Het was de langste dag van het jaar. De oversteekbrigadiers liepen naar hun werkplek bij de Meander. Daar sloeg ze de schrik om het hart. ‘Ineens’ liepen er mannen met brullende motorzagen door het Populierenbos. Ook ‘brullende’ kinderen, van alle kanten, want de route door het park bleek niet meer veilig. Gelukkig waren het maar hoveniers, die bomen aan het vellen waren, waardoor het park afgesloten moest zijn. Het is dan toch wel klasse dat de brigadiers, ondanks de warme temperaturen, het hoofd koel hielden en direct met de parkmeester in conclaaf gingen. De oplossing werd het creëren van twee andere oversteekplaatsen. De veiligheid van de kinderen werd gewaarborgd , doordat de brigadiers goed op de situatie waren ingesprongen. En ze hebben er meer nodig, nu er twee oversteekplaatsen zijn, dus moeten ze een beroep doen op invallers. ‘Inspringkip’ werd daarom als benaming geopperd door Harriët Wiegman die vanwege afkomst en het vroege tijdstip zelf leuk “Hunebed & Breakfast” genoemd kan worden. Leuk was het ook om de nieuwe dominee van de Protestantse gemeente voor het eerst te zien voorgaan. Het blijkt dat de gemeente er qua grootte niet op vooruit is gegaan, want Annelie komt op de preekstoel, net als haar voorgangster, niet boven de lessenaar uit . Het is een raar gezicht als je geen gezicht ziet, maar wel geluid hoort vanuit de richting van die lessenaar op de preekstoel. Alsof er een bandje wordt afgedraaid. Maar dat was het zeker niet, haar ‘vuur’doop verliep voortreffelijk en iedereen heeft er het volste vertrouwen in dat ze wel een goede band met de gemeenschap op kan bouwen. Ben Kaptein heeft al vele jaren goede dingen gedaan voor de gemeenschap. 60 jaar is hij al bezig om pleisters te plakken bij de EHBO of bij het Rode Kruis. Met deze uitspraak doe je hem echter flink te kort, want zowel bestuurlijk als EHBO-er, heeft hij heel veel meer betekend dan de basisingreep pleisters plakken. Nog nooit kende de EHBO iemand, die 60 jaar lang letterlijk en figuurlijk belangrijke verbanden heeft gelegd. Mooi dat er een speciale eremedaille voor hem gemaakt is. Ben van harte. Als voetbalspits Harm Bossink de bal helemaal verkeerd krijgt aangespeeld, loopt hij ook het risico op een rood kruis. Alleen dat risico gaat nu wel wat kleiner worden. Feit is namelijk dat de goaltjes”getter” stopt bij het eerste team van KOSC. Met 317 wedstrijden en maar liefst 191 officiële doelpunten is Harm natuurlijk van onschatbare waarde geweest. Eerlijkheidshalve moet ook wel gezegd worden dat deze Bossink in zijn KOSC carrière ook aardig in de gele en soms zelfs rode kaarten ‘scoorde’. Dat heeft natuurlijk alles te maken hoe je in het veld bent en voor Harm gold maar één ding: winnen die wedstrijd. Die karaktereigenschap was voor zijn ploeggenoten, voor de scheidrechters en voor hem zelf soms niet gemakkelijk. Harm Bossink is een echte zwart-wit man. KOSC is zijn club en daar heeft de vereniging jarenlang de vruchten van geplukt en kan het vast ook in de toekomst nog veel plezier van beleven. Harm, namens de Ootmarsumse voetballiefhebbers, bedankt voor de vele doelpunten en de vele discussies langs de kant over jouw optreden tijdens de wedstrijden. Je was een kanon en je zorgde voor kanonnenvoer.
