Siepelsaegh: Kerst en kerstbomen en Stadspoort en poortwachter

De grote kerstboom op het Kerkplein staat op zijn plek, maar de organisatie  van ‘Kerst en Kunst’ met hun nieuwbakken penningmeester Wouter Prinsen, hebben wel even met de handen in het engelenhaar gezeten. Waar haal je zo gauw een grote kerstboom vandaan als de gemeente die niet meer voor je regelt? De meest eenvoudige weg lijkt ons Rob Kemperink, want die weet als hovenier ongetwijfeld de weg in het naaldbos waar de grote sparren staan. En anders zijn Toon Peters en Ignard Eshuis altijd op weg met hun vrachtwagens en kruisen zij ongetwijfeld op hun weg een grote kerstboom. Dergelijke adviezen, alvast weggegeven voor 2018,  zijn nooit weg, maar laten we ons beperken tot de kerstboom zelf waar duizenden lichtjes een plek moeten vinden. In eerste instantie was hiervoor een hoogwerker geregeld, maar deze was blijkbaar niet van Haarhuis want op een bepaald moment deed de aggregaat het niet meer. Dus met ladders en trappen moesten de laatste lichtjes een plek gegeven worden op de takken. Hans de Maa van de kledingzaak aan de Kapelstraat, zette zijn voeten op de sporten en hees zich omhoog. Geharst kwam hij boven. Het is niet bekend of Hans nog een Red Bull had gehad, maar iets gaf hem blijkbaar vleugels, want hij vloog na het brengen van het licht naar beneden. Dit tot grote schrik van zijn mede ophangers, die Hans met een geheel andere lip op de grond zagen liggen. Van Oostvogel naar Pechvogel. Hans beterschap. Damir Sehovic is ook wel een leuke vogel. Op de sponsoravond bij KOSC was topscheidsrechter Bas Nijhuis te gast om zijn boek ‘Niet zeiken, maar voetballen’ aan te prijzen. Damir, iets minder top, maar wel scheidsrechter en fanatiek Heracles supporter, had blijkbaar nog een appeltje met Bas te schillen. “Waarom gaf jij tegen Heracles onterechte penalty?”, was een hartenkreet van Damir en “Jij hebt mij na afloop shirtje beloofd, nooit gekregen, nooit meer iets van je gehoord.”  “Niet zeiken,” dacht Bas Nijhuis, “Jij krijgt dat shirtje.”  En dus was Damir die avond alsnog de geluksvogel.  Een andere Nijhuis,Gerard, voelt zich, samen met zijn vrouw Miriam, gelukkig in hun nieuwe onderkomen. Ze hebben met de Regiobank hun intrek genomen in de oude Rabobank dat nu de Stadspoort heet. Gerard is dus een echte poortwachter geworden of is het een poortwatcher. We wensen het regionale echtpaar Nijhuis daar met hun medewerkers heel veel plezier en geluk. Ook veel plezier hadden de vrijwilligers die op de gezellige kerstmarkt stonden voor Alp d’HuZes Team d’ Inges. Door het succes van de kniepertjesverkoop op zaterdag moest er met grote spoed bijgebakken worden. Dat gebeurde in de Hondentrimsalon van Mariël Kamphuis. Mariël heeft gegarandeerd dat de door haar gebruikte hondenshampoo zo goed is dat elke siep fris het pand verlaat en niet naar knieperkes ruikt. En mocht het toch anders zijn, krijg je er gratis een bus slagroom bij. Slagroom, zo wit als sneeuw, als dezelfde sneeuw die viel op de zondag van de kerstmarkt. het aantal bezoekers was door ‘code oranje’ toch iets lager dan gehoopt. De drumband liep trouwens ook niet meer op stelten en was dus ook iets lager dan gehoopt. Maar wordt het eigenlijk niet tijd dat de KNMI een keer stopt met die zielige codes? Die blijken erg slecht voor het Nederlandse toerisme. Zowel een Zweedse als een Oostenrijkse toerist vonden onze sneeuwvlokjes niet voldoende reden om weg te blijven. En laten we nou eerlijk zijn, wat is er mooier dan een kerstmarkt met sneeuw?