Siepelsaegh: Gerrit en Gerrit

Ook zo genoten van de Ootmarsumse Sinterklaas en zijn zwarte pieten? Het leek wel het Sinterklaasjournaal van het Oosten met volwassen grapjes en toch een waar kinderfeest. Een bordes dat  ‘serieus’ vol stond en dat kwam helemaal voor ‘de’ (Ineke) Bakker. En wat te denken van onze Paramaribo Piet: Denn is rasecht. Het werd een prachtige intocht vol met blijde kindergezichtjes, ondanks het gure en regenachtige weer. Dit keer werd het muziekkorps aangesproken met Harmonie Caecilia en dus zonder Sint. In de laatste zinnen maakte Sinterklaas nog even de overeenkomst tussen hem en de interim burgemeester duidelijk; “Over een paar weken zijn we allebei weer weg!”, waarop de burgemeester ad rem reageerde met “Maar u komt weer terug!” Wasserij het Springendal kan niet zonder Gerrit Altena, die al meer dan 50 jaar het washoofd is of moet je dan ‘de wasvrouw’ zeggen? Gerrit liet weten best wel moeite te hebben met grote veranderingen in het verleden, waaronder een nieuwe wasstraat en Poolse wascollega’s. Het siert hem echter wel dat hij achteraf  blij is met deze veranderingen en eigenlijk niet had moeten zeuren. Het is niet de bedoeling om  Gerrit de oren te wassen of hem goed in te zepen of zijn vuile was buiten te hangen, nee hoor, integendeel. Dit wasfenomeen verdient na ruim 50 jaar trouwe dienst een afdeling in de fabriek die naar hem wordt vernoemd. Het mag trouwens ook de ‘Gouden Gerrit Altena kantine’ worden. Proficiat!  Een afscheidsfelicitatie aan het adres van Ria en Jan Eertman is wel op zijn plaats, want na  20 jaar brengen ze per 1 januari 2018 niet meer de post rond. Dat deden ze trouw en altijd in de (redelijk) vroege ochtend, waar je bijna de klok op gelijk kon zetten. Twee vertrouwde gezichten verdwijnen uit het straatleven en kunnen we spreken van post-postbezorgers. Jan en Ria bedankt voor jullie trouwe busvulling door weer en wind. Gerrit Hesselink, ook gepokt en gemazeld door weer en wind, neemt afscheid van de Welkoop. Weer een bekend gezicht,  dat we in de Welkoopwinkel na 1 december niet meer (als personeelslid) terugzien. Dat wordt wennen want een klein beetje van het vertrouwde verdwijnt. Gerrit is trouwens de afgelopen weken nog hartstikke druk geweest, want na het bekend worden van zijn afscheid, moest iedereen nog even snel zijn grasmachine of ander tuingereedschap scherp geslepen hebben. Het slijpen van de messen en de scherpe randjes zijn er bij Gerrit nu wel af door dit afscheid. Zaterdag kan iedereen hem de hand drukken bij de Welkoop tussen de vertrouwde artikelen waar Gerrit altijd de juiste informatie over kon geven.  Gerrit bedankt voor deskundigheid en klantvriendelijkheid. De vrachtwagen van Jos Burink heeft een opvolger, tenminste de chauffeur. De begerenswaardige cabine van Scania Jos wordt de komende jaren bemand door Ben Voorpostel, zijn maatje, en dan is de cirkel rond. Binnenkort zien we een gele vrachtwagen van Noaberkracht met het bordje Renate voorin,  Ben succes met het kriskras rijden.

< Vorig / Volgende bericht >

Gerelateerde berichten

Siepelsaegh ‘blikt’ achter in mei terug

Siepelsaegh ‘blikt’ achter in mei terug

Een maand mei, die we vast niet gauw vergeten. Geen of niet meij(n)temperaturen, teveel meiregen en ...

Lees verder >
Siepelsaegh over noodweg ‘weg’ ‘weg’ beachen en Astra zenuwachtig

Siepelsaegh over noodweg ‘weg’ ‘weg’ beachen en Astra zenuwachtig

Een rare gewaarwording als je als supporter van Set-Up ’65, na zeker een half jaar, sporthal de Sc...

Lees verder >
Siepelsaegh over stemmen

Siepelsaegh over stemmen

“Vanavond geen Chinees” verwoordde een relativerende Hein Bolscher de gevoelens van de vele omst...

Lees verder >