Robin Bonnes, voormalig Opperslepper bij de Hènige Slepvèènt, loopt als succesvol judoka regelmatig met een zwarte band te hannesen. Afgelopen week, op zijn verjaardag, was het ineens worstelen met een zwarte band onder het koekblikje waarmee hij zich verplaatst. Deze zwarte band was lek en leeg, dus moest Robin krikken. Robin pakte zijn bandenverwisselset uit het kofferbakje en ging er stevig tegenaan. Boven verwachting was deze wissel zeer geslaagd. Waarschijnlijk ziet hij nu de uitdaging in een grote beurt. Gefeliciteerd Robin, de verjaardagsbellen mogen (alsnog) voor jou rinkelen. Lucas Lohuis rinkelde met een alarmbelletje, want het schijnt dat de klok in de toren van de Protestantse kerk na een nachtje vorst niet meer wil luiden. De koster hoopt nu op een zachte winter met bovennormale temperaturen. De klok is overigens helemaal nagekeken en die hoefde je maar met een vinger aan te raken of deze zwaaide van links naar rechts. Deze schaatsende beweging lukte dus schijnbaar niet bij een temperatuur onder nul. De oorzaak lijkt het motortje dat moet zorgen voor het aandrijven van de Protestantse Ding-a-Dong. Gelukkig is de toren ook nog het decor van het Willem-Alexander carillon. Deze Koninklijke bellen worden met een computer aangestuurd, dus mocht het nodig zijn dan kan men daarmee ook de reguliere kerkklok wel imiteren. Dan hebben we ondanks de vorst, toch een Vorst die zijn klokkenspel laat luiden. Niet luiden, maar blazen is in de Adventstijd (tot pakweg Drie Koningen) het motto van Harrie Hemmer. Dat blazen doet hij dan op de midwinterhoorn. In 1990 heeft Geesterense Harrie, die gelukkig een Siepel is geworden, zelfs op de middenstip in het oude Diekmanstadion geblazen bij een wedstrijd van FC Twente. Zoveel publiek heeft één midwinterhoornblazer nog nooit gehad. Volgens Harrie zelf, kreeg hij een staande ovatie! Ja nogal wiedes, in die tijd waren er vrijwel alleen maar staantribunes, dus dat is wel logisch. **
Of het logisch is dat er in de Moerbekkenkamp inmiddels drie kerstbomen staan interesseert ons geen (kerst)bal. Kwade tongen beweren dat de wijk in drie delen is verdeeld, namelijk Moer, Bekken en Kamp. Dat is moeilijk te geloven, want het interesseert niemand ene moer of er iemand staat te bekken in het kamp. En bij kampvolk wil sowieso niet iedereen verblijven. In de Moerbekkenkamp echter wel, en met name de Papenstraat ziet er in deze Kersttijd geweldig uit. Paul Sijtsma, Leo Bossink, Ben Lansink, Theo Bruns, Rinus Floot en Hans Ekkelboom . verbleven maar liefst 40 jaar in de binnenstad tijdens de KOSC ‘Wildactie’. Maar daar stoppen ze nu mee. Het wilde is er ondertussen ook wel af! Ze hebben naar eigen zeggen een kleine 35.000 euro opgehaald in al die jaren. Als we dat delen door 40 komen we toch uit op een kleine 900 euro per jaar. Dat is pakweg 90 euro per café………..40 jaar is in ieder geval een jubileum en dat verdient dit keer helaas geen bloemetje, maar gelet op de wildactie zou KOSC misschien een kerstkonijn uit de hoge hoed kunnen toveren. Dan zijn we toch weer uitgekomen bij de Kerst van 2016 en dus ook bijna aan het einde van een bewogen jaar. Traditioneel heeft de Weekkrant andere inleverdata voor de kopij en zijn deze schrijvers eigenwijs, dus nemen wij vakantie. Een andere traditie blijft wel keurig op tijd en gelukkig bestaan, dat is de Nachtwacht. Ben Morshuis neemt afscheid en Hans Bolscher neemt zijn taak over. Ben, geweldig bedankt en Hans onmeunig veel succes. De klok heit 12, 12 heit de klok…. En voor onze lezers………een knallend begin en maak 2017 tot een gelukkig jaar voor iedereen!!!!
** het verhaal over Harrie Hemmer in het Diekmanstadion is op deze site te vinden onder ‘Opgeruimde Herinneringen’.
