Siepelsaegh: Lot met een luchtje en aparte jubilarissen

Er bleken deze week hele verschillende jubilarissen te bestaan, die hun jubileum op hun eigen wijze beleefden.

De kameraden van Norbert Hesselink probeerden een feestje los te peuteren door een Abraham voor de deur te zetten van de 50-jarige. De volgende ochtend bleek het symbool van de halve eeuw nergens meer te bekennen.

Norbert houdt best van feestjes, maar blijkbaar geen polonaise aan zijn eigen lijf. Maar de felicitaties zijn natuurlijk welkom.
De gelukwensen kreeg ook Gert-Jan Mulstege. Inmiddels al weer 40 jaar oud. Voor hem was er een stoel, die door zijn (Dakkapel)kameraden is neergezet. Het feest werd in zijn eigen Nieuwstadcafé gevierd, waarbij met name de koelkast van Gert-Jan, alias ‘Betsy’ een belangrijke rol vervulde. Met het ritme van een goede drummer opende en sloot de deur zich. Opvallend is natuurlijk de bijnaam, ‘Betsy’. Kleine uitleg: als medewerker bij Café de Poort kreeg deze Mulstege meerdere bijnamen, waaronder Peukie en Kleintje Pils. Betsy bleef echter met name bij de leden van de Dakkapel hangen. Dan rijst de vraag wat er na 40 jaar bij ‘Betsy’ is blijven hangen? In elk geval de leden van de dakkapel! Binnenkort hangen Loes en Ria Beekvelt in de lucht al hing dat wel aan een zijden draadje. Tijdens het Willy Damhuistoernooi was er een grote loterij met een ballonvaart van Wilco Air als hoofdprijs. Kom je binnen dan moet je, gelet op de lieftallige dames van de loterij, zeker een lot kopen. Dus ook Ria en Loek pakten de portemonnee. Naast het volleybal wil het echtpaar ook genieten van hun sigaret en dus komen ze regelmatig buiten een luchtje ‘scheppen’. Blijkbaar hadden ze weinig vertrouwen in hun lot, want het papiertje verdween tijdens het roken in de prullenbak aldaar. Na de trekking kregen ze toch ergens lucht van. Nummer negentien klonk hen heel bekend in de oren, maar ja, dat nummer …………….. Geen bewijs maar gelukkig wist Rosalien Krabbe in het afval het lot terug te vinden. Ondanks dat er een luchtje aan het “document” zat na de prullenbakperiode, sprong Ria een gat in de lucht en Loek op geheel eigen wijze een heel klein gaatje.
Aan het Oldenzaals voetpad bleven de bewoners ook niet met beide benen op de grond. Ze hoorden het kortstondige gehuil van een wolf en durfden daarom hun huis niet meer uit. Stien Overvelde stuurde haar held Hans er op uit om de huilende en angstaanjagende wolf in de kraag te vatten. Hans had waarschijnlijk liever een stuk in de kraag, maar ging toch op pad. Daarbij kwam hij tot de ontdekking dat de tandwielen van het waterrad droog liepen. Geen wolf dus die verhuisd was van Beuningen naar het Othmar  plein, dat wonder bleef uit, maar een paar druppels olie deden wel wonderen tegen het lawaai. Een klein eindje verderop bleef een angstaanjagend gehuil gewoon doorgaan afgelopen zondag. Ans Pross was met de fiets naar het centrum gegaan en moest noodgedwongen lopend terug. Gejat!!!   Nee, niet Ans, de fiets! Bij Jos Brum voor de deur, binnen 3 minuten. Op  haar facebook staat trouwens nergens dat deze keurig op slot stond….Dat neemt niet weg dat we Ans weer spoedig op haar vertrouwde zadel terug willen zien.   Wees trouwens gewaarschuwd,  want er zijn er de laatste tijd al meer verdwenen! Nee geen Ansen, fietsen!