Siepelsaegh over lintjes Zwarte Piet en een regenboog in de tuin van AbrahamErnst

Aan de Laagsestraat houdt Chris van Benthem een aantal witte sierduiven. Hij houdt van ze, dus krijgen ze alle vrijheid en voelen ze zich in een soort van paradijs. Dat wordt wel eens wreed verstoord als één van de duiven een auto te laat opmerkt, of andersom. Verzuchting bij één van de buurtbewoners: ‘Duif is dood meneer’. Er zijn ook duiven uit het hok van de pure natuurliefhebber Chris, die een wat andere vorm van de eeuwige jachtvelden opzoeken. Zo belandde één van deze fladderaars in de schoorsteen van buurman Martijn Rozendaal. Zijn kinderen dachten dat Zwarte Piet mooi op tijd (of heel veel te laat) was door het gestommel boven in de schouw. Dat bleek dus niet het geval. Wat voor geslacht de duif ook had, deze is zeker doffer geworden en gaat nu als een zwarte Pietenduif door het leven. Het is te hopen dat er nu geen actiegroep van kraaien opstaat die deze duif gaat discrimineren vanwege ‘blackfacing’………..Geen vorm van discriminatie, maar meer een spraakverwarring, de Protestantse kerk is begonnen met een ‘klussenhoek’ en probeert voor allerlei activiteiten vrijwilligers te vinden. Johan Arends had het echter ineens over een knuffelhoek. Fijntjes liet hij weten dat dan de vrijwilligers voor een knuffel wel in de rij willen staan en niet voor een klus. Misschien maken we de verwarring nog groter door er een kussenhoek van te maken……. Het is toch leuk dat Johan de wind uit een andere hoek laat waaien al zit een ongeluk in een klein hoekje en dan is het echt een klus om daar goed uit te komen. Burgemeester Joosten kwam tijdens de lintjesregen niet altijd even goed uit zijn woorden, maar veroorzaakte daarmee geen spraakverwarring. Het warm toespreken van de gedecoreerden van 2019 vormde de basis voor een bijzondere ochtend in het gemeentehuis en daar mag een versprekinkje als ‘een luisterend oog’ niets aan afdoen. Enkelen vroegen zich hierdoor nog wel af of er misschien veel doven en slechthorenden in de zaal waren, maar dat bleek niet het geval. Wel veel lokale ‘helden’. Er werd geridderd en vier Siepels kleurden oranje. Hun namen zijn wel in de verschillende media te vinden en de foto’s daarbij laten duidelijk de blijdschap zien. Een lintje is toch, hoe je het wendt of keert, een blijk van waardering. Het mooie aan een dergelijke dag is ook de wijze, waarop de aspirant gedecoreerden naar het gemeentehuis worden gelokt en de manier waarop het thuisfront van alles moet regelen en ook nog eens ‘gewoon’ moet doen. Het zorgt  voor hilarische momenten, maar ook voor irritaties, vermoedens, twijfels en wat al niet meer. De mensen, die het mee mogen maken, zijn achteraf bijzonder blij, mede ook door allerlei hartverwarmende reacties. Zeker blij was ook één van de saeghers. Ernst Busscher bereikte de leeftijd van 50 jaar en zag zijn tuin als verrassingselement gevuld worden door leden van de harmonie Caecilia. Het was een nog niet ‘uitbetaald’ item van het Glazen Huis Ootmarsum. Gerja en Ernst Busscher boden op dit veilingstuk toen ze nog uitbaters waren van hotel de la Poste. In Ootmarsum verzuurt ‘dat wat nog in het vat zit’ niet, en dus was dit een uitgelezen gelegenheid om Abraham met dit concert in het zonnetje te zetten. En dat zonnetje scheen en veroorzaakte op de achtergrond zelfs een regenboog. Een prachtig decor. Abrahamsaegher Ernst, van harte en zeer zeker bedankt voor je inbreng om nagenoeg wekelijks deze saegh tot een leesbaar en graag gelezen verhaal te maken. Mede ook namens vele lezers ontzettend bedankt voor jouw inbreng en uiteraard van harte gefeliciteerd.