Zou het geen vertekend beeld opleveren? Om het parkeergedrag in Ootmarsum goed in beeld te brengen parkeerden controleurs hun auto’s al om een uur of 5 ‘s morgens op het Kerkplein. Ronkende motoren, open– en dichtslaande autoportieren en mannen met blauwe lampjes op hun voorhoofd veroorzaakten wakkere Kerkplein bewoners, die wel graag het naadje van de kous wilden weten. Een aantal dagen lang werd de binnenstad van Ootmarsum in de gaten gehouden, wie waar parkeerde en vooral hoe lang. En nu maar afwachten of een dergelijk onderzoek leidt tot de juiste gemeentelijke oplossingen voor problemen die er schijnbaar zijn. Opvallend is dat het onderzoek na afloop van het toeristenseizoen plaats vindt.
In de Winhofflaan hadden ze afgelopen donderdag, vrijdag en zaterdag ook de nodige verkeersproblemen. Parkhotel de Wiemsel deed de Duitse naam eer aan. Sehr viel Parkplätze (zu wenig). Meerdere autotrailers stonden daar oldtimers af te laden en na een rally weer op te laden. Tegenwoordig wordt voor de gasten zelfs de auto al gebracht……Het was echter een prachtig gezicht en gelukkig waren er die dag geen controleurs om het parkeren in kaart te brengen, want na de rally stond het Kerkplein afgeladen vol.
Op dat centrumplein in het stadje is er weer een vervolgverhaal van een hoogwerker, die het niet meer doet als hij de top heeft bereikt, deel 3 dus. De commissie, die zich bezighoudt om Ootmarsum met de Kerst te verlichten, wilde de grote kerstboom voorzien van lichtjes. Arthur Lentelink en Alfred Scholten zaten in het bakkie en lieten zich omhoog heffen. Ter hoogte van de top van de boom bleven ze hangen. Helaas waren ze vanaf die plek nog niet in staat om de kerstverlichting op te hangen. Ze hebben elkaar wel beter leren kennen op piekhoogte. Gelukkig was er nog een monteur op afroepbasis beschikbaar en kunnen Arthur en Alfred Kerst gewoon thuis vieren.
Dat de leden van de harmonie en hun supporters een feestje kunnen vieren hoeft geen muzikale intro. De slagwerkavond was een mooi voorbeeld, maar bijna had iedereen daar droog gestaan. Het leidde tot het nodige tromgeroffel bij Robbert Wijdenes, die een gevulde koelwagen van Droste in Vasse had geregeld. Deze stond mooi op de parkeerplaats van het Damast te wachten om leeg gezopen te worden. Tot dit moment had Robbert de zaakjes prima voor elkaar en was alles goed geregeld. Maar toen bleek hij de sleutels kwijt te zijn, zodat hij helemaal niemand kon voorzien van een drankje. “He’j ’t bier koald stoan”, werd regelmatig gevraagd door de binnenkomende gasten en daar kreeg Robbert het dan weer heel warm van. Hij schoot in de stress, paniek in het Damast en dat werd ook nog eens gevoed door Gert Jan Mulstege: “’Joa, ‘t bier steet koald, mer wie könt d’r nich bie……” Gelukkig was Paul Daalhuizen (nog) helder van geest en hij ging naar huis om daar een “slieptol” op te halen. Zo werd het ‘alcoholslot’ doorgeslepen en kwam er toch nog een goed einde aan dit verhaal. De zorgen waren nog niet helemaal voorbij, want de sleutel van het disselslot (dat er nog niet op zat) bleek bij die van het hangslot te liggen, en was dus ook spoorloos. Robbert deed net of hij die nacht wilde doorzakken, maar heeft uiteindelijk een groot gedeelte van de kleine uurtjes een oogje in het zeil gehouden, zodat de koelwagen niet gestolen kon worden. Eén ding kun je niet van Robbert afpakken en dat is het klapperende en doorslaande succes van de slagwerkavond. Met ook nog eens twee jubilarissen. Gert Jan Mulstege en Jarno Brügging, die hun zilveren jubileum vierden, en daarop veel gouden rakkers hebben genuttigd…..
Tijdens het Sinterklaasfeest wordt er ook vast wel een biertje gedronken door de volwassenen, maar vooral is het genieten voor de kinderen. Iedereen, die het viert, fijne Sinterklaasavond en Dag Hoor!
