Siepelsaegh   over kaatsen- Koninklijk vlöggelen – luchtalarm

Vorige week geen saegh en dat had alles te maken dat de ene schrijver vastgekit zat aan zijn werkgever en de andere aan zijn hobby’s. De twee-eenheid was verbroken en dat is gelukkig in de loop van deze week hersteld. Er is trouwens wel meer verbroken in Dinkelland en dat heeft meer impact dan een weekje zonder saegh. Het is het bekende verhaal: wie kaatst kan……….Het is aanmodderen met deze raad, die zelf regelmatig met modder naar elkaar gooit. Wat een voorbeeld voor de burgers! Eerlijk is eerlijk, het is helaas niet de eerste keer sinds de fusie. Gerard Nijhuis zei: ”Het is beter dat de burgers zich kunnen uitspreken voor een geheel nieuwe samenstelling van Raad en College. Dat is beter dan pappen en nathouden en het pluche (te)  lang bezet te houden.” en dat is een goede raad aan de raad.“  Noordoost Twente was donderdag 27 oktober even koninklijk bezit. Dat maakte nogal wat los bij de Oranje fans  en zeker ook bij wasserij het Springendal waar de normaal zo zelfverzekerde Ron Dijkkamp het ijsberen helemaal onder de knie heeft gekregen.

Onze Koning en Koningin liepen hand in hand rond en  in de wasserij, maar op een zodanig manier dat het veel leek op het Ootmarsumse vlöggelen. Maxima miste wel de Paasbrief op de rug van haar man en niet veel later miste ze ook één van haar schoenen. Die had de hak in het Springendalse zand gezet. Misschien past dat wel bij haar karakter. Het karakter van onze Koale Karmis is er één vol sfeer en gezelligheid, waarbij er ook wel eens wat mis gaat, maar dat weegt niet op tegen al die guitige en vrolijke snoetjes waar in feite de aandacht op gericht moet zijn bij een kermis. Het vrolijke gezicht van Bram Steghuis (zoon van kermiscoryfee Cor, die in de Booster rustig nog een shaggie pielde)) verdween op de kermis en veranderde in een pijnlijke grijns. Een paar uur later verdween zijn hand in een laag gips. De oorzaak moet worden gezocht in de kleinste attractie op de kermis, de boksbal. Deze bleek sterker dan Bram en een ijselijke gil is het laatste dat we van Bram gehoord hebben dit weekend.

In de Booster was het gegil ook niet van de lucht, maar wel in de lucht. Onder andere Manouk Braamse en Jorieke ter Horst solliciteerden naar een functie als nieuw luchtalarm voor Ootmarsum.  Dat brengt ons dan op de één of andere vage manier bij onze Oosterburen, die nog wel eens een vrije dag hebben als wij dat niet hebben. Voorbeelden daarvan zijn 1 mei, 3 oktober – dag van de Duitse Eenheid-  en 1 november waar het katholieke Duitse gedeelte vrij heeft. Dat betekent dat veel Oosterburen de grens oversteken en een deel komt dan ook in Ootmarsum waar men echter een uitgestorven stadje aantreft, zeker wanneer deze dag in het begin van de week valt. Als we dan toch als doel stellen om meer Duitsers naar Ootmarsum te trekken dan is het wel handig dat juist op die data de binnenstad een levendige indruk achterlaat. Met wat fingerspitzengefühl kan dat namelijk een mooie meevaller opleveren. En überhaupt niet denken:  ‘Das ist mir wurst……’.