Siepelsaegh met bijzondere ontmoetingen

Een hele bijzondere ontmoeting hadden Jan Veldboer en zijn vrouw. Van zijn “bonussen”, die hij in tegenstelling tot anderen zeer zeker heeft verdiend,  heeft de voormalige Rabobankwerknemer een leuke vakantie kunnen boeken naar Italië. Op het St. Pietersplein kwamen Jan en zijn Karin vrijwel oog in oog te staan met  paus Franciscus. Deze sprak enkele woorden en Jan zou zweren dat er “Ciao Jan en Karin oet Oatmössche” klonk. Helaas kunnen we dat op de foto, die Jan genomen heeft, niet horen.  Ze hebben op deze spirituele ervaring nog wel een geestverruimend drankje ingenomen. Alphons Weierink interviewde een aantal parochianen, die de kloosterkapel als spiritueel centrum gaan inrichten. Na afloop legde hij zijn aantekeningen op het dak van zijn autootje, stapte in en vergat de papieren. Geloof het of niet, deze spirituele aantekeningen vlogen richting de hemel en Alphons heeft ze niet meer teruggevonden. Gelukkig waait het niet in zijn hoofd en dus kwam het verhaal gewoon helder in de krant. Of dit spiritueel initiatief zo geestverhelderend is dat er nu nieuwe plannen voor het klooster gelanceerd worden is nog maar de vraag. Het is stil in en om het klooster, en dat is alleen een voordeel voor de stiltekapel. Nooit stil is de organisatie van de Fietsdag. Voor, tijdens en na afloop wordt er veel gelachen en zeker toen een mevrouw vroeg of ze de papieren route van 25 kilometer mee mocht hebben. Die was op, maar er lag er nog wel eentje van 50 kilometer. “Als u die doormidden knipt, dan hebt u ook een route van 25 kilometer,” stelde Rob Meijer voor. De mevrouw keek met open mond naar de pretogen van Rob. “Ja ja, op zo’n fiets,” reageerde ze, en dat is dan ook wel weer heel ad rem. Hans Bolscher heeft zich spontaan opgeworpen als de muizenvanger van Ootmarsum. Iedere morgen duikt hij fluitend het zwembad in om een paar baantjes te trekken. Een aantal dames stond deze week ook al te trappelen om het water in te gaan, maar dat deden ze pas toen waterrat Hans eerst een paar zwemmende muisjes uit het water had gehaald. Die beestjes bleken een redelijk tempo te hebben en scherpe tandjes. De vinger van Hans was de klos en met vier gaatjes daarin, waren de muisjes dus niet voor één gat te vangen. Misschien moet er een muizentrapje in het zwembad worden aangebracht om erger te voorkomen. Ook nat wordt het afscheid van Trimaran, want zonder nattigheid geen spetterend afscheid. Met een jubelend persbericht laten ze weten dat Trimaran afzwaait en per 1 juli stopt met de activiteiten voor jongeren onder meer in Ootmarsum. Zo’n feest is dat helemaal niet, want waar moeten onze jongeren nu opgevangen worden? Er is geen geld meer, en stukje bij beetje wordt de kraan nu dichtgedraaid en kan ook ’n Emter op slot. Daar kan Ootmarsum niet blij mee zijn, eigenlijk is het diep droevig. Dan staat er ook nog dat jongeren uitgenodigd worden om de eer van hun dorp hoog te houden. We houden graag de eer hoog, maar Ootmarsum is geen………Wat staat zo’n organisatie toch een eind van de realiteit af. Een heel andere realiteit is die van Robin Borghuis, die maar liefst 6 keer de Alp d’Huez is opgefietst. Thuisgekomen heeft hij geen tijd om zijn fietsband te plakken, dus vraagt hij dat aan zijn buurman. Dit lijkt niet op naast de fiets lopen, maar deze houding lijkt op naast de schoenen lopen. Of gewend aan een professioneel team. En ach, als je voor het goede doel die Alp d’Huez (een aantal keren) hebt bedwongen. Dan mag je misschien best, hééél even, naast je schoenen lopen. Bij het zien van de nu op het Springendal gespotte wolf zullen veel mensen het op een lopen zetten. In de saegh van volgende week vervolgen we dit sprookje van Roelkapje en de wolf!