Siepelsaegh  en de overgang van Sint naar Kerst met meer carillon en minder gourmetpannetjes

Voor je gevoel zijn en blijven het toch vreemde weekenden. Aan de ene kant dartelen de Pieten van Sinterklaas nog om je heen, terwijl aan de andere kant de Kerstman deze Goedheiligman als het ware Nederland al uit staat te duwen. Zo kwam het stoomtreintje met een slapende Sinterklaas bij basisschool de Meander aan, en zo namen Hanneke Koops en Marian Hesselink aldaar afscheid van deze schoolse traditie, die ze vele jaren, met verve, kleur hebben gegeven (al is het volgens sommigen geen kleur). Zo zat je nog op de bank pakjesavond te vieren en de volgende dag liep je al op de Kerstmarkt in Ootmarsum. Ondanks de weersvoorspellingen die veel regen in de kaarten hadden, bleef het beide dagen voor het grootste gedeelte droog en werd het gezellig druk in het stadje. Kerst en Kunst bleek opnieuw een leuk evenement te zijn, al lijkt het er wel op dat het kunstgehalte per jaar toch minder wordt, tenminste voor wat betreft de kramen. Het is ook een hele kunst om het niveau op het peil van de piek te houden.  Koster Hans van Duijn van de Protestantse kerk kende ook een piek, maar dan in het aantal uren slaap. Of dat nog met Sinterklaas of met de overgang naar Kerst te maken heeft is niet bekend. Feit is wel dat hij samen met zijn vrouw Jannie om kwart over negen wakker schrok. Rond die tijd hoort hij al lang bij de kerk te zijn. Ze schoten snel in de kleren en gewapend met een appel en een ontbijtkoek scheurden ze vanuit hun woning in Duitsland naar Ootmarsum. Dan is het nog knap dat je er om vijf over half tien bent. Misschien ook wel een piekje op de kilometerteller. Het klokgebeier klonk in elk geval maar vijf minuten te laat. Wie dat wilde controleren door op de nieuwe wijzerplaat van de kerktoren te kijken, kwam bedrogen uit. De klok heeft het na de installatie maar een week volgehouden en is toen stil gaan staan.  Af en toe wel fijn trouwens dat de tijd even stilstaat. Tijd om bijvoorbeeld eens stil te staan bij het carillon in de toren van deze kerk. Ieder uur speelt het 30 seconden en dat is eigenlijk bitter weinig. Dat kun je niet eens een voorspel noemen. Tijdens dat opwarmen beiert het klokkenspel een halve minuut en dan is het ook al weer gebeurd, de stekker er weer uit. Daar kun je het als ontvanger nauwelijks warm van krijgen. Beetje karig, en het zat de Protestantse kerk toch al niet mee. Tijdens Kerst en Kunst is Ons Gebouw de uitvalsbasis voor de artiesten. In het damestoilet, dus daar waar het zonder het geluid van een klokkenspel is, kwam er spontaan een stortbak van de muur. Niet bewust, maar wel volledig van de pot gerukt. Een natte boel, maar geen hoogtepunt. Uiteindelijk was toen iedereen er wel klaar mee! Dat gold ook voor Ernst Busscher. Na het gourmetten wilde hij de pannetjes eens goed schoonmaken. Ernst koos een professionele ovenreiniger en zag naderhand tot zijn schrik dat de anti-aanbak laag totaal was weg gereinigd. De pannetjes glommen wel, maar dat was meer van het middel, terwijl Ernst niet glom van trots. Hij heeft de pannetjes nog een dag laten liggen om zijn gezicht te redden, maar uiteindelijk verdwenen ze in de container waar vermoedelijk zijn brilletje ook in terecht is gekomen. De overgang van Sinterklaas naar Kerst………