Column | siepelsaegh Geplaatst op 10 juli 2019

Siepelsaegh: Kom uit de bedstee mijn liefste………..

Op de Markt is het vaak een komen en gaan in de gezamenlijke winkel van Jos en Silvia en de VVV. Tussen deze twee partijen was het vroeger nog een beetje LAT relatie, living apart together, maar het is inmiddels uitgegroeid tot een goed huwelijk. In een goed huwelijk voel je warmte en dan voel je je welkom, dus dan kom je er geregeld. Dat is die winkel in ons stadje, waar Jos Brum al 40 jaar zijn ziel en zaligheid in steekt. Silvia is er als het ware bij ingetrouwd en samen maken ze iedere dag tot een feestje, in elk geval voor de klanten. Ach zelfs daar zal, net als in ieder ander huisje, niet iedere dag zonder kruisje verlopen. De start van het huwelijk van Tom Raatgerink met ‘zijn’ Elizabeth liep wat vertraging op. De beeldschone bruid kende wat oponthoud. Of dat kwam, omdat het zoveel werk was om nog beeldschoner te worden, laten we graag in het midden. Tom wachtte al in de kerk en het vroegere lied ‘Kom uit de bedstee mijn liefste, weet je niet je bent al veel te laat’ spookte door zijn hoofd. Zijn geduld begon wat op te raken en hij belde zijn toekomstige vrouw voor de zekerheid op. Hij kreeg een connectie en op dat moment de mededeling dat ze de jurk nog moest aantrekken. Zo zie je maar dat je voor een goed huwelijk dus een beetje geduld moet hebben met elkaar. Soms dus wel eens iets meer dan een beetje, net zoals met de stadsbeek. Het oorspronkelijke idee van dit plan kende vele mooie facetten, maar in de uitvoering schoot het helaas tekort. Aannemer Gerwers mag ‘voor garantie’ alle goten vervangen en diverse inwoners klampten de saeghers al aan dat deze vol zaten met zand. Het zijn dus geen waterroosters, maar zandvangers. Op zich wel logisch, want er zijn wel meer zaken die verzanden als er niets meer stroomt. Of het ooit goed komt??? Dat wachten we maar af. Er zijn er veel die er tabak van hebben. Hetzelfde geldt ook wel voor de (voormalige) tabaksfabriek van Bloemen aan de Westwal. Dit pand met veel historie gaat tegen de vlakte en met die gedachte is het dan toch wel een zware pijp roken. Nu maar hopen dat de geplande appartementen in dezelfde stijl worden opgebouwd, want het was toch wel een beeldvormend pandje. Zo’n stuk tabakshistorie mag eigenlijk niet verloren gaan, maar goed, aan de Ganzenmarkt is helaas hetzelfde gebeurd daar waar ooit de fabriek van Heupink stond. Kleine fabriekjes, die in al die jaren flink ontwikkeld zijn. Beide tabaksboeren kunnen zich, na jarenlang hard werken, wel een dikke sigaar veroorloven. Dankzij het Toon Heupinkfonds kan het Openluchtmuseum zich veroorloven om haar vrijwilligers minimaal één dag in het jaar in het zonnetje te zetten. Dat gebeurde met een bezoek aan de klompenmakerij in de Lutte en daarna het Arboretum. De keuze in deze bomentuin was; een informatieve wandeling maken of op het terras zitten. Drie keer raden… Robin Borghuis, Stien en Hans Overvelde werden bij KOSC benoemd tot vrijwilligers van het jaar. Mooi dat dergelijke onderscheidingen worden uitgereikt, want dat is toch een vorm van waardering. Veel waardering kreeg ook het eerste optreden van dominee Kloosterziel, die predikant is geworden in Weerselo en Ootmarsum. In een mooi versierde kerk met boog, roosjes en een prachtige krans, gaf Kloosterziel blijk van een hoog relativeringsvermogen en zijn liefde voor voetbal. “We maken er niet zo’n lange dienst van, want om 17.00 uur spelen onze leeuwinnen de finale van het wereldkampioenschap.” Met andere woorden, dat wil ik ook graag zien en dat zorgde voor veel hilariteit bij de kerkgangers. Waar we ook naar uitkijken zijn de gouden Siepelmarkten dit jaar. In 1969 opgestart en in 2019 wordt het 50-jarig jubileum gevierd. Benieuwd hoe het goud te zien zal zijn op dit evenement dat toch de moeder van alle boedelmarkten genoemd mag worden.

< Vorig / Volgende bericht >

Gerelateerde berichten

Siepelsaegh ‘blikt’ achter in mei terug

30 mei 2021

Een maand mei, die we vast niet gauw vergeten. Geen of niet meij(n)temperaturen, teveel meiregen en ...

Lees verder >

Siepelsaegh over noodweg ‘weg’ ‘weg’ beachen en Astra zenuwachtig

18 april 2021

Een rare gewaarwording als je als supporter van Set-Up ’65, na zeker een half jaar, sporthal de Sc...

Lees verder >

Siepelsaegh over stemmen

25 maart 2021

“Vanavond geen Chinees” verwoordde een relativerende Hein Bolscher de gevoelens van de vele omst...

Lees verder >

60 JAAR SIEPELHANGEN OTHMARRIDDERS

Siepelhangen in Oatmössche is al lang een traditie.
In 1965 ontstond met wat muiterij de eerste editie.
Zestig jaar geleden was daar het prille begin.
Bij bloemist Polman ging een siepel de aarde in.
Vermeerdering was het doel van dit gebeuren.
Om ze binnen de wallen op te hangen aan alle deuren.

De initiatiefnemers waren vastberaden om een coupe te plegen.
De Othmarriders hield die opstand echter succesvol tegen.
Het siepelhangen werd vreedzaam aan de Othmarridders toevertrouwd.
Om deze dwaasheid van een notabele rebellenclub is nimmer meer gerouwd.

Dinsdags worden de labels door dames aan siepels geregen.
Tijdens een drankje is er tevens tijd om menig traantje weg te vegen.
Met spijkers op planken worden siepels doorboord.
Garage Heisterkamp houdt zich jaarlijks aan haar woord.

De Hoogheid trekt vrijdags de eerste siepel onder het plafond vandaan.
Waarna de siepelhangers in groepjes naar de stad en alle wijken gaan.
Verzamelde siepelhangers gaan uiteen met een vrolijk humeur.
De siepels worden in de duisternis stipt opgehangen van deur tot deur.

De lijfspreuken van Prins en Markies zijn aan de siepels gebonden.
Bij menige deur worden gekookte eieren met worst en kaas gevonden.
Soms hangen bewoners een briefje met een warm welkom bij de bel.
Met hapje en drankje vermaken de siepelhangers zich ook binnen wel.

Vaak wordt er geëindigd in een huisbar met de meegebrachte spullen.
Waarmee de siepelhangers dan hun maagjes nog wat vullen.
Vanwege dit 60 jarig jubileum is er een unieke eiken siepelkapstok in de maak.
Voor gevels in de Siepelstad een uniforme decoratie met zelfs een koperen haak.

Om deze unieke Ootmarsumse traditie als cultureel erfgoed te initiëren.
Is nu CV De Othmarridders aan zet om de voltooiïng hiervan te organiseren.
Loat d’r gin grös oawer wass’n.
En goa d’r rap ne mouw an pass’n.

Henny Olde Meule – Stadsdichter Ootmarsum – januari 2025

Dinkellanders slaap maar zacht, het college ‘waakt dag en nacht’

Op LinkedIn las ik een column van burgemeester Joosten van Dinkelland. Opvallend, of toch niet, was de positieve toon. Alles loopt naar wens, en wat nog niet helemaal naar wens loopt gaat het college met succes aanpakken. Natuurlijk wees hij, net zoals ik vaak in mijn columns doe, naar de grillen van politiek Den Haag en de gevolgen voor inwoners.

Maar: het college staat paraat om alle problemen op te lossen, inclusief de nieuwe VVD-wethouder. Want diens voorganger gaat al zijn krachten en kwaliteiten inzetten om Hengelo met name op milieugebied op te stoten in de vaart der volkeren. Na al dat goede nieuws viel de mededeling in de Tubantia dat Dinkelland nog nauwelijks aan zijn taakstelling voldeed voor huisvesting van statushouders mij rauw op m’n dak. Ook de toezichthouder, de provincie, was niet blij en beknorde de gemeente om haar onvoldoende prestaties op dat gebied.

En als je het nog eens nader beschouwt ,laat het college met name op het gebied van woningbouw nog wel meer steekjes vallen. Bouwlocatie Rossum-Noord komt maar niet van de grond, het azc-dossier al helemaal niet en inwoners van Lattrop-Breklenkamp en Tilligte hadden nog jaren op hun huizen moeten wachten als enkele actieve dorpsbewoners en ondernemers niet zelf actie hadden ondernomen.

Daarnaast komt er nog een aantal geweldige bedreigingen op Dinkelland af. De dreigende financiële tekorten als gevolg van Rijksbezuinigingen op het gemeentefonds heb ik al eens eerder in een column aan de kaak gesteld. Net zo fnuikend voor de leefbaarheid is de koude sanering in de landbouw als gevolg van Natura2000 en stikstofwetgeving. Maar zo mogelijk nog bedreigender is de mogelijke komst van een munitiedepot in Agelo en omgeving, waardoor mogelijk tientallen tot honderden Dinkellanders gedwongen moeten verhuizen of op enige wijze worden geraakt. En hun toekomst in rook zien opgaan.

CDA Dinkelland heeft samen met de buurtbewoners zijn lijntjes naar Den Haag aangesproken en vervolgens is een bekend CDA-Kamerlid naar Agelo gekomen om zich te laten informeren. Zeker geen garantie voor succes, maar wel een noodzakelijke stap.

Stel je voor: het huisvestingsprobleem wordt door de grillen van Defensie nog eens met tientallen extra woningen vergroot. Plus al die taakstellingen voor asielzoekers en statushouders, plus al die ouderen en jongeren, die ook passende huisvesting nodig hebben. Of moet een starter tot zijn pensioen wachten, totdat-ie eindelijk een woning heeft?!

College ga hiermee aan de slag, en snel. Breng desnoods de helft van uw werkweek in Den Haag door om te lobbyen voor meer geld, meer woningen en het schrappen van het munitiedepot. Op de kritisch-welwillende steun van CDA Dinkelland kunt u rekenen!

Column Edo van Bree