Siepelsaegh met een bedankbrief aan een altijd stralende postbode

Er was een Dinkellands concert met alle mogelijke harmonieën uit de gemeente. Dat vond plaats op het Nicolaasplein in Denekamp, op zich een ideale locatie, want er is plek zat. De muzikanten hadden allemaal een zitplek, maar voor het publiek waren er voornamelijk staanplaatsen en dan is twee uur best lang. Vlak achter de staanplaatsen klaterde de fontein dwars door de muziek heen. Ondanks dat bleek de muziek de moeite en het staan waard, maar wel een punt van aandacht voor de volgende Dinkellandse harmonieëndag. Een volgend culinair Ootmarsum komt er dit jaar niet. Geen gebrek aan zitplaatsen, maar met te weinig (staande) deelnemers. Ondanks de bijdrage van de BIZZ haken Ootmarsumse bedrijven af. Vorig jaar werden ‘buitenregionale’ horecabedrijven geweerd en die willen dit jaar mede daardoor niet aansluiten. Dus geen culinaire gerechten, maar of dat gerechtigheid is? Voorzitter Alfred van der Heiden van bistro Ossenvoort betreurt deze gang (drie gangen?) van zaken. Een mooie uitdaging voor hem en de zijnen om volgend jaar dit evenement weer op de (menu)kaart te zetten. De Avondwandelvierdaagse staat inmiddels stralend op de kaart van evenementen, die niet meer weg te denken zijn. Met honderden blijde en goed lopende deelnemers was er vrijdag de intocht in het stadje. De wandelaars zochten naar hun familieleden, en een redelijk aantal van hen (met name mannen) hadden een plek op één van de terrassen bemachtigd om van daaruit de binnenkomst met soms kritische blik te aanschouwen. Chris Peters was bijvoorbeeld keurig op tijd en zat dus al lekker een consumptie te nuttigen, maar  bleek  de bloemen voor zijn eega vergeten te zijn. Het is een goed voornemen om volgend jaar de rollen om te draaien. De kerels lopen de vierdaagse en hun vrouwen “bemannen” het terras. Ongetwijfeld is er dan wel een bloemetje geregeld en een plek in de zon. Het zonnetje onder de postbodes is ongetwijfeld Noëlle Spit-Koster. Ze neemt afscheid van dit mobiele beroep om te gaan werken bij onze glasblazer Hot Marks. Ze blaast dus nu in de (brieven)bus van Mark, maar we willen haar nog wel een brief sturen met daarin een geweldig bedankt voor de wijze waarop ze de post rondbracht, oog had voor je medemens en met een altijd “hallo” en ontwapenende glimlach  vele brievenbussen opende.  Erwin Kremer opende de deur van de truck, waarmee hij meedeed aan de Twenterun en deze prins carnaval genoot met volle teugen van dit toeterend spektakel door Twente. Een prachtig evenement dat nooit hoeft te stoppen (mede dankzij de gele hesjes). Stoppen doet Sinie Weierink wel, als pastoraal medewerker van de R.K. kerk in onze stad. Dat werk heeft ze vele jaren met hartstocht gedaan en daarvoor kreeg ze een welverdiende onderscheiding. Haar laatste viering was in huize Franciscus en manlief Toon zou daar niet komen, maar zat uiteindelijk toch wel in de zaal. Dat zijn van die momenten om te koesteren en dat zal ongetwijfeld in huize Weierink gebeurd zijn. Het is nog lang niet gebeurd met de milieuhond Boet. Deze tweejarige viervoeter is geleerd om blikjes en plastic flesjes op te rapen, dus in de bek te nemen en te transporteren naar huis. Hans en Christa Bolscher zijn de baasjes die het Boet allemaal hebben geleerd, waardoor de berm langs de Denekamperstraat nagenoeg vrij is van afval. Boet heeft een mooi hondenleven en maakt met het opruimen van dit afval de berm mooi schoon en de PMD bak mooi vol. Klasse Boet en dat geldt ook voor je baasjes!!!!