Siepelsaegh met vastgezogen Siepel en een voorzitter die het dak op kon

Ook in het kalenderjaar 2014 al weer een nieuwe Siepelsaegh. Allereerst Völ heil en zèèg’n met gezondheid als de belangrijkste basis om het jaar goed door te komen. Dat zal helaas niet iedereen lukken, maar we kunnen het elkaar op zijn minst blijven toewensen. En over gezondheid gesproken, dan mogen we heel erg blij zijn dat Ben Morshuis weer in staat bleek om de aloude traditie van Nachtwacht ook in het eerste nachtelijke uur van 2014 uit te voeren.
Een bijzondere rondgang had Paul Sijtsma in gedachten. Nooit nieuwsgierig, maar wel altijd vol belangstelling wilde Paul vanuit zijn achtertuin kijken hoe de meanderende Kropsbeek een nieuwe, bochtige weg is ingeslagen. Paul trok de stoute schoenen, maar vooral zijn laarzen aan en trok het veld in. Maar het veld trok terug. De modder zoog hem steeds dieper, tot in het slijk der aarde, zodat deze hardloper geen stap meer kon verzetten. Paul zat vacuüm, vastgezogen en ondanks al zijn eigen meanderen, hij wrong zich in alle bochten, lukte het hem niet om los te komen. Gelukkig zagen vrouwlief en dochter hem spartelen. De videocamera werd er zelfs nog bij gepakt voordat men tot een reddingsoperatie overging. Niet dat hiermee enig succes te boeken was, maar wel leuk voor de overlevering. Een ladder bleek uiteindelijk het reddingsmiddel voor een ontredderde Paul. Dat een ladder wel vaker succesvol kan zijn bewees René Bosch. Na talloze meldingen naar de gemeente over de sporthal, bekroop hem het gevoel dat ze daar vonden dat hij het dak op kon. Wat voor toon hij ook aansloeg, Sporthal de Schalm was en bleef een soort waterval en Dinkelland of noaberkracht leek er niet veel aan te willen doen. De overvloedige regen had er voor gezorgd dat het dak volstond met water en bladeren zorgden voor verstopte afvoeren.  Het water zocht andere uitwegen en kletterde vanaf het dak naar beneden. Vele meldingen stroomden binnen, net als het water, maar de alarmbel rinkelde nog niet bij de gemeente. René Bosch beklom zijn (toon)ladder en ging naar boven om van de daken te schreeuwen dat de vereniging zijn verantwoordelijkheid wél nam. Vervolgens bleek de gemeente toch in actie te komen. Het is dus goed om geen blad voor de mond te nemen. Een andere in beginsel prima  actie van de gemeente blijkt het moestuintjesproject te zijn. Er is één stuk grond aangekocht in Denekamp, te gebruiken als moestuin voor burgers die het financieel moeilijk hebben. Maar wonen die alleen in Denekamp? Want hoe kunnen mensen met een kleine portemonnee nu vanuit alle kernen dagelijks naar Denekamp komen om hun moestuin te onderhouden? En wat als de lokale groenteboer het nu al moeilijk heeft? Ook moeilijk is het om kerstbomen in te leveren want dat kan alleen nog in Tubbergen. Men vraagt niet om Noaberkracht, maar om een onnodige inspanning te leveren. Noabers helpen elkaar en maken het elkaar niet onnodig lastig. Het is gelukkig niet lastig om het nieuwe trio van de Othmarridders veel succes te wensen. De altijd vrolijke Rob Spit, alias Prins Rob 2, is wel een opvallend stuk kleiner dan zijn  voorganger Rob 1, al had die wel eens last van spit. We wensen Rob 2 en zijn adjudanten Jan Scholten en Chris Busscher  een bult plezier, een heleboel en vooral een beestenboel. Maak er een mooie carnavalsperiode van. Alaaf!!!!!