Siepelsaegh met een ‘verdwaalde’ boog

Drie jaar geleden heeft het bestuur van het Educatorium van de parkeerambtenaar van de gemeente te horen gekregen dat er een invalidenparkeerplaats bij het schoolmuseum gecreëerd zou worden. De enige voorwaarde was dat het verlichtingsplan eerst afgerond moest worden. Dat is inmiddels (min of meer) klaar, maar de betreffende ambtenaren hebben het licht nog niet gezien of hebben de afspraak voor dit invalidenbordje ergens anders geparkeerd. Het “schoolbestuur” heeft al diverse herinneringsverzoeken gestuurd naar het gemeentehuis, maar het bordje is nog steeds niet geplaatst. Inmiddels staat er in het centrum een ruim aantal overbodig geworden palen. Bij de vroegere apotheek, de Radboudzalen en de vroegere huisartsenpost. Misschien krijgt de klusjesman van het schoolmuseum groen licht van de gemeente om zelf één van deze borden te verplaatsen naar de Keerweer, want het Educatorium is wel gewend om zelf initiatieven te nemen. Het historische pad is namelijk als voorbeeld, niet eens door de gemeente, maar door het bestuur zelf in het licht gezet. Zo kun je ook blijven wachten… Vorige week hebben we voormalig burgemeester Frans Willeme in de schijnwerpers gezet. We willen hem natuurlijk niet helemaal ophemelen, maar Frans was deze week ook nog als Hulp-Sinterklaas in het Woonzorgcentrum Franciscus. Het vervelende was dat de pruik met de witte lokken maar weinig van zijn gezicht toonde. Maar erger, wat de Sint ook vertelde, het werd gesmoord door het witte buffelhaar. Dus kregen de senioren, die veelal toch al wat minder horen, bitter weinig mee van Sints grappen en grollen. Na wat revisiewerk kon de Sint het echter op zijn Frans afmaken. Tegelijkertijd was er in de Coffeesjop van Franciscus een midwinterhoorn-biljarttoernooi. Nu moet u niet denken dat ze daar met een midwinterhoorn de ballen rondspelen, maar het had er mee te maken dat Gait Hofsté het toernooi opende met een midwinterhoorn. Hij legde zijn ding op het biljart en blies op deze wijze bij wijze van spreken de ballen van de tafel. Na het blazen was Gait er trouwens direct klaar mee en vertrokken, want hij was zeer benieuwd welk cadeautje hij van de Sint zou krijgen. Vermoedelijk kan hij niet biljarten. Jan Tenniglo kan ook niet biljarten, maar is wel altijd en overal een aandachtig toeschouwer. Hij is zo’n beetje een rondreizende supporter, want je treft hem in de Nieuwe Roos, de sporthal en op het voetbalveld. Jan heeft voor iedere wedstrijd passende kleding. Vol trots wilde hij zeggen wat hij allemaal wel niet in de kast had hangen, maar Jan versprak zich en meldde doodleuk en trots wat hij wel niet allemaal in zijn broek had hangen. Nou Jan, dat hoeven wij niet te weten. Belangrijker is wie de broek thuis aan heeft. De boog van Siny en Peter Sanders heeft volgens ons nog geen vast “thuis” gevonden. Vorige week meldde de saegh dat Joyce en Bart door de noabers verrast werden met deze verhuisde boog. De volgende actie bleek dat Joyce en Bart samen met pa en ma Annie en Herbert de boog hebben opgepakt. Met een bordje ‘Ik ben de weg kwijt’ hebben ze de boog voor het huis van Rinus Floot gezet. Dus ‘Waar is het feestje? ’, ‘Daar is het feestje!’. Rinus’ boog van harte!!!!!!!