Siepelsaegh om af en toe wat recht te zetten en het is het wachten waard

Boaven op den Kuuperbarg doar kö’j van alles zeen, maar ook beleven. Jeu de boulesclub OPC La Montagne speelt twee keer per week op de flanken van ‘oonze barg’, locatie het zwembad. Dat is een mooi plekkie om die stalen ballen te gooien. Deze bekende sport  afkomstig uit Frankrijk lijkt wel een soort precisie-klootschieten. Veel Nederlanders beoefenen de sport, al was het maar tijdens de vakantie. De leden van La Montagne lijken dus altijd vakantie te hebben en voor velen klopt dat ook wel. Ze genieten volop van deze sport met een hoog metaalgehalte. Dat geldt voor de ballen maar ook voor de stalen zenuwen. De winnaars van de diverse toernooien strijden om de over-all titel. Wim Leverink werd na het laatste toernooi uitgeroepen als winnaar, maar achteraf bleek er iets verkeerds gegaan te zijn met de puntentelling. Dus Wim geen winnaar, maar good old Gerard Luft vanuit de Bronstijd naar de gouden plak. Gerard, van harte! De Moerbekkenkamp heeft ook een jeu de boulesbaan, van kunstgras! Het eerste toernooi, de ontgroening als het ware, werd een groot succes en kreeg als titel Jeu de Burenkoffietoernooi. Het bleef trouwens niet bij koffie, want een biertje, een borrel en een glaasje wijn zorgden er voor dat het Franse Jeu de Boules-gevoel in alle facetten te voelen was. Zo konden ze mooi weer eens de bloemetjes buiten zetten. Karin Arens was bij de Welkoop om bloemetjes te halen. Zij zorgde daarmee onverwacht voor gezelligheid bij de kassa. De vele wensen van Karin kostten in de bloemenhoek natuurlijk evenzoveel tijd. Het bloemenmeisje van de Welkoop was op dat moment echter ook kassajuffrouw, maar ja, je kunt maar één ding tegelijk doen.  Er stonden dus steeds meer mensen bij de kassa te wachten om af te rekenen. Toen aan alle eisen van Karin was voldaan rende die Welkoop-bloemetjesjurk naar haar volgende taak, de kassa. Gelijktijdig kwam ook Nick aanlopen en ineens waren er twee kassa’s in bedrijf. En welke klant liep er als eerste naar buiten???? Jawel! Het werd bijzonder sportief opgepakt door de andere klanten, want die zwaaiden Karin massaal uit. Tegen zo’n zonnetje in huis doe je toch ook niet moeilijk! De gemeente brengt zichzelf wel af en toe in een moeilijk parket. Ze had massaal mensen gevraagd om de opening van de vernieuwde Denekamperstraat bij te wonen. Mensen, die betrokken waren geweest bij, of last hadden gehad van de werkzaamheden. Toch bleek het allemaal niet compleet, want bijvoorbeeld Henk en Trees Kamphuis waren niet uitgenodigd. Via hun parallelweggetje aan de Denekamperstraat was het ook lange tijd niet mogelijk om met de auto bij huis te komen en ondanks koffie en andere versnaperingen die zij de werklui toeschoven, bleek dit echtpaar niet genodigd te zijn, net als de rest van dit straatje trouwens. Eigenlijk hebben ze wel een bloemetje verdiend en lukt dat niet via de gemeente, dan maar denkbeeldig via de Siepelsaegh. Bloemetjes en ook boompjes laten na verloop van tijd hun blaadjes vallen. De gemeente, in de vorm van Noaberkracht, ruimt een groot deel van deze pröttel in de straten op. Het is wel de vraag hoe efficiënt ze dat doen. Met een bladblazer wordt alle troep de straat opgeblazen en zo’n rijdende straatveger zuigt alles op. Tot zover klinkt het prima, maar… tussen het één en het ander zit soms wel een dag tijdsverschil. Dus wat de ene dag op straat is geblazen, wordt door wind en auto’s ‘s avonds weer verplaatst en dan wordt dit de volgende dag (niet) opgezogen. En dat terwijl de veegwagen twee straten verderop rijdt. Of zouden het anders overuren worden?