Siepelsaegh met Kerst een lichtje in het donker

Het zijn met recht de donkere dagen voor Kerst en dus zijn er ook wat ‘donkere’ anekdotes. De altijd zwartharige maar zeker niet zwartgallige Wendy Bekhuis dacht aan een andere look en liet haar donkere haardos blonderen. Van zwart naar wit bleek toch iets teveel van het goede voor haar man en kinderen. De reacties waren allesbehalve lovend. Wendy wilde niet het zwarte schaap van de familie zijn, bedacht zich niet en belde de volgende dag de kapper. Van blond weer naar zwart en dat zal het voorlopig wel blijven. De kapper komt in elk geval niet op zwart zaad te zitten. P.S. te O. en B.N. te O., beiden wonend aan de Cellen-k. straat hadden bijna in de bak gezeten. Zij reden op de fiets op de Uelserdijk, donker gekleed met bivakmutsen, zonder verlichting, maar wel met een zaklantaarn. Jawel! Zij speelden de douanebeambten in de jaarlijkse smokkeltocht voor de jeugd van KV De Brink. In dit buitengebied van Ootmarsum is de laatste tijd behoorlijk ingebroken en het nodige gestolen en dus is de politie (naderhand) zeer alert en veel aan het surveilleren. Deze ‘ongure de Brink types’ werden dus klemgereden vanwege  hun donkere uitstraling. Zij moesten alles in het werk stellen om de politieagenten te overtuigen dat ze smokkelaars zochten. Een arrestatie werd uiteindelijk voorkomen, waarna Peter Sleiderink en Bjorn Niemeijer verder mochten fietsen, maar dan wel met de lamp aan. De smokkelaars van de Brink passeerden ondertussen doodleuk dit tafereel op pakweg 20 meter afstand en de douanebeambten hebben ze pas op het eindpunt teruggezien. Marleen Peters en Imke Scholte Lubberink zagen even helemaal niets meer bij tuincentrum Oosterik. De beide as. schoonzussen wilden nog wat kerstinkopen doen en hadden daarvoor een geschikte avond uitgezocht. Gezellig met zijn tweetjes vulde de kar zich met hun inkopen, totdat het floep, floep, floep en nog een aantal floepen daarna, helemaal donker werd in het tuincentrum.  Het leek wel een smokkeltocht om de kassa’s te vinden. De meiden waren dus gewoon na sluitingstijd nog even door aan het winkelen.  Het plakkaat met: ‘De Kerststallen zijn zonder Jezus, want die is te verkrijgen bij de kassa’, zagen ze ook niet, maar dat kan kloppen, want die hing in een ander tuincentrum.  Jezus hoopten ze wel bij  de uitgang te zien, want die opent alle poorten. Dat gold niet voor de deuren van de nieuwe Regiobank. Na een mooi en hartelijk openingswoord mocht een hele trotse Marietje Grootelaar, samen met Regiobankdirecteur Ton Nijenhuis, het nieuwe onderkomen van haar dochter Miriam en schoonzoon Gerard openen.  Dat deden ze door met een hele grote schaar een lint door te knippen en vervolgens was het de bedoeling dat de ingang bij het naar binnenlopen automatisch open ging.  Dat gebeurde dus niet, want de deur zat nog gewoon op slot. En de sleutel bevond zich  thuis in de jaszak en misschien lag de jas wel achter de bank. De verkeerde bank dus, maar dat zeggen we niet van deze vestiging, want deze is door de bank genomen zeer betrouwbaar. Betrouwbaar als altijd sluiten we dit jaar af met deze saegh. We wensen iedereen hele fijne Kerstdagen, veel gezondheid en geluk, maar weten tegelijkertijd dat dat niet voor iedereen uitkomt wat er gewenst wordt. Voor hen wensen we  in donkere dagen een lichtje! Laten we er samen een mooie wereld van maken!