geen concrete acties en eigenlijk dus geen nieuws. Natuurlijk is er begrip dat het bestuur en de nieuwe stichting uit financieel oogpunt voorzichtigheid betrachten, maar net als een spits, je moet op het juiste moment scoren. Dat neemt niet weg dat we KOSC alle kunstsprieten en succes gunnen om dit veld te realiseren .
Het lukte Agnes Engbers niet om haar goede bedoelingen te realiseren. Sociaal voelend voelde ze de regen op een natte maandagavond naar beneden komen. Dus dacht Agnes voor de repetitie van Stem en Klank om wat koorleden droog naar de repetitie te krijgen, Dus startte Agnes de auto, laadde een aantal zangeressen in en wilde ook Riet ter Horst meenemen. De regen kletterde behoorlijk naar beneden dus had Riet al bedacht dat manlief Frans haar wel naar de koorrepetitie zou brengen. Op dat moment kwam Agnes aanrijden om Riet mee te nemen en met vlotwerkende ruitenwissers en knipperende lichten werd Riet gesommeerd om in de auto van Agnes te stappen. In deze stromende regen opende Riet de achterdeur, zag dat de bank was weg geklapt, klapte het portier weer dicht om aan de andere kant in te stappen. Agnes hoorde naast de kletterende regen ook het dichtklappende portier en dacht dat Riet een plekje had gevonden. Ze gaf vol gas om maar op tijd bij de repetitie aanwezig te zijn. Agnes vroeg in de auto nog wel of Riet een leuke verjaardag had gevierd, maar kreeg geen antwoord. En langzamerhand druppelde het bij Agnes door dat Riet niet in de auto zat. Na nog een vraag en nog geen antwoord draaide Agneshaar hoofd en vervolgens het stuur om en reed terug naar de Campstede waar een doornatte Riet nog steeds met open mond van verbazing stond te wachten. Riet als een verzopen kat en Agnes hield het vervolgens ook niet droog, maar dan van het lachen.
Vele lachende gezichten bij de komst van de nieuwe markies Martijn Klein Haarhuis en zijn adjudanten Daan Aarnink en Teun Bossink. Geweldig voor het carnaval, maar minder voor KOSC 1, want met twee adjudanten en na het carnaval in ieder geval één Poaskearl in de gelederen wordt het geen kampioenschap en dus geen polonaise. Dat neemt niet weg dat de supporters blijven genieten van het voetbal. Daarnaast heeft Ootmarsum na KOSC 1 opnieuw een sportploeg van het jaar en dat is het eerste damesteam van Springendal Set-Up ’65 en het is geweldig dat de meiden deze prijs opdragen aan hun overleden manager Willy Damhuis. Op dat moment regent het tranen, maar voelt een dergelijke actie aan als een warme douche.
